—Γιατί από χθες γίνεται λόγος για ντροπιαστική τροπή στην πολύκροτη υπόθεση trafficking της Ηλιούπολης;
Η οργή και ο αποτροπιασμός του μεγαλύτερου μέρους της ελληνικής κοινωνίας που παρακολουθεί με πραγματικό ενδιαφέρον και αλληλεγγύη από την πρώτη στιγμή αυτή τη σκοτεινή ιστορία βιασμού και εμπορίας ανθρώπων προέρχεται από τη διατύπωση της εισαγγελικής πρότασης που ζητά απαλλαγή των κατηγορουμένων από τις κατηγορίες για βιασμό και μαστροπεία και μετά από μία σειρά ενοχοποιητικών στοιχείων που κατά τη συνήγορο της 19χρονης, αγνοήθηκαν επιδεικτικά από την εισαγγελική αρχή.
—Μιλάμε για τη γνωστή υπόθεση της νεαρής γυναίκας που περίπου 1,5 χρόνο πριν απέδρασε και ζήτησε βοήθεια από μία σερβιτόρα;
Ακριβώς γι’ αυτήν. Το «1,5 χρόνο» σε αυτή την περίπτωση έχει τεράστια σημασία γιατί στον 18ο μήνα από τη διάπραξη των καταγγελλόμενων αδικημάτων (βιασμός και μαστροπεία) έγινε ο πρώτος προσδιορισμός της δίκης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι μέσα στον Ιανουάριο (10/1) λήγει το 18μηνο της προφυλάκισης των δραστών, κάτι που, όπως όλοι αντιλαμβάνονται, αφήνει τα θύματα τους εντελώς ανυπεράσπιστα. Ειδικά, αν καταπέσουν οι κατηγορίες.
—Πόσοι κατηγορούνται;
Ένας 40χρονος αστυνομικός, με την κατηγορία του βιασμού και της μαστροπείας, ο πατέρας της 19χρονης με την κατηγορία του βιασμού από την ηλικία των 11 ετών και ο πρώην σύντροφός της, ο οποίος κατηγορείται ότι την εξέδιδε όσο ήταν ανήλικοι. Επίσης ακόμα δύο άτομα, ως συνεργοί του αστυνομικού.
—Και μετά απ’ όλα αυτά ποιο ήταν το σκεπτικό του εισαγγελέα;
Απαλλακτική πρόταση για όλους καθώς δεν στοιχειοθετούνται τα αδικήματα. Κατά τον ίδιο, οι κατηγορίες για μαστροπεία και βιασμό δεν αποδεικνύονται σε καμία περίπτωση –ούτε για τον αστυνομικό, ούτε για τον πατέρα της 19χρονης- ενώ, επίσης κατά τον ίδιο, δεν θεμελιώνεται το αδίκημα της εμπορίας ανθρώπων.
—Γνωρίζουμε την ακριβή διατύπωσή του –πέρα από το ρεζουμέ των ειδήσεων- που προκάλεσαν πραγματική οργή και σχόλια περί ελλείμματος εμπιστοσύνης πλέον στην ελληνική δικαιοσύνη;
Φυσικά. Ιδού: «Και για να το κάνω πιο εύκολο, η τελική κρίση όλων μας θα έρθει αβίαστα αν απαντήσουμε σε μια ερώτηση: μπορούσε να πράξει αλλιώς; Είχε την πραγματική δυνατότητα να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο; Κατά την άποψή μου την είχε. Γιατί απο κανένα αντικειμενικό στοιχείο θεωρώ ότι δεν προέκυψε ο βιασμός από τον πατέρα της, ούτε η εμπορία από άλλους ανθρώπους τους οποίους επέλεξε η ίδια για συντρόφους. Θεωρώ ότι δεν παραπλανήθηκε, αλλά ότι επέλεξε τη συγκεκριμένη ζωή. Είχε τον απόλυτο έλεγχο των επιλογών της σε μια προσπάθεια να πετύχει την οικονομική της χειραφέτηση. Το απώτερο κίνητρο, για ποιό λόγο έκανε τις κατηγορίες, θεωρώ ότι είναι κοινωνικά ενδιαφέρον, αλλά για την σημερινή δίκη είναι παγερά αδιάφορο».
—Τι ανταπαντά η δικηγόρος της 19χρονης;
Μιλώντας στη LIFO μέσα από τα δικαστήρια όπου η διαδικασία συνεχιζόταν μέχρι αργά το απόγευμα, δήλωσε ότι υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που αγνοήθηκαν επιδεικτικά από την εισαγγελική αρχή. Σε ερώτηση για το τι πραγματικά σημαίνει αυτή η απαλλακτική πρόταση από την πλευρά του εισαγγελέα τόνισε χαρακτηριστικά «ότι το δικαστήριο δεν δεσμεύεται από την πρόταση του εισαγγελέα, μία πρόταση που απέχει πολύ από τα στοιχεία της δικογραφίας. Υπάρχουν μηνύματα που αγνοήθηκαν επιδεικτικά». Η ίδια μάλιστα επισήμανε ότι «ένα κορίτσι με νοητική στέρηση αντιμετωπίστηκε ως femme fatale». Επισημαίνεται ότι ο δικαστικός λειτουργός νωρίτερα χθες -και παρά τις καταθέσεις του αδελφού και της μητέρας του θύματος για τον πατέρα της 19χρονης-, εξέφρασε την άποψη ότι δεν αποδεικνύεται ότι χρησιμοποιήθηκε σωματική βία. Κατά τον εισαγγελέα, παρά το γεγονός ότι η καταγγέλλουσα αλλά και ο αδερφός της με τη μητέρα περιέγραψαν τον πατέρα ως μέθυσο και τεμπέλη, αποδείχθηκε, κατά τον εισαγγελέα πάντα, ότι ο κατηγορούμενος παρείχε τα πάντα στην οικογένειά του και μάλιστα για την περίπτωσή του χρησιμοποιήθηκε η λέξη «κουβαλητής». Ωστόσο, πρόσθεσε ότι «θα μπορούσε να έχει καλύτερη εποπτεία της οικογένειάς του».
—Προφανώς αγνοήθηκε το γεγονός της απόδρασης της νεαρής γυναίκας που έκανε τον γύρο των ΜΜΕ και το ότι ζήτησε βοήθεια από μία σερβιτόρα...
Απ’ ό,τι γίνεται αντιληπτό, το γεγονός αντιμετωπίστηκε ως μη γενόμενο και παρά τις μαρτυρίες ότι η κοπέλα ήταν χτυπημένη, της είχαν κουρέψει τα μαλλιά και για ώρα προσπαθούσε να ξεφύγει από τον αστυνομικό, ο οποίος όργωνε το οικοδομικό τετράγωνο για να εντοπίσει πού ακριβώς θα μπορούσε να έχει κρυφτεί, προκειμένου να μη χρειαστεί να τον ακολουθήσει ξανά πίσω στο διαμέρισμα από το οποίο απέδρασε.
—Αληθεύει ότι κατέθεσε ο Σειρηνάκης (της γνωστής και μη εξαιρετέας SIRINA PRODUCTIONS) ότι η καταγγέλλουσα απολάμβανε (sic) τη συμμετοχή της στις ταινίες του και ότι δεν θα της επέτρεπε η παραγωγή να συμμετέχει σε αυτές, αν έφερε σημάδια κακοποίησης, γιατί η εταιρεία «αισθησιακών ταινιών» δεν θέλει να περνά τέτοια μηνύματα;
Ναι. Ειπώθηκαν κι άλλα αποτρόπαια για την «υποκριτική δεινότητα» της 19χρονης, ότι ετοιμάζονταν να της δώσουν βραβείο (!) για το ταλέντο της, σχόλια που προκάλεσαν την ολόσωστη τοποθέτηση της Λεγάκη κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας: «Ο ένας που βρίσκει μανάδες να του φέρνουν τις κόρες τους, λες και εμείς ζούμε σε άλλο πλανήτη, και ότι ο κόσμος τριγύρω μας είναι γεμάτος με μάνες που πάνε τις κόρες τους να γυρίσουν ταινίες. Θα το καταλάβαινε ο Σειρηνάκης αν δεν το ευχαριστιόταν. Από πού θα το καταλάβαινες; Είναι μεγάλη υποκριτική ικανότητα να γυρίσεις πορνό, που αν δεν έχεις ταλέντο δεν μπορείς να αποδώσεις, σαν να είναι ο Γλάρος του Τσέχωφ. Και δεν μας λέει στη βιομηχανία του σεξ με ποιο τρόπο εκδηλώνεται αυτό το ταλέντο. Και είπε η συνάδελφός μου, που είδε το βίντεο, ότι ήταν απλανές το βλέμμα του παιδιού».
—Έγινε απόπειρα να προβληθεί βίντεο – απόσπασμα από ταινία στην έδρα;
Ναι, αλλά απορρίφθηκε το αίτημα προβολής. Προβλήθηκε κεκλεισμένων των θυρών και διαπιστώθηκε ότι η νεαρή γυναίκα ήταν χτυπημένη σε διάφορα σημεία του σώμστός της.
—Και τώρα, μετά από τη συγκεκριμένη εισαγγελική πρόταση, τι;
Όπως εξήγησε και παραπάνω η κυρία Λεγάκη, «η πρόταση δεν δεσμεύει το δικαστήριο». Ας ελπίσουμε ότι η έδρα θα αντιληφθεί και την απόλυτη, επιτακτική ανάγκη των θυμάτων για ασφάλεια και δικαιοσύνη και την απαίτηση της κοινωνίας για αποφάσεις που δεν επαναθυματοποιούν όσες βρήκαν το κουράγιο να αποδράσουν και να καταγγείλλουν τον βιαστή / κακοποιητή τους. Και μετά –διότι πρέπει να τονιστεί ακριβώς αυτή η προέκταση της υπόθεσης- αυτές οι αποφάσεις δεν επηρεάζουν μόνο τις ζωές των εμπλεκομένων. Αποφάσεις σε τέτοιου είδους υποθέσεις συνήθως ενθαρρύνουν θύματα τέτοιων εγκλημάτων να μιλούν, να καταγγέλλουν, να διεκδικούν δικαίωση. Αν τέτοιες πολύκροτες υποθέσεις, με τόσα στοιχεία, καταρρίπτονται, τότε το μήνυμα που στέλνεται στα θύματα είναι η σιωπή.
