Ο Émile Frédéric Paul Perdrizet (22 Ιουλίου 1870- 4 Ιουνίου 1938) ήταν Γάλλος αρχαιολόγος και ελληνιστής.
Πήρε το πρώτο του πτυχίο το 1890, ενώ είχε, μεταξύ άλλων, καθηγητές τον Gaston Boissier και τον Maxime Collignon, και στη συνέχεια σπούδασε με τον Pierre Jouguet στη Γαλλική Σχολή Αθηνών, τον Οκτώβριο του 1893.
Από το 1894 έως το 1899 και το 1901, πήρε μέρος στις μεγάλης κλίμακας ανασκαφές που έκανε η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή στους Δελφούς, έτσι ώστε τα σημαντικά κτίρια του ιερού του Απόλλωνα, όπως επίσης και χιλιάδες αντικείμενα, επιγραφές και γλυπτά να έρθουν στην επιφάνεια. Ενώ ταξίδευε στη Μακεδονία, την Τουρκία, τη Μικρά Ασία, την Κύπρο, τη Συρία και τη Μικρή Αρμενία, στάλθηκε στην Κύπρο το 1896 για να αναλάβει το έργο που είχε αρχικά ανατεθεί στον Charles Fossey και να πραγματοποιήσει ανασκαφές στη Λάρνακα.
Τον Οκτώβρη του 1899 επέστρεψε στη Γαλλία όπου διορίστηκε λέκτορας ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας στη Νανσί. Εκεί παντρεύτηκε τη δεύτερη από τις τέσσερις κόρες του Gallmile Gallé, τη Lucile.
Ο Θεόφιλος Χόμολε τον έφερε στην Αθήνα για ένα έτος το 1900. Στη συνέχεια ταξίδεψε ατη Θράκη και τη Μακεδονία και δημοσίευσε πολλά άρθρα. Καθώς είχε αποκτήσει διεθνή φήμη για το έργο του, ο Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff του πρόσφερε την ευθύνη για τον τόμο που αφιερώθηκε σε επιγραφές από τη Βόρεια Μακεδονία για το Corpus Inscriptionum Graecarum (συλλογή αρχαίων ελληνικών επιγραφών που εκδόθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα). Δυστυχώς, οι πολιτικές διαμάχες και η υγεία του δεν του επέτρεψαν να πραγματοποιήσει αυτό το έργο.
Έχοντας φύγει για την Αίγυπτο το 1909, συμμετείχε στο συνέδριο του Καΐρου και άρχισε να μελετά τον αιγυπτιακό ελληνισμό.
Εθελοντής, ως ιδιώτης, στο 41ο Εδαφικό Σύνταγμα Πεζικού, στην Τουλούζ, όταν ξέσπασε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, μεταφέρθηκε, τον Οκτώβριο του 1915 στο Γραφείο Μελετών Ξένων Τύπου. Στη συνέχεια διορίστηκε, την 1η Νοεμβρίου 1919, στην προεδρία της αρχαιολογίας στο Στρασβούργο.
Μετά από σύσταση του Θεόφιλου Χόμολε, ήταν υπεύθυνος για τις ανασκαφές της Αντιόχειας το 1924. Από το 1933 έως το 1936, ήταν σύμβουλος του μαθητή του, Σάμη Γκάμπρα, στον χώρο ανασκαφής της νεκρόπολης της Ερμόπολης στην Αίγυπτο.
