Οδηγοί ταξί σε παράνοια, καλοντυμένα κορίτσια και στυλάτα αγόρια που βγάζουν τον σκύλο τους για μια μεσημεριανή βόλτα, laid back διάλογοι κουστουμαρισμένων ανδρών στα καφέ περιμετρικά της πλατείας. Γύρω από την καρδιά του Κολωνακίου, την πλατεία Φιλικής Εταιρείας, όπως είναι η επίσημη ονομασία της, απλώνεται ένα σύμπαν που, μέχρι σήμερα, στα μάτια μου φάνταζε δυσπρόσιτο. Ένιωθα πως στο Κολωνάκι τίποτα δεν με αφορά. Πολύ posh για ένα κορίτσι που έχει γεννηθεί και μεγαλώσει σε λαϊκή γειτονιά. Όσες φορές κι αν με έφερε ο δρόμος –κυρίως εξαιτίας της δουλειάς– στη «συνοικία διαμάντι του κέντρου», όπως την αποκαλούν, δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να την ανακαλύψω, σνομπάροντάς την επιδεικτικά.
Δεν είναι ψέμα, ωστόσο, πως το Κολωνάκι είναι μια γειτονιά ευρωπαϊκή. Με καταστήματα που συναντά κανείς σε μεγάλους εμπορικούς δρόμους των μεγαλουπόλεων της Ευρώπης, εξαιρετικά αρχιτεκτονικά στολίδια, μερικές από τις μεγαλύτερες γκαλερί της πόλης και πολύ στυλάτους ανθρώπους. Δεν λείπουν ασφαλώς και οι υπερβολές που συναντά κανείς στους θαμώνες των καφέ-μπαρ της Τσακάλωφ, που είναι αυτήν τη στιγμή η hot πιάτσα του Κολωνακίου, παίρνοντας τη σκυτάλη από τη Μηλιώνη, όπως λένε όσοι κατοικούν ή επιλέγουν την περιοχή για την έξοδό τους.
Το Κολωνάκι είναι εδώ. Στις παρέες που επέλεξαν να πιουν ένα ποτήρι λευκό κρασί στα εστιατόρια και στα μεζεδοπωλεία της Πλουτάρχου, στο ζευγαράκι που φιλιέται στην πλατεία Δεξαμενής, στους φωνακλάδες ταξιτζήδες στην πιάτσα της πλατείας, στα αψεγάδιαστα αγόρια με τα κολλαριστά σακάκια και τα μοδάτα γυαλιά ηλίου.
Ξεκινώ τη βόλτα μου από τα δύο πρότζεκτ της περιοχής που αμφότερα έχουν δώσει μια τονωτική ένεση στο αρχιτεκτονικό ύφος της Αθήνας, το One Athens (πρώην Σχολή Δοξιάδη) στην οδό Στρατιωτικού Συνδέσμου και το One Kleomenous στον αριθμό 1 της ομώνυμης οδού. Με σεβασμό στο όραμα και στο έργο του πρωτοπόρου αρχιτέκτονα, ο Χρήστος Ιωάννου και ο Μίλτος Καμπουρίδης εμπιστεύτηκαν στην ομάδα αρχιτεκτόνων Divercity και στην κατασκευαστική εταιρεία J&P-ΑΒΑΞ τη νέα ζωή του θρυλικού κτιρίου της Σχολής Δοξιάδη, που μετουσιώθηκε σε ένα σύγχρονο και ξεχωριστό συγκρότημα κατοικιών. Λίγα μέτρα πιο κάτω, το επιβλητικό πρότζεκτ του αρχιτεκτονικού γραφείου Omniview, One Kleomenous, κόβει την ανάσα. Ο Δημήτρης Τσίγκος και ο αδερφός του Γιάννης, που αποτελούν την ομάδα του γραφείου, είχαν στόχο να δημιουργήσουν ένα πρωτοποριακό κτίριο που σηματοδοτεί τη μετάβαση από τις αυστηρές φόρμες της πόλης στις οργανικές φόρμες της φύσης, γεφυρώνοντας το αστικό τοπίο της γειτονιάς του Κολωνακίου με τον φυσικό ιστό του Λυκαβηττού.
Μεσημέρι, και δη ανοιξιάτικο, ηλιόλουστο. Άντε να κρατήσεις Αθηναίο στους τέσσερις τοίχους ενός διαμερίσματος! Στη Δεξαμενή, τα τραπεζάκια είναι γεμάτα παρέες που δεν διστάζουν να απολαύσουν το πρώτο ουζάκι της άνοιξης ή έναν κρύο καφέ. Παιδιά τρέχουν, κάνοντας πατίνι στον πεζόδρομο, ενώ τα δέντρα χαρίζουν απλόχερα τη σκιά τους, αποπνέοντας μια αίσθηση ηρεμίας, λες και το κέντρο της Αθήνας είναι μίλια μακριά. Ωστόσο παραμονεύει στην πολυσύχναστη Πατριάρχου Ιωακείμ, να σε αρπάξει και πάλι από τα μαλλιά. Στην άναρχη βόλτα μου, καθώς δεν ακολουθώ κάποια συγκεκριμένη πορεία αλλά κόβω σε όποιον δρόμο με ιντριγκάρει, μου κάνουν εντύπωση τα υπόγεια εμπορικά καταστήματα και τα πολλά delicatessen, όπως το Degustation και το Nora's Deli, αλλά και το Deli & Fresh που εδρεύει στην περιοχή από το 1950 και έχει μακρά οικογενειακή παράδοση. Ως λάτρης του τυριού, εντυπωσιάστηκα επίσης από το Τυροκομείο Κωσταρέλου, την ύπαρξη του οποίου αγνοούσα. Πιστή στην παράδοση που μετρά πάνω από 80 χρόνια, η οικογένεια Κωσταρέλου συνεχίζει με το ίδιο μεράκι να παράγει τυροκομικά και γαλακτοκομικά προϊόντα με αγνά υλικά πρώτης ποιότητας, καθώς και να τα σερβίρει σε ένα μαγαζί που συνδυάζει το σύγχρονο παντοπωλείο με έναν μοναδικό χώρο εστίασης. Προμηθεύεται, επίσης, επιλεγμένα παραδοσιακά προϊόντα απ' όλη την Ελλάδα. Σε ένα μικρό μαγαζάκι παρατηρώ συνωστισμό. Είναι το Carpo, το συνώνυμο των καλών ξηρών καρπών στην πόλη, στην οδό Κανάρη. Αλατισμένοι ή ωμοί ξηροί καρποί από επιλεγμένους μικρούς παραγωγούς, αποξηραμένα φρούτα από κάθε γωνιά του κόσμου και αρωματικό μέλι είναι μερικά από τα προϊόντα που μπορούν να οδηγήσουν κάποιον δικαίως στο κατώφλι του.
Γαστρονομία, μόδα και φυσικά τέχνη. Το Κολωνάκι είναι η Μέκκα της υψηλής τέχνης και βρίθει από γκαλερί και εκθεσιακούς χώρους. Στην ήσυχη Χάρητος, που είναι στολισμένη με χρυσά και ασημί μπαλόνια, από αυτά που κρεμάνε έξω από καταστήματα όταν έχουν εγκαίνια, βρίσκεται η γκαλερί Kalfayan Athens. Αυτή την περίοδο και μέχρι της 18 Μαρτίου τρέχει η εξαιρετική έκθεση «The future is nostalgic» του διεθνώς αναγνωρισμένου και πολυσχιδή καλλιτέχνη Raed Yassin. Στην γκαλερί Zoumboulakis, στην πλατεία Κολωνακίου, έχει κανείς την ευκαιρία να θαυμάσει την ατομική έκθεση του Μίλτου Γκολέμα με τίτλο «Υπό κατασκευήν», εμπνευσμένη από μια νεοανεγειρόμενη οικοδομή απέναντι από το εργαστήριό του. Ενδιαφέρον έχει επίσης η γκαλερί Can-Christina Androulidaki που φιλοξενεί την έκθεση της Μαριάννας Ιγνατάκη «Η Josie, η Πανοπλία και ο Μαλλιάνθρωπος» (24/03), η οποία πραγματεύεται την ιδέα του body modification, και η γκαλερί Σκουφά, όπου παρουσιάζεται η έκθεση «Desert Rose» της Καλλιόπης Ασαργιωτάκη (έως 18/03).
Στο Κολωνάκι, συγκεκριμένα σε έναν από τους πιο όμορφους –και αγαπημένους μου– δρόμους της πόλης, τη Βασιλίσσης Σοφίας, βρίσκονται ασφαλώς και μερικά από τα σημαντικότερα μουσεία της χώρας: το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και το κεντρικό κτίριο του Μουσείου Μπενάκη. Ο καιρός είναι ιδανικός για μια δραστηριότητα που εμείς οι Αθηναίοι τείνουμε να λησμονούμε, έναν καφέ στα café των μουσείων, που στην πλειονότητά τους είναι πανέμορφα. Ο κήπος του Βυζαντινού Μουσείου περιγράφεται σε μια μεγάλη αφίσα στο εξωτερικό του ως παραδεισένιος – και πραγματικά είναι. Εκεί, στη σκιά του Μεγάρου της Δούκισσας της Πλακεντίας, στεγάζεται και το café bistro «Ilissia», που πραγματικά λειτουργεί σαν όαση, μπλοκάροντας τη βουή της Β. Σοφίας.
Ένα από τα πιο καλαίσθητα café μουσείου είναι αυτό του Κυκλαδικής Τέχνης. Το πρόσφατα ανακαινισμένο Cycladic Café αποτελεί επίσης μια όαση φωτός και βλάστησης κρυμμένη σε ένα πλημμυρισμένο με φως αίθριο. Το υποβλητικό, αέρινο στέγαστρο-γλυπτό του Στέλιου Κόη, σήμα κατατεθέν του νέου Cycladic Café, δημιουργεί διακριτικές φωτοσκιάσεις. Επιπλέον, διαθέτει ένα προσεγμένο μενού γεμάτο κυκλαδίτικο άρωμα και μοιάζει ιδανική επιλογή για brunch. Αυτό όμως που με μάγεψε περισσότερο είναι το πωλητήριο του μουσείου (κατάμεστο ακόμα και λίγη ώρα πριν κλείσει) που έχει πραγματικά ενδιαφέροντα πράγματα, όπως έργα νέων σχεδιαστών εμπνευσμένα από τις συλλογές του μουσείου, που περιλαμβάνουν προσωπικά αντικείμενα και αντικείμενα για το σπίτι.
Το café του Μουσείου Μπενάκη, από την άλλη, που λειτουργεί στον δεύτερο όροφο του κτιρίου και εκτείνεται στην ταράτσα του νεοκλασικού, διαθέτει μία από τις πιο όμορφες θέες στην Ακρόπολη, στον Λυκαβηττό και στον Εθνικό Κήπο. Επισκέφτηκα και εδώ το πωλητήριο, εφόσον έχω περιεργαστεί μόνο εκείνο του κτιρίου της οδού Πειραιώς, και εντόπισα πολλές διαφορές. Το πωλητήριο του κεντρικού κτιρίου έχει εστιάσει στα ποιοτικώς άριστα μουσειακά αντίγραφα που βοηθούν στη διάδοση των μουσειακών αντικειμένων καθώς και στη διατήρηση παραδοσιακών τεχνικών που τείνουν να χαθούν και, φυσικά, στην υποστήριξη των τεχνιτών που τις χρησιμοποιούν.
Κατευθύνομαι προς το Σύνταγμα. Αφήνοντας πίσω μου την αριστοκρατική γειτονιά της Αθήνας, σκέφτομαι πόσο την είχα αδικήσει. Το Κολωνάκι είναι ακόμα εδώ. Στις παρέες που επέλεξαν να πιουν ένα ποτήρι λευκό κρασί στα εστιατόρια και στα μεζεδοπωλεία της Πλουτάρχου, στο ζευγαράκι που φιλιέται στην πλατεία Δεξαμενής, στους φωνακλάδες ταξιτζήδες στην πιάτσα της πλατείας, στα αψεγάδιαστα αγόρια με τα κολλαριστά σακάκια και τα μοδάτα γυαλιά ηλίου, στις μεγάλες κυρίες με τα φρέσκα μαλλιά κομμωτηρίου ή στις πραγματικά iconic υπάρξεις από άποψη στυλ (όπως μια κυρία που με προσπέρασε φορώντας μια εντυπωσιακή φλοράλ κάπα, τα πιο chunky δαχτυλίδια που έχω δει και άλλα εντυπωσιακά κοσμήματα), στα κορίτσια που βγάζουν selfie φορώντας γυαλιά καθρέφτη, γκρι φούτερ και φούξια σκουφάκια –λες και τις έχεις κάνει copy paste σε κάθε café της Σκουφά ή της Τσακάλωφ–, στο διαχρονικό και αξεπέραστο Φίλιον και στην αθηναϊκή ιντελιγκέντσια, στο ιστορικό Da Capo.
Ο κόσμος που επιθυμούσα να αγνοώ είναι τελικά γεμάτος μικρές γωνιές που περιμένουν να τις ανακαλύψεις. Έχει τα στερεότυπά του και την παθογένειά του, όπως και κάθε άλλη γειτονιά του κέντρου, έχει όμως και ανθισμένες αμυγδαλιές, παντού, τις πρώτες που είδα στο κέντρο, και μοσχοβολά νεράντζι.
Δέκα φωτογραφίες από τη βόλτα μας στο Κολωνάκι
