Η Αθήνα είναι σε τέτοια χάλια που απορείς πώς βρέθηκαν άνθρωποι που ήθελαν να γίνουν δήμαρχοι.
Διανύουμε μία εποχή που δεν υπάρχουν λεφτά, που η Αθήνα, πέρα από τα γνωστά της προβλήματα, έχει και καινούργια. Το μέλλον όλης της χώρας είναι πιο αβέβαιο από ποτέ. Οι δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει ο νέος δήμαρχος θα είναι τεράστιες.
Βέβαια, όλοι οι Αθηναίοι ξέρουμε ότι μερικές φορές οι δήμαρχοι θεωρούν έργο το να αλλάξουν κουρτίνες στο γραφείο τους, οπότε οι ευθύνες ακούγονται πολλές απ' έξω, αλλά μέσα είναι διαφορετική η κατάσταση.
Αυτή η χρονιά, όμως, δεν είναι σαν τις άλλες χρονιές. Ή νομίζουμε ότι δεν είναι ή θέλουμε να μην είναι. Πολλά περιμένουν όλοι από τον νέο δήμαρχο που θα αναλάβει τη διοίκηση τον νέο χρόνο. Εγώ θέλω να πω πρώτα τι ΔΕΝ περιμένω από τη δημαρχία Καμίνη: δεν περιμένω να κάνει θαύματα. Ούτε θέλω να μας υποσχεθεί θαύματα.
Δεν θέλω άλλες παρομοιώσεις, ούτε άλλες συγκρίσεις. Δεν πιστεύω ότι η Αθήνα μπορεί να γίνει η νέα Βαρκελώνη ή η Βιέννη του Νότου ή Φιλαδέλφεια των Βαλκανίων. Λοξοκοιτάμε τόσα χρόνια στην Ευρώπη που δεν ξέρουμε τι σημαίνει Αθήνα. Είναι κάτι που πρέπει να αποφασίσουμε όλοι μας, αλλά ως τότε δεν γίνεται μόνο να το συζητάμε. Τώρα πρέπει να βρεθεί η Αθήνα στην καλύτερη δυνατή της εκδοχή με τα μέσα που υπάρχουν.
Δεν θέλω να αρχίσει πόλεμο με τους προηγούμενους δημάρχους, τονίζοντας πόσα λάθη έχουν γίνει. Θα χάσει χρόνο, ενώ υπάρχει επιτακτική ανάγκη για δράση. Όσοι πιστεύουν ότι οι προηγούμενοι δήμαρχοι έκαναν λάθη το δήλωσαν με την ψήφο τους. Όσοι δεν το πιστεύουν αλλά είναι πρόθυμοι να είναι αντικειμενικοί θα πειστούν μόνο από πράξεις. Όσοι έχουν λύσει το θέμα για το σωστό και το λάθος εκ των προτέρων μπορούν να εκτονωθούν, βλέποντας τα αγαπημένα τους παράθυρα στην τηλεόραση.
Δεν θέλω να ακολουθήσει τον γνωστό δρόμο: δεν θέλω να προσλάβει ειδικευμένους θεωρητικούς, ανθρώπους γνωστούς στη Βουλή και τα σχετικά καφενεία που δεν πληρώνουν μόνοι τους τον λογαριασμό της ΔΕΗ. Θέλω να παραδειγματιστεί από τον εαυτό του. Είναι ένας άνθρωπος που δεν φαινόταν ότι θα γινόταν δήμαρχος, όμως έγινε επειδή ο κόσμος αποφάσισε να δοκιμάσει κάποιον που έχει δουλέψει σε θέση που απαιτεί αποφάσεις και όχι ωραίες γραβάτες. Νομίζω ότι οι Αθηναίοι για πρώτη φορά είναι σε θέση να πειραματιστούν και να δεχτούν τη διαφορετική προσέγγιση. Είναι μία μεγάλη ευκαιρία για την πόλη.
Δεν θέλω να μας μιλάει με τη γλώσσα των πολιτικών. Δεν θέλω να απαντάει γενικά, χωρίς περιεχόμενο, νομίζοντας ότι θα μας ζαλίσει με μεγάλες προτάσεις. Δεν θέλω να αποφεύγει να μιλήσει για την πραγματικότητα. Μπορεί να μας εμπιστευτεί, είμαστε μεγάλα παιδιά. Καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν προβλήματα, καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις.
Δεν θέλω να παραιτηθεί από την προσπάθεια. Θα συναντήσει δυσκολίες, καχυποψία, αντιρρήσεις, θα πέσει σε πολύχρονες συνήθειες, θα ακούσει πολλά όχι. Δεν θέλω να φτάσει σε σημείο που ο προβληματισμός του θα είναι το χρώμα της κουρτίνας στο γραφείο του. Δεν θέλω να πει εμπιστευτικά σε κάποιον «ας κάνουν ό,τι θέλουν, εγώ παραιτούμαι». Δεν θέλω ούτε να το σκεφτεί.
Η Αθήνα έχει πολλά προβλήματα. Έχει, όμως, και πολλές λύσεις: τους κατοίκους της. Υπάρχουν πολλοί που την αγαπάνε ακόμα. Υπάρχουν άλλοι τόσοι που τουλάχιστον δεν τη βλάπτουν επίτηδες. Τώρα που πλησιάζει η αλλαγή του έτους και θα παίρνουμε τις αποφάσεις μας για τη νέα χρονιά, ας βάλουμε μέσα στις ευχές μας και την Αθήνα.
Best Athens
Αν με ρωτήσει άλλος ένας τι θα κάνω την Πρωτοχρονιά, θα βάλω τις φωνές. Δεν θέλω να κάνω τίποτα. Δεν είναι η 31η Δεκεμβρίου το τέλος της χρονιάς. Ή μάλλον είναι, μόνο αν ακολουθείς το Γρηγοριανό Ημερολόγιο. Πριν o Ιούλιος Καίσαρας αποφασίσει να επιβάλει την 1η Ιανουαρίου ως πρώτη μέρα του έτους, ο καθένας γιόρταζε το πέρασμα του χρόνου όπως ήθελε, με κυρίαρχη τάση τον εορτασμό της άνοιξης ως αφετηρία. Ακόμα και σήμερα, στην Ινδία υπάρχουν διαφόρων ειδών ημερολόγια. Στο Ισραήλ, ενώ χρησιμοποιούν το Γρηγοριανό, αρκετοί δεν γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά. Οι Κινέζοι γιορτάζουν την Πρωτοχρονιά σύμφωνα με τις φάσεις της Σελήνης, οι Ιρανοί γιορτάζουν την εαρινή ισημερία ως αρχή του χρόνου, στο Νεπάλ γιορτάζουν την αρχή της χρονιάς τον Απρίλιο.
Αν θέλεις να μου πεις ότι η Πρωτοχρονιά δεν είναι παρά άλλη μία μέρα, το ξέρω. Μόνο που δεν είναι άλλη μία μέρα. Πράγματι, δεν είναι. Δεν γίνεται να μην επηρεαστείς από κάτι τόσο συμβολικό και συναισθηματικά φορτισμένο. Οι άνθρωποι εθίζονται εύκολα σε συνήθειες. Προσοχή με τις υποσχέσεις στον εαυτό μας. Η σκέψη τείνει να ξεγλιστράει σε όσα δεν καταφέραμε τελικά να κάνουμε ακόμα. Καμιά φορά αρκεί η διαπίστωση ότι τα πράγματα απλώς δεν έγιναν πολύ χειρότερα.
Εγώ λέω να κάτσω μόνος μου στο σπίτι. Ακούγεται cool ως δήλωση αλλά δεν είσαι ο Τζέιμς Ντιν. Αν αισθάνεσαι να σε πλησιάζει κατάθλιψη, είναι κακή ιδέα. Προσπάθησε να βρεθείς μέσα σε ένα προστατευτικό δίχτυ ανθρώπων, σε οικογενειακό ή φιλικό κύκλο. Αυτές τις μέρες βοηθάει αρκετά και ο εθελοντισμός. Υπάρχουν πολλοί που έχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα από το υπαρξιακό άγχος. Το να κρατάς τα χέρια σου απασχολημένα βοηθάει πολύ.
Δηλαδή να βγω; Να κάνεις ό,τι είναι πιο εύκολο. Σε κάθε περίπτωση, μην έχεις υπερβολικές προσδοκίες. Αν όποτε βγαίνεις αυτές τις μέρες περνάς χάλια, μπορείς να το επαναλάβεις βέβαια, αλλά μην ελπίζεις ότι αυτήν τη φορά για κάποιον λόγο όλα θα είναι διαφορετικά. Προετοιμάσου για μποτιλιαρίσματα, στησίματα και για ματαιώσεις. Αν τελικά δεν γίνουν, τόσο το καλύτερο!
σχόλια