- Γεννήθηκα και μεγάλωσα κοντά στο κέντρο της Αθήνας (Θησείο, Άνω Πετράλωνα). Όμως τα τελευταία 12 χρόνια μένω στο Καλαμάκι. Είμαι κοντά στη λεωφόρο Ποσειδώνος, με αποτέλεσμα από τη μια να έχω θόρυβο, από την άλλη εύκολη πρόσβαση στη θάλασσα. Κανένα μέρος στην Αθήνα δεν είναι τέλειο. Το να ζω, πάντως, τόσο κοντά στη θάλασσα μου αρέσει πολύ. Περνώντας ένα φανάρι, είμαι στον πεζόδρομο δίπλα στο κύμα.
- Πηγαίνω τρέχοντας ή με το ποδήλατο στο ΣΕΦ ή στο Καβούρι και ξεχνάω σε ποια πόλη ζω. Πριν από 10 χρόνια, που ξεκίνησα συστηματικά το τρέξιμο, ήμασταν λίγοι δρομείς. Τώρα, όποια ώρα και να βγω, θα βρω κόσμο να τρέχει. Αρκετοί, με τους οποίους γνωριζόμαστε από αγώνες, έρχονται με το αυτοκίνητό τους εδώ για να προπονηθούν. Ξέρεις, αν τρέχεις, όλη αυτή η περιοχή σού φαίνεται σαν γειτονιά σου.
- Λίγο πιο πέρα είναι η αγορά της οδού Θουκυδίδου. Τα πάντα υπάρχουν εδώ, εκτός από μπαράκια με καλή μουσική. Μάλλον, υπάρχει ένα, αλλά είναι σουβλατζίδικο! Αν κάποιος φίλος ή φίλη μου μού προτείνει να πάμε για ποτό στη γειτονιά μου, εκεί θα τον πάω. Καλό σουβλάκι και μπλουζ - ροκ μουσική δυνατά, με καθαρό ήχο και ανάλογη διακόσμηση – Σουβλάκια ο Πάρις!
- Φέτος είχαμε για πρώτη φορά και δημοτικό κινηματογράφο δίπλα στη θάλασσα. Με ποιοτικές ταινίες, χαμηλή τιμή και κάποιες μέρες με καλεσμένους Έλληνες σκηνοθέτες. Καθόλου άσχημα!
- Το κακό είναι ότι θέλει πια προσοχή το περπάτημα δίπλα στη θάλασσα. Έχει γίνει η αγαπημένη πίστα προπόνησης ερασιτεχνών ποδηλατιστών που δεν τολμούν να βγουν στον δρόμο. Το αποτέλεσμα είναι να περνάνε δίπλα σου με μεγάλες ταχύτητες και να σου κορνάρουν να κάνεις στην άκρη (μα, είναι πεζοδρόμιο, πάμε καλά;)...
- Στο Καλαμάκι δίνω συχνά ραντεβού και με τους μαθητές μου στη φωτογραφία. Ξεκινάμε από δω τη φωτογραφική μας εξόρμηση και φτάνουμε σιγά-σιγά μέχρι τη μαρίνα του Φλοίσβου. Εκεί δεν μας αφήνουν πια να φωτογραφίσουμε. Αυτή η απαγόρευση δεν έχει νόημα στις μέρες μας. Όποιος θέλει, μπορεί να φωτογραφίσει κρυφά ό,τι θέλει και μάλιστα με καλό εξοπλισμό.
- Το καλοκαίρι έχει πάρα πολύ κόσμο η περιοχή και γίνεται κουραστική. Και βρόμικη. Τότε, πηγαίνω βόλτες στα Εξάρχεια. Προσπαθώ να αποφεύγω τα πλήθη. Επίσης, οι περισσότεροι χώροι τέχνης, μουσικής και τα θέατρα βρίσκονται στο κέντρο. Είναι παράξενο που δήμοι σαν τον δικό μου δεν μπορούν να έχουν πολιτιστική αυτονομία. Έχω κάποιες ιδέες και ήδη έχω κάνει επαφές για εκδηλώσεις στον Άλιμο. Δεν έχω δει τρελό ενθουσιασμό όμως. Εδώ, λοιπόν, είναι όμορφα για βόλτες, αλλά η καρδιά της πόλης χτυπάει αλλού!
- Το κακό, αν μένεις δίπλα σε λεωφόρο, είναι η φασαρία. Μπορεί να περάσει ένα κίτρινο cinquecento στις 4 η ώρα το πρωί παίζοντας στη διαπασών κάτι που φιλοδοξεί να λέγεται μουσική και να χάσεις εντελώς τον ύπνο σου...
- Ο καθένας παρκάρει όπου θέλει («πέντε λεπτά, φίλε, και θα φύγω...») κι εμείς κατεβαίνουμε με τα παιδιά μας στη λεωφόρο για να τα πάμε στο σχολείο. Οδηγώ μηχανή και αυτοκίνητο, αλλά και πάλι δεν μπορώ να καταλάβω τη λογική αυτή.
- Αυτό που θέλω για τη γειτονιά μου είναι ελεύθερα πεζοδρόμια και λιγότερα σκουπίδια. Ο νέος δήμαρχος έχει βελτιώσει την κατάσταση, αλλά πολλοί συμπολίτες μου έχουν πρόβλημα με την καθαριότητα.
Info: O Ανδρέας διδάσκει φωτογραφία και κινηματογράφο στο Cinemarian. Επίσης, οργανώνει ένα φεστιβάλ με θέμα τον έρωτα και γυρίζει ένα ντοκιμαντέρ με θέμα τη φωτογραφία και τους φωτογράφους, με γυρίσματα σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.
σχόλια