Μεσημέρια στο Φάτσιο

Πριν από λίγα λεπτά έκανα ένα παλιό μου όνειρο πραγματικότητα / έφαγα μόνος μου σε εστιατόριο στην Αθήνα / μεσημεριάτικα, χωρίς ντροπές και υπεκφυγές / μικρότερος, όταν έβλεπα έναν άνθρωπο να τρώει μόνος του, τον λυπόμουν / προσπαθούσα να φανταστώ τη στενόχωρη ζωή του, ποιες ατυχίες και κακοί υπολογισμοί τον έφτασαν σ’ αυτό το σημείο / αναρωτιόμουνα: με τι θα μοιάζει το μοναχικό του διαμέρισμα; / θα λέει «καλημέρα» στο ασανσέρ; / τι θα σκέφτεται τις σπάνιες φορές που θα χτυπάει το τηλέφωνό του; / λίγο επαρχιώτικη νοοτροπία, θα συμφωνήσω, φίλοι μου, αλλά αυτός ήμουν πριν γνωρίσω τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις, όπου η μοναξιά δεν είναι πανούκλα και το να τρως μόνος σου δεν συνιστά επαρκές κριτήριο κοινωνικότητας ή προσωπικής ευτυχίας / άπαξ και ταξίδεψα, παλιές, σκουριασμένες αντιλήψεις κατέρρευσαν μονομιάς και σκεφτόμουν τι μεγάλη ελευθερία και πολυτέλεια θα είναι να γευματίζεις μόνος σου / με συντροφιά την εφημερίδα ή ένα βιβλίο / για την πρώτη μου εξόρμηση προτίμησα το δεύτερο, έτσι ώστε να στείλω στους υπόλοιπους πελάτες το «σωστό» μήνυμα: όχι μόνο δεν μου λείπει κάτι, όχι μόνο δεν έχω ανάγκη τους άλλους αλλά στην πραγματικότητα είμαι τόσο αυτόνομος, που έρχομαι ν’ απολαύσω το βιβλίο μου με «παρέα» ένα καλό πιάτο φαγητό / περήφανος για την απόφασή μου, κατευθύνθηκα για ένα ιδανικό μεσημβρινό στέκι, το γνωστό Φάτσιο του Παγκρατίου, στην οδό Ευφρονίου / πρέπει να έχω ξαναγράψει για το Φάτσιο, γνήσιο αθηναϊκό θεσμό που λατρεύεται από τους αστούς του Παγκρατίου, καθώς εκτιμάται η προσήλωσή του στην καλώς εννοούμενη παράδοση και τους καλούς τρόπους / τελικά, τσάμπα η φασαρία, καθώς την προχωρημένη ώρα που διάλεξα (το Φάτσιο είναι δημοφιλές και στις μεγάλες ηλικίες που, ως γνωστόν, προτιμούν να ξεμπερδεύουν με το φαγητό όσο πιο νωρίς μπορούν) ήμασταν λίγο τρεις κι ο κούκος / αφήστε που υπήρχε και έτερος Καππαδόκης: ένας κύριος απολάμβανε την κρέμα του (έχει έξοχες κρέμες το άτιμο το Φάτσιο!) επίσης μόνος του, ήρεμα και απλά, χωρίς τις δικές μου θεωρητικές και ναρκισσιστικές τυμπανοκρουσίες / θα πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν έξοχη εμπειρία, άσε που όλο το ψωμί είναι δικό σου / ή, όπως διάβασα κάπου, «όποιος χάνει στην αγάπη, έχει δικό του όλο το κρεβάτι» / στο μέτωπο της αθηναϊκής ειδησεογραφίας, είμαστε εν αναμονή της επίσημης έναρξης του αρχιτεκτονικού διαγωνισμού του Ιδρύματος Ωνάση για το κέντρο / θα πρέπει να προηγηθεί η υπογραφή σύμβασης με το ελληνικό κράτος / μέχρι αρχές Απριλίου αναμένονται και τα δύο / και επειδή είμαστε σε «περιβάλλον» Ωνασείου, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών απέκτησε το δικό της εστιατόριο, που δεν είναι άλλο από τη γνωστή Hytra / στον έκτο όροφο και όταν καλοκαιριάσει για τα καλά στην ταράτσα, με θέα όλη την Αθήνα / πήγα και στο θεατρικό χιτ των ημερών, στον Μεσοπόλεμο, που παρουσιάζεται στο σπίτι των Κατακουζηνών, στην οδό Αμαλίας και πάει από παράταση σε παράταση / ευφυής η ιδέα και νομίζω ότι εκεί οφείλεται ένα σημαντικό κομμάτι της επιτυχίας / και παίρνει σειρά από 1η Απριλίου στο παλιό Βρεφοκομείο το νέο πρότζεκτ της ομάδας «Όχι παίζουμε» με τίτλο Λεπίς, πιστό στις συναρπαστικές του καταδύσεις στην αστική «αρχαιολογία» της Αθήνας.