«It's about having a drink at a sex party» αναφέρει η επίσημη περιγραφή του fashion project TRASH των Jonny Seven και Σταμάτη Καλαγκιά και κάτι τέτοιο συνέβη περίπου μετά την επίσημη παρουσίαση της πρώτης τους κολεξιόν, «Eurotrash», στο Velvet Room της Μιλτιάδου το περασμένο Σάββατο.
Τρέσες μαλλιών κρέμονται από πλαστικές κούκλες που βρίσκει κανείς σε βιτρίνες καταστημάτων με εσώρουχα, εκείνες που είναι μόνο στέρνο ή μόνο καβάλος. Νεαροί φορούν αποκριάτικες μάσκες με ένα φρικιαστικό παγωμένο χαμόγελο και τα κορμιά τους είναι τυλιγμένα σε lycra και vinyl υφάσματα. Από πάνω τους αιωρείται μια πλαστική κούκλα, η πρωταγωνίστρια ενός φιλμ μικρού μήκους, που προβάλλεται σε έναν από τους τοίχους του δωματίου. Κόκκινα λαμπάκια ενισχύουν την ήδη ερωτική και ταυτόχρονα νοσηρή ατμόσφαιρα. Είναι το secret after party που ακολούθησε μετά την παρουσίαση της κολεξιόν «Eurotrash», η οποία είναι αφιερωμένη στην club σκηνή των '80s και των '90s, στις midnight ταινίες και το gay πορνό.
Τα bdsm στοιχεία είναι κυρίαρχα, η επιλογή των υφών κλείνει το μάτι στον φετιχισμό – τα ρούχα ερεθίζουν όχι μόνο όταν τα βλέπεις φορεμένα αλλά και όταν τα αγγίζει κανείς.
Οι καλεσμένοι θυμίζουν μέλη των Club Kids που τάραξαν για τα καλά τις νύχτες της Νέας Υόρκης στα τέλη της δεκαετίας του '80. Ανάμεσά τους it girls της εναλλακτικής σκηνής της Αθήνας που ανταγωνίζονται στα ίσα την Chloë Sevigny σε ομορφιά και μυστήριο. Οι περισσότερες, μάλιστα, μοιάζουν να έχουν το ίδιο νωχελικό και ταυτόχρονα κάπως ψαρωτικό βλέμμα. Γυαλιστερά φορέματα, αυστηρά καρέ και χρώματα στα μαλλιά.
O Jonny και ο Σταμάτης, '90s kids και οι δύο, επιχειρούν με το πρότζεκτ τους να εξερευνήσουν την trash κουλτούρα και τις επιρροές της στη μόδα. Τα κομμάτια τους εμπεριέχουν στοιχεία και αναφορές από υποκουλτούρες του παρελθόντος, παρουσιασμένες με μια σύγχρονη και πειραματική ματιά. Τα bdsm στοιχεία είναι κυρίαρχα, η επιλογή των υφών κλείνει το μάτι στον φετιχισμό – τα ρούχα ερεθίζουν, όχι μόνο όταν τα βλέπεις φορεμένα, αλλά και όταν τα αγγίζει κανείς. Άλλωστε είναι κάτι που λένε και οι ίδιοι, ότι το πρότζεκτ τους επιθυμεί να φέρει σε διάλογο τον ρομαντισμό με τον φετιχισμό.
Στην προβολή η πλαστική κούκλα/πρωταγωνίστρια κινείται πάνω-κάτω σαν τρελή. Πολλοί είναι εκείνοι που κοιτούν και σχολιάζουν το φιλμ, δημιουργώντας μικρά πηγαδάκια. Κάποιοι καβάλοι φουσκώνουν στιγμιαία. Τα άδεια κουτάκια μπίρας έχουν γίνει τασάκια και μερικοί απολαμβάνουν το τσιγάρο τους σε ένα μικρό μπαλκόνι, παρά το σχετικό κρύο.
Όσο η ώρα περνάει, οι μάσκες σηκώνονται, αποκαλύπτοντας τα πρόσωπα – τώρα τις βλέπεις φορεμένες ως καπέλα. Κάποιοι ανταλλάσσουν μερικά δειλά, πρώτα φιλιά. Τα κορίτσια συζητούν ακόμα για μόδα. Μια κοπέλα σηκώνει το τούλινο μανίκι στο φόρεμα μιας άλλης και αποσπά εκφράσεις θαυμασμού. Τα αγόρια καπνίζουν μανιωδώς. Το πάτωμα είναι μαύρο από τις πατημασιές. Όλοι χορεύουν πάνω σε αποτσίγαρα, στάχτες και κουτάκια μπίρας. Συναντιούνται πάνω σε μια στροφή, ανταλλάσσουν πολλά υποσχόμενα χαμόγελα, πιάνουν χέρια. Ο ιδανικός τρόπος να γιορταστεί το λανσάρισμα της πρώτης κολεξιόν ενός ιδιαίτερου fashion εγχειρήματος, που υποκλίνεται με σεβασμό στην trash κουλτούρα της gay club σκηνής περασμένων δεκαετιών και χαιρετά με θράσος την αθηναϊκή σκηνή του τώρα, που είναι το απόλυτο συνονθύλευμα διαφορετικών επιρροών από όλες τις κουλτούρες και τις δεκαετίες.
σχόλια