1
Ο μόνιμος θόρυβος της Ερμού
Οι μουσικοί και οι χορευτές του δρόμου είναι συνήθως υπέροχοι, ταλαντούχοι καλλιτέχνες που συχνά με κάνουν να κοντοστέκομαι και να χαμογελάω, καθώς αφηγούνται με πάθος τις μελωδικές και χορευτικές ιστορίες τους. Όμως αυτό που συμβαίνει εδώ και λίγο καιρό ψηλά στην Ερμού είναι κάτι διαφορετικό.
Κάθε μέρα θ' ακούσεις από συλλόγους που επιδίδονται σε φολκλόρ εκτόνωση μέχρι επίδοξους ράπερ να «φτύνουν» ρίμες και, κυρίως, τις ίδιες αγριοφωνάρες τύπων που σκοτώνουν από το «Creep» των Radiohead μέχρι τη «Μισιρλού» – ξανά και ξανά. Κι όταν λέω «θα ακούσεις», εννοώ στα γραφεία μας, σχεδόν δύο τετράγωνα πιο κάτω. Πρόσφατα προστέθηκε και ο ήχος του κομπρεσέρ από τα έργα στη Βουλής.
2
Οι τεράστιες διαφημιστικές καμπάνιες στο μετρό
Είναι ωραία η πολυχρωμία που προσφέρουν οι αφίσες και οι διαφημιστικές καμπάνιες στο μετρό, στους συρμούς, στις αποβάθρες ή στο επίπεδο των εισιτηρίων. Ξεκουράζει το βλέμμα. Όμως κάποιες το παρακάνουν, καλύπτοντας με ολόκληρα «χαλιά» το δάπεδο ή τις σκάλες, και, καθώς είναι λογικό να μην μπορούν να συντηρηθούν επαρκώς, το αποτέλεσμα είναι, λίγο μετά την τοποθέτησή τους, να έχουν ήδη βρομίσει-ξεφτίσει.
3
Η ερημιά του ΟΑΚΑ
Έρημη γη θυμίζουν οι χώροι γύρω από το Ολυμπιακό Στάδιο στο Μαρούσι, δεκατέσσερα χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Μόνο μια καφετέρια υπάρχει δίπλα στον σταθμό «Ειρήνη», που μαζεύει μερικούς θαμώνες. Όλος ο υπόλοιπος χώρος είναι εντελώς άδειος και αναξιοποίητος, ενώ μόνο αν είσαι τυχερός θα δεις κανέναν περαστικό να τρέχει ή να περπατά εκεί γύρω.
σχόλια