Xάσαμε τον δήμαρχο, στοπ.

Πριν από ακριβώς έναν χρόνο αρχίσαμε να τον γνωρίζουμε / «συμπαθής, πολιτισμένος, αλλά χαμένος από χέρι» / μουρμουρίζαμε στις παρέες / κανείς δεν τον πίστευε / ακόμα κι οι πιο αφοσιωμένοι είχαν συμβιβαστεί με την ιδέα μιας αξιοπρεπούς ήττας (στην καλύτερη περίπτωση) / αλλά να που ήρθαν τα πάνω κάτω και ο «χαμένος από χέρι» ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά και βγήκε μετά βαΐων και κλάδων τη δεύτερη Κυριακή / πολλές ελπίδες από πολλούς εκείνο το όμορφο φθινοπωρινό βράδυ / έναν χρόνο μετά ο Γιώργος Καμίνης μοιάζει εξαφανισμένος / μας έκλεψαν τον δήμαρχο; / γιατί δεν εμφανίζεται; / γιατί δεν μιλάει; / έχει πάθει κατάθλιψη; / το μετάνιωσε; / κατέθεσε τα όπλα; / σε μια εποχή που η Αθήνα βράζει, ο δήμαρχος δείχνει απών / σίγουρα θα κάνει πράγματα, σίγουρα θα έχει καθημερινά μια πολύ βαριά ατζέντα, σίγουρα θα τρέχει και δεν θα φτάνει / σίγουρα η οικογένειά του θα τον βλέπει ελάχιστα / αλλά πόσο σημασία έχουν όλα αυτά (για την πόλη, όχι για τον ίδιο), όταν ο κόσμος κοντεύει να τον ξεχάσει; / όχι, δεν θέλουμε τον δήμαρχο για να μας χαϊδέψει στοργικά το κεφάλι / ούτε για να μοιράσει λεφτά (που, εννοείται, ότι δεν υπάρχουν) / αλλά για να τον βλέπουμε κάθε μέρα στην πρώτη γραμμή της μάχης, προκειμένου να μείνει η πόλη όρθια / δεν μπορεί η πόλη σου να βρίσκεται στην κατάσταση που βρίσκεται κι εσύ να είσαι περίπου άφαντος / ας μην έχει να μας πει περισπούδαστες σοφίες ή όμορφα λόγια / αλλά η Αθήνα σήμερα θέλει τον δήμαρχό της / κι επειδή ο Γιώργος Καμίνης είναι αυτός που είναι (ήπιος, ορθολογικός, εργατικός), τώρα που η πόλη μέρα με τη μέρα κινδυνεύει να βουλιάξει μέσα σ’ έναν οχετό λαϊκισμού, καταστροφολαγνείας και ανορθολογισμού, αυτό τον δήμαρχο τον θέλουμε δίπλα μας / κι αν (όπως ελπίζω) δεν ευσταθούν τα σενάρια της εισαγωγής (το μετάνιωσε, έπαθε κατάθλιψη, κ.λπ.), το μόνο που μπορώ να πιθανολογήσω είναι ότι ο Γιώργος Καμίνης λύγισε μπροστά στο ανίκητο, όπως φαίνεται, τέρας της ελληνικής διοίκησης / ένας μηχανισμός γραφειοκρατικός, αβυσσαλέος, πολύπλοκος, δαιδαλώδης, εξουθενωτικός / ικανός να ξεκάνει κάθε δημιουργική σπίθα που πάει ν’ ανάψει / έγγραφα, εγκύκλιοι, πράξεις, συμβούλια, παρασυμβούλια, παραστάσεις, όργανα / κουράστηκα μόνο που τα γράφω / και ο Δήμος Αθηναίων δεν είναι ένα οποιοδήποτε Δημόσιο / εδώ μιλάμε για τη φωλιά του κούκου, γραφειοκρατία απύθμενη, διαδικασίες επί διαδικασιών, στρατός υπαλλήλων, μηχανισμοί, φράξιες, ένα ασύλληπτα αντιπαραγωγικό σύμπαν που δεν θέλει και πολύ για να σε ρουφήξει / και τον Γιώργο Καμίνη πρέπει να τον έχει ρουφήξει ολόκληρο / τόσο πολύ, που τον εξαφάνισε / διαφορετικά, μάλλον θα είχε προσέξει τις σύριγγες στην «αυλή» του δημαρχείου.