Τα vintage ρούχα είναι μια μόδα που μας άφησε η Κάρι Μπράντσο και ακόμα να την ξεπεράσουμε. Τα vintage μπαρ ξεφυτρώνουν κάθε τρεις και λίγο στην Αθήνα. Αφήνοντας στην άκρη κοινωνιολογικές ερμηνείες που θέλουν τους ανθρώπους σε περιόδους κρίσης να "γραπώνονται" από το παρελθόν και να εξιδανικεύουν παλαιότερες καταστάσεις, παρατηρούμε όντως μια τάση.
Που πάνε όλοι αυτοί που θέλουν να γυρίσουν για λίγο το χρόνο πίσω;
Το Μοναστηράκι και του Ψυρρή είναι γεμάτα με παλιατζίδικα και απίστευτα μέρη απ' όπου μπορείς να εξοπλίσεις κάθε εκατοστό του σπιτιού σου (ή του μπαρ σου) με αέρα άλλης εποχής και απλώς να περιμένεις να ξεπροβάλει από την πόρτα ο Ντον Ντρέιπερ. Επισκεφθήκαμε συγκεκριμένα τις Παλιοσυνήθειες, μια από τις πρόσφατες σχετικά προσθήκες στην αγορά του είδους. Πρόκειται για ένα μαγαζί με ιδιαίτερα ενεργή παρουσία στο facebook, όπου ενημερώνει καθημερινά τους φίλους του για τις καινούργιες αφίξεις, μαζί με την τιμή για να μην μπαίνει κανείς καν στον κόπο να τηλεφωνήσει για να ρωτήσει. Εκεί βρήκαμε μια ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξεως, πρόθυμη να μας μιλήσει για τη δουλειά τους και να φωτογραφηθεί με αυτήν, σε κάθε δυνατή πόζα. Η Αδαμαντία Πανά συντόνιζε τη συζήτηση.
Έχουν γίνει μόδα τα vintage έπιπλα τα τελευταία χρόνια;
Σίγουρα! Τα vintage έπιπλα σαν στυλ, αισθητική και όχι μόνο, έχει γίνει μόδα, όπως και η επανα - χρησιμοποίηση. Επίσης εκτός από μόδα έχουν γίνει και "ανάγκη" γιατί σε χώρους σαν τους δικούς μας μπορεί κανείς να αγοράσει όχι μόνο vintage, αλλά και απλά δεύτερο χέρι έπιπλα σε αστρονομικά χαμηλές τιμές!
Πού ανακαλύπτετε τα αντικείμενά σας;
Στα σκουπίδια! (γέλια) Μπορεί κάποια από τα έπιπλα που πουλάμε να εγκαταλείφθηκαν σε μια στιγμή της ιστορίας τους δίπλα σε ένα κάδο λόγω του ότι κάποιος δεν τα εκτίμησε-αγάπησε ή τα βαρέθηκε, αλλά η πραγματική απάντηση είναι παντού. Αδειάζουμε σπίτια που π.χ. κάποιος έφυγε για την επαρχία, για άλλο μικρότερο, για το εξωτερικό ή για άλλους τόπους. Παζαρεύουμε και κουβαλάμε καθημερινά και όποιος έχει περάσει από τα μαγαζιά μας (Ψυρρή στην Πρωτογένους 8 και Βοτανικό στη Σερβιων 6) ή έχει κάνει like στη σελίδα μας στο facebook (facebook.com/paliosinitheies) ξέρει ότι η ροή των πραγμάτων είναι καθημερινή και "όποιος προλάβει"...
Οι τιμές σας είναι αρκετά καλές, τι περιθώριο κέρδους υπάρχει;
Αν συνυπολογίσουμε μέσα σε αυτό και τον αγαπημένο όλων μας συνεταιρούλη (σ.σ. το κράτος) που με φόρους κλπ μας παίρνει παραπάνω από τα μισά, για υποβρύχια που γέρνουν, δρόμους που πέφτουν και οργανισμούς που δεν δουλεύουν - όχι μεγάλο! Παρόλα αυτά όμως είμαστε πεισματάρηδες και θέλουμε και κρατάμε συγκριτικά πολύ χαμηλές τιμές για να προχωράμε.
Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το αντικείμενο;
Είμαστε μια ομάδα ανθρώπων από διάφορες δουλειές -σχετικές ή άσχετες- που πλήγηκαν πολύ από την κρίση. Eίχαμε και το "μικρόβιο" πάντα, και ο δρόμος μας έβγαλε τελικά εδώ. Χαιρόμαστε και αγαπάμε αυτό που κάνουμε και εκτός από το βιοποριστικό κομμάτι της ιστορίας θεωρώ ότι "σώζοντας και φιλοξενώντας" ένα αντικείμενο του ξαναδίνεις ζωή και βοηθάς και τη ροή της ιστορίας του, καθώς και όλων αυτών που το είχαν στην κατοχή τους πρίν - και αυτό είναι κάτι συγκινητικό.
Για ποιο αντικείμενο είστε πραγματικά υπερήφανοι;
Δύσκολη ερώτηση! Ψυγεία αμερικάνικα ή Ιζολα, τζουκμποξ, industrial πράγματα από το παλιό αεροδρόμιο της Ολυμπιακής που κάποτε θα πέρασε και δίπλα τους ο Ωνάσης, δανέζικα επιπλάκια που κάποτε θα φιλοξένησαν τύπους σαν τον Κωνσταντάρα και γενικά ο κατάλογος αυτός είναι πολύ μεγάλος.
Ποιο είναι το πιο ακριβό σας αντικείμενο;
Το τζουκμπόξ.
σχόλια