Η Έβαν Ρέιτσελ Γουντς μίλησε για το πώς τα χρόνια κακοποίησης την ώθησαν να ζητήσει βοήθεια και να εισαχθεί μόνη της σε ψυχιατρική κλινική, έχοντας προηγουμένως φτάσει μέχρι σε απόπειρα αυτοκτονίας.
Σε κείμενό της στο Nylon, η 31χρονη ηθοποιός είπε πως το καμπανάκι σχετικά με την ψυχική υγεία της ήρθε όταν σε ηλικία 22 ετών προσπάθησε να αυτοκτονήσει.
«Κοιτάζοντας πίσω, ήταν το χειρότερο και καλύτερο που μου συνέβη ποτέ. Ήταν πρωί, ένιωσα σαν να με είχε χτυπήσει φορτηγό. Μετά, με μια σχεδόν υστερική ψυχραιμία, χωρίς να σκεφτώ, σήκωσα το τηλέφωνο. Ήταν από εκείνες τις στιγμές που έχεις μια επιλογή ή οποία ξεπερνάει την αρχική επιλογή που έκανες ζητώντας βοήθεια: Μπορείς να μην πεθάνεις ή μπορείς να επιστρέψεις στη ζωή», γράφει η ηθοποιός.
Όπως λέει, μετά την απόπειρα, πήρε αμέσως τηλέφωνο την μητέρα της. «Μαμά; Εγώ είμαι...Μόλις προσπάθησα να αυτοκτονήσω, πρέπει να πάω στο νοσοκομείο. Όταν είπα πως πρέπει να πάω σε νοσοκομείο, δεν μιλούσα για σωματικά τραύματα που μπορεί να είχα. Εννοούσα νοσοκομείο για το μυαλό μου», αναφέρει.
Στη συνέχεια εξηγεί πως εκείνο το τηλεφώνημα στην μητέρα της και το γεγονός πως σύντομα θα δεχόταν βοήθεια, την έκανε να νιώσει απελευθέρωση. «Το ωραίο όταν φτάνεις στον πάτο είναι πως από εκεί έχει μόνο προς τα πάνω. Υποτίθεται πως δεν έπρεπε να ήμουν ζωντανή, οπότε τίποτα δεν είχε σημασία. Ήδη είχα αποδείξει στον εαυτό μου πως δεν με ένοιαζε τίποτα. Οπότε μπορούσα κάλλιστα να παραδοθώ», λέει.
Σχετικά με τους λόγους που την οδήγησαν να κάνει απόπειρα, γράφει: «Απλώς ήθελα λίγο χώρο. Το μυαλό μου εκείνο τον καιρό ήταν γεμάτο πληγές και σκιές και κυρίως πολλή ντροπή. Πάλευα με το PTSD (Μετατραυματική Διαταραχή- Post Traumatic Stress Disorder) και δεν το ήξερα. Όλο αυτό είχε προκληθεί από πολλαπλούς βιασμούς και σχέσεις κακοποίησης που κρατούσαν χρόνια».
Ωστόσο, επειδή ήταν γνωστή είχε μπει στη διαδικασία να κρύβει τον πόνο της. «Το ότι δέχθηκα βοήθεια για ψυχικά νοσήματα δεν είναι κάτι που μπορώ να διαφημίζω. Οπότε όταν ήρθε η ώρα να βρω ψυχιατρική κλινική, η πρώτη μου έννοια -για το οποίο πολλοί δεν ανησυχούν- ήταν να βρω τρόπο να ζητήσω βοήθεια χωρίς να το μάθει κανείς, επειδή αν το μάθαιναν, οποιαδήποτε πιθανότητα να χτίσω ξανά τον εαυτό μου θα καταστρεφόταν από την σκληρότητα των ξένων», λέει.
Η Έβαν Ρέιτσελ Γουντς εξηγεί πως για να προστατεύσει την ταυτότητά της, άλλαξε το όνομά της στην ψυχιατρική κλινική. «Ένιωσα ανακούφιση με το νέο όνομα. αλλά φοβόμουν να ανακαλύψω αν ο κόσμος θα με αγαπούσε ακόμη όταν δεν θα ήμουν κάτι επιθυμητό», γράφει στο κείμενό της.
Στην κλινική της, όπου της έδωσαν φαρμακευτική αγωγή για το άγχος, λέει πως έκανε γρήγορα φίλους και προσαρμόστηκε στη νέα ζωή. «Κάθε μέρα ένιωθα και λίγο πιο δυνατή. Όταν τέλειωσε σχεδόν ο καιρός μου εκεί, δίσταζα να φύγω. Εννοείται πως θες να φύγεις, αλλά ήταν το πρώτο μέρος που ένιωσα ασφάλεια και με φρόντιζαν. Την τελευταία μέρα, ο ψυχίατρος που με παρακολουθούσε καθημερινά, μου είπε: "Όταν ήμουν στο σχολείο, είδα την ταινία Thirteen και με έκανε να θέλω να βοηθάω ανθρώπους. Είσαι ο λόγος που βρίσκομαι εδώ"».
«Η κατάθλιψη δεν είναι αδυναμία, είναι αρρώστια. Μερικές φορές θανατηφόρα. Και όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται να ξέρουν πως τους αγαπούν», καταλήγει η Έβαν Ρέιτσελ Γουντς.
σχόλια