Η σεξουαλική συναίνεση συνιστά εθελοντική και ελεύθερη επιλογή για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.
Αυτό τονίζει στην καμπάνια ενημέρωσης η Διεθνής Αμνηστία παραθέτοντας στοιχεία που συγκλονίζουν. Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στο κείμενο της συλλογής υπογραφών για την αλλαγή της νομοθεσίας που αφορά στον βιασμό, 1 στις 20 γυναίκες άνω των 15 ετών στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υποστεί βιασμό - περίπου 9 εκατομμύρια γυναίκες - ενώ 1 στις 10 γυναίκες έχει βιώσει κάποια μορφή σεξουαλικής βίας.
Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά, ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, η απόδοση δικαιοσύνης για τις υποθέσεις βιασμού απέχει πολύ από την πραγματικότητα.
Πολλές γυναίκες φοβούνται ή ντρέπονται να ζητήσουν βοήθεια. Άλλες πάλι δεν καταγγέλλουν έναν βιασμό, επειδή φοβούνται τον στιγματισμό και την δημόσια διαπόμπευση.
Όσες τολμούν να μιλήσουν, κινδυνεύουν να μην γίνουν πιστευτές. Μεταξύ πολλών εμποδίων, βρίσκονται αντιμέτωπες με επιβλαβείς νόμους που δεν αναγνωρίζουν την απλή αλήθεια: το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός.
Ας μιλήσουμε για το ναι
Το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός. Είναι τόσο απλό. Ή τουλάχιστον, θα έπρεπε να είναι.
Τι είναι η συναίνεση στο σεξ;
Για να κάνετε σεξ, πρέπει να ξέρετε ότι το άτομο που επιθυμείτε να κάνετε σεξ θέλει να κάνει σεξ μαζί σας. Μερικοί ρωτούν αν πρέπει να υπογράψουν συμβόλαιο για να κάνουν σεξ. Η απάντηση είναι όχι.
Πρέπει απλά να επικοινωνούν με τον/την σύντροφό τους και να διασφαλίζουν ότι όλες οι σεξουαλικές δραστηριότητες που γίνονται, συμβαίνουν με αμοιβαία συναίνεση. Το να παραμείνεις σιωπηλός/ή ή να μην πεις όχι, δεν είναι το ίδιο με τη συναίνεση.
Ένας γενικός κανόνας είναι: Σε περίπτωση αμφιβολίας, ρωτήστε. Εάν εξακολουθεί να υπάρχει αμφιβολία, σταματήστε.
Δεν είναι ντροπή να ρωτήσετε, και δεν πρέπει να προχωρήσετε εκτός αν το άλλο πρόσωπο συναινέσει.
Αν κάποιος/α κοιμάται ή είναι αναίσθητος/η, αυτό το άτομο δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να συναινέσει σε οποιοδήποτε είδος σεξουαλικής δραστηριότητας.
Η νομοθεσία στην Ελλάδα
Σύμφωνα με έρευνα της Διεθνούς Αμνηστίας για τη σχετική νομοθεσία στις χώρες της Ε.Ε., επικρατεί η ατιμωρησία και η κουλτούρα κατηγορίας των θυμάτων του βιασμού.
Η ίδια πραγματικότητα χαρακτηρίζει και την Ελλάδα, στην οποία συμβάλλει και ο νομικός ορισμός του βιασμού. Ο ελληνικός ποινικός κώδικας, και συγκεκριμένα το άρθρο 336, ορίζει ως βιασμό την συνουσία η οποία προκύπτει μετά από εξαναγκασμό με τη χρήση σωματικής βίας ή την απειλή σπουδαίου και άμεσου κινδύνου.
Ο ορισμός αυτός έρχεται σε αντίθεση με τα διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και συγκεκριμένα με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, που υπογράφηκε το 2011 και τέθηκε σε υποχρεωτική ισχύ για όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ το 2014.
Η Σύμβαση αυτή επικυρώθηκε στην Ελλάδα με νόμο του κράτους τον Μάρτιο του 2018, χωρίς ωστόσο να τροποποιήσει αναλόγως τον νομικό ορισμό του βιασμού.
Ο βιασμός συχνά δεν καταγράφεται στην Ευρώπη
βιασμός είναι μια μορφή σεξουαλικής βίας και μπορεί να έχει βαθιές συναισθηματικές, σωματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις στο θύμα. Ο καθένας και η καθεμία, ανεξάρτητα από την ταυτότητα του φύλου του/της, μπορεί να είναι θύμα βιασμού. Ωστόσο, είναι ένα έγκλημα που επηρεάζει δυσανάλογα τις γυναίκες και τα κορίτσια.
Παρά τη σοβαρότητα της παραβίασης, ο βιασμός συχνά δεν καταγράφεται στην Ευρώπη. Ο φόβος του να μη γίνουν πιστευτές, η έλλειψη εμπιστοσύνης στο δικαστικό σύστημα ή το στίγμα που συνδέεται με αυτόν, αποθαρρύνουν πάρα πολλές γυναίκες από την αναφορά και την καταγγελία του βιασμού.
Ειδικά στην Ελλάδα, η εκτεταμένη έλλειψη διαθέσιμων στατιστικών στοιχείων για την έμφυλη βία και τον βιασμό δυσχεραίνει την κατανόηση της κλίμακας του προβλήματος και την αντιμετώπισή του. Ταυτόχρονα, τα στοιχεία που υπάρχουν δεν παρέχουν τη συνολική εικόνα, εξαιτίας του χαμηλού ποσοστού καταγγελιών.
Οι επικίνδυνοι μύθοι και τα στερεότυπα σχετικά με το φύλο, αλλά και σχετικά με το τι αποτελεί βιασμό και συναίνεση, είναι ευρέως διαδεδομένα, τόσο στα συστήματα δικαιοσύνης όσο και στις κοινωνίες στο σύνολό τους.
Με πληροφορίες amnesty.gr
σχόλια