Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στη Θεσσαλονίκη είναι ο προσανατολισμός της πόλης προς τη θάλασσα και η προοπτική της − είναι μάλλον απίθανο να χαθεί κάποιος σε αυτή την πόλη, όσο και αν το προσπαθήσει. Το αστείο, βέβαια, είναι ότι η προοπτική της θάλασσας δεν συνδέεται με κάτι χειροπιαστό. Δεν υπάρχει ακτοπλοϊκή συγκοινωνία, δεν βλέπεις βαπόρια με επιβάτες να μπαινοβγαίνουν, όπως στον Πειραιά, δεν μπορείς να κοιτάξεις τον ορίζοντα και να φαντασιωθείς ότι θα χωθείς σ' ένα πλοίο και την άλλη μέρα το πρωί θα ξυπνήσεις στα Χανιά.
Η θάλασσα όμως είναι εκεί και πάντα αποτελεί για τους Θεσσαλονικείς μια παρηγοριά. Είσαι στην παραλιακή, εγκλωβισμένος στις μονομανίες σου, απλώς ρίχνεις το βλέμμα σου προς τα δεξιά και αυτόματα συντελείται η αποφόρτιση. Το αγαπημένο μου μυστικό σημείο στην πόλη είναι κρυμμένο στο κακοποιημένο ανατολικό παράκτιο μέτωπο της πόλης και είναι ένα καρνάγιο.
Είναι ένα κανονικό ναυπηγείο με τεράστιους γερανούς που κατασκευάζει και επισκευάζει μεγάλα, σιδερένια σκάφη, όπου εργάτες με μπλούζες του ΠΑΟΚ κάνουν οξυγονοκολλήσεις, ακούγοντας δυνατά μουσική, και στο τέλος της βάρδιας οργανώνουν λαϊκά γλέντια με αυτοσχέδιες ψησταριές, πανσέτες, λακέρδες, τσίπουρα και Ζαγοραίο στα ντεκ.
Είναι ένα κανονικό ναυπηγείο με τεράστιους γερανούς που κατασκευάζει και επισκευάζει μεγάλα, σιδερένια σκάφη, όπου εργάτες με μπλούζες του ΠΑΟΚ κάνουν οξυγονοκολλήσεις, ακούγοντας δυνατά μουσική, και στο τέλος της βάρδιας οργανώνουν λαϊκά γλέντια με αυτοσχέδιες ψησταριές, πανσέτες, λακέρδες, τσίπουρα και Ζαγοραίο στα ντεκ.
Στο βάθος είναι τα βράχια, η θάλασσα και η απερίγραπτη θέα προς την πόλη και τον Θερμαϊκό Κόλπο. Στην είσοδο του ναυπηγείου υπάρχει ένα ιδιαίτερο μαγαζί-καντίνα-ψαροταβέρνα, το οποίο ολοκληρώνει αυτό το απίθανο σκηνικό και όπου τρώνε συνήθως οι εργάτες της περιοχής.
Το ουζερί έχει λίγα και απλά πράγματα, χωρίς τεχνικές και επιτηδευμένες συνταγές – δεν θα άντεχα να έβρισκα κι εδώ κρέατα τρίμηνης ωρίμανσης ή να πάω μέσα «να μου δείξει τα ψάρια». Φυσικά, τίποτα δεν είναι απίθανο και η μετάλλαξη του μυστικού ουζερί «Καρνάγιο» σε νεο-ταβέρνα θα μπορούσε να είναι ένα ενδεχόμενο.
Αλλά, όπως λέει κι ένας πολύ ταλαντούχος φίλος μου, «αφού σε μια γωνιά της φαντασίας ο άνεμος είναι ευνοϊκός για τα σχέδιά μας, ουσιαστικά τίποτα δεν μπορεί να μας απογοητεύσει, γιατί αυτός ο άνεμος έρχεται από τη θάλασσα».
Ο Κώστας Καπετανάκης είναι επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης του Estrella.
σχόλια