Ανεβάστε το επίπεδο της δυσκολίας των τριών αγωνισμάτων του τριάθλου στο μέγιστο. Φανταστείτε μια τεράστια απόσταση, την οποία έχουμε συνηθίσει να καλύπτεται είτε αεροπορικά, είτε με το Eurostar, εκείνο το γρήγορο τρένο που περνά από το τούνελ της Μάγχης. Ανεβάστε τον ηλικιακό πήχη του αθλητή – πιάστε τα 40. Προσθέστε οικογένεια και παιδάκι στο περιβάλλον του. Τότε θα καταλάβετε γιατί αυτό που πρόκειται να επιχειρήσει τον επόμενο μήνα ο Λευτέρης Παρασκευάς περνά στη σφαίρα του εξωγήινου.
Οφείλω να ομολογήσω πως μετά τη συνάντησή μας αποφάσισα να μην ξαναπαραπονεθώ ποτέ για έλλειψη χρόνου, ξεκούρασης και για λοιπά δεινά της καθημερινότητας. Κάπως έτσι, όμως, δεν λειτουργούν όλες οι ιστορίες που αποτελούν παραδείγματα έμπνευσης; Ο άνθρωπος αυτός έχει βάλει έναν στόχο και για να τον κατακτήσει επιδεικνύει σπαρτιατική πειθαρχία. Το πρόγραμμά του τις καθημερινές, εδώ και δύο χρόνια, ξεκινά γύρω στις 7 το πρωί με προπόνηση κολύμβησης σε πισίνα. Στη συνέχεια περνάει ένα κανονικό οκτάωρο στη δουλειά, όπως όλοι – είναι κομμωτής και διατηρεί δική του επιχείρηση εδώ και δέκα χρόνια στους Αμπελόκηπους. Μετά τη δουλειά, η μέρα θα κλείσει με τρέξιμο στον Υμηττό ή στη Βαρυμπόμπη ή με ποδήλατο, πράγμα που θα επαναλάβει και τα Σαββατοκύριακα, προσθέτοντας και την κολύμβηση σε ανοιχτή θάλασσα. «Συνήθως επιστρέφω σπίτι κατά τις 11 το βράδυ, εκτός από τις Πέμπτες, που μπορεί να γυρίσω στη 1, επειδή παίζω και πόλο». Ποιος είναι, όμως, αυτός ο τόσο μεγαλεπήβολος στόχος που απαιτεί τόσο κόπο και θυσίες; Λονδίνο-Παρίσι σε διαδρομή τριάθλου, αυτό που ονομάζεται χαρακτηριστικά «Arch to Arc». Με άλλα λόγια, έναρξη από τη λονδρέζικη Marble Arch, υπερμαραθώνιο τρέξιμο 140 χιλιομέτρων ως την ακτή του Ντόβερ, κολύμβηση 33,8 χιλιομέτρων στη Μάγχη, πράγμα που ως τώρα έχουν καταφέρει μόνο 4 Έλληνες, και, τέλος, ποδηλασία 289,7 χιλιομέτρων από την ακτή του Καλέ ως την Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι. Μόνο 18 αθλητές έχουν τερματίσει αυτήν τη διαδρομή των 463,5 χιλιομέτρων και ο στόχος του Λευτέρη δεν είναι απλώς να τα καταφέρει αλλά να σπάσει το προηγούμενο ρεκόρ των 61 ωρών και 27 λεπτών συνεχούς αγώνα σε μια διαδρομή που δεν έχει δει καν πώς είναι. «Η σύζυγός σου πρέπει να κάνει πολύ μεγάλη υπομονή με όλα αυτά» του λέω γελώντας, όταν συναντιόμαστε στο αθλητικό κέντρο Νέου Ψυχικού. «Είναι όντως ιδιαίτερα υπομονετική, αλλά ξέρει με ποιον έχει να κάνει. Εξάλλου έτσι με γνώρισε!» μου απαντά. «Αυτό που κάνω απαιτεί ατελείωτες ώρες προπόνησης, γιατί όταν διανύεις τόσο μεγάλες αποστάσεις, πρέπει να προπονείσαι και στα τρία αγωνίσματα μες στην εβδομάδα, σε μεγάλες αποστάσεις» συμπληρώνει και με αφήνει με την αίσθηση ότι ακόμα και η σύντομη συνάντησή μας είναι στην πραγματικότητα πολυτέλεια για εκείνον.
Είχα τεράστιο άγχος αν θα κατάφερνα να τις τερματίσω. Κανονικά, θα έπρεπε να κάνω αποθεραπεία και συντήρηση μετά από κάθε άθλο, αλλά είχα και αγώνες πόλο, από τους οποίους βγήκα εξοντωμένος...
Η αθλητική πορεία του Λευτέρη Παρασκευά έχει ξεκινήσει από μικρή ηλικία, αφού έκανε πρωταθλητισμό στην κολύμβηση, αλλά σταμάτησε στα 18 γιατί αντιμετώπιζε πολλά πρακτικά προβλήματα. Έκτοτε, η βασική του επαφή με τα σπορ ήταν το πόλο, ενώ έχει ασχοληθεί και με την ελεύθερη κατάδυση. «Εννοείται πως μέχρι πριν από 4-5 χρόνια δεν είχα την αντοχή που απαιτείται γι' αυτό που κάνω τώρα. Υπήρχε όμως η βάση από το παρελθόν και το έχτισα εκ νέου. Ο πρώτος μου αγώνας τριάθλου σε ένα Ironman του εξωτερικού μού βγήκε σχετικά αβίαστα, χωρίς όμως να διεκδικώ κάτι». Γιατί όμως ο Λευτέρης αποφάσισε να ασχοληθεί με το τρίαθλο, ενώ ως τότε στην αθλητική του δραστηριότητα κυριαρχούσε το υγρό στοιχείο; «Με εντυπωσίαζαν πολύ αυτές οι διοργανώσεις και δεν πίστευα ότι ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει τρία τόσο μεγάλα αγωνίσματα μαζί, σε μια μέρα. Να φανταστείς ότι όταν έκλεισα για εκείνον τον αγώνα, δεν είχα καν ποδήλατο!».
Μετά το πρώτο Ironman, ο Λευτέρης επέστρεψε στη γενέτειρά του, στον Βόλο, όπου ήρθε σε επαφή με το τοπικό ορφανοτροφείο και αποφάσισε να διοργανώσει μια δράση για να το ενισχύσει. Η πρώτη του φιλανθρωπική κίνηση πήγε πολύ καλά τότε, συγκεντρώνοντας 11.000 ευρώ, «τη στιγμή που το κράτος έδινε επιδότηση 6.000», όπως διευκρινίζει. Έτσι, μπήκε μέσα του το «μικρόβιο» της φιλανθρωπίας και έκτοτε συνεχίζει να συνδυάζει τους αγώνες του με crowd-funding, όποτε αυτό είναι εφικτό. Η ίδια η προετοιμασία του όμως για τέτοιους άθλους απαιτεί, εκτός από κόπο, και χρήμα. Οι ξένοι αθλητές που προετοιμάζονται για ανάλογα εγχειρήματα έχουν συνήθως την απόλυτη στήριξη χορηγών, πράγμα που, όπως είναι γνωστό, στην Ελλάδα δεν λειτουργεί και τόσο εύκολα. «Ήμουν τυχερός και βρήκα χορηγούς. Βέβαια, μέχρι να το καταφέρω, είχα πολύ ψάξιμο και μεγάλη ψυχολογική πίεση. Είναι πάρα πολλά τα λεφτά, το κοστολόγιο ενός αγώνα σαν το "Arch to Arc", για να σου δώσω να καταλάβεις, ανέρχεται στα 10.000 ευρώ. Εγώ, όταν ξεκίνησα την προετοιμασία μου, δεν είχα ούτε τα 500 ευρώ».
Το «Arch to Arc» είναι ο τέταρτος και τελευταίος «άθλος» από μια σειρά αγώνων που αποτελούν μέρος του πρότζεκτ «The Extra Mile - Ξεπερνώντας τα όρια για τα παιδιά», το οποίο περιλαμβάνει κινηματογράφηση της προσπάθειας του Λευτέρη για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ που θα προβληθεί ενδεχομένως σε κάποια φεστιβάλ και έχει αγοραστεί ήδη από την πλατφόρμα του OTE tv, καθώς και φιλανθρωπική εκστρατεία για συγκέντρωση χρημάτων για ιδρύματα που ασχολούνται με την παιδική πρόνοια. Οι διαδρομές Αθήνα-Λαγονήσι, Άγιος Στέφανος-Κατερίνη και ο γύρος των Σπετσών προηγήθηκαν μέσα σε διάστημα ενός μήνα. «Είχα τεράστιο άγχος αν θα κατάφερνα να τις τερματίσω. Κανονικά, θα έπρεπε να κάνω αποθεραπεία και συντήρηση μετά από κάθε άθλο, αλλά είχα και αγώνες πόλο, από τους οποίους βγήκα εξοντωμένος. Όταν όμως είδα ότι μπορώ να αντεπεξέλθω, κατάλαβα ότι είμαι σε καλή κατάσταση και τροφοδοτήθηκα πολύ ψυχολογικά. Η ποδηλατική διαδρομή Αθήνα-Κατερίνη σε συνδυασμό με τη ζέστη των ημερών ήταν νομίζω το κομμάτι που με διέλυσε. Τριάντα τρεις ώρες προσπάθειας, και σε κάποιες περιπτώσεις είχε 34 βαθμούς στην Εθνική». Τον ρωτώ αν καταλαβαίνει τα όριά του, αν νιώθει ότι χτυπάει ένα καμπανάκι κάποιες φορές που τον προειδοποιεί απλώς ότι οφείλει να σταματήσει. Η απάντηση, μάλλον αναμενόμενη: «Μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση ότι δεν νιώθω τα όριά μου. Σίγουρα έχουν έρθει στιγμές που σκέφτεσαι να εγκαταλείψεις. Σε τόσο μεγάλες προσπάθειες, ειδικά δρομικές, υπάρχουν φάσεις που σκέφτεσαι "τι κάνω τώρα, γιατί καταστρέφω τον εαυτό μου;"». Τι άλλο σκέφτεται όμως ένας τέτοιος αθλητής στην πολύωρη μοναξιά του αγώνα του; «Όλα τα σκέφτεσαι. Ξεκινάς από το τώρα συνήθως, το τι συμβαίνει στη ζωή σου, κάνεις απολογισμούς, κοιτάς το μέλλον... Είναι μια κάθαρση όλες αυτές οι ώρες. Αφού σκεφτείς ποιος είσαι, αν είσαι καλός άνθρωπος, όταν έχεις ολοκληρώσει ένα μεγάλο μέρος της διαδρομής και κοντεύεις, εστιάζεις περισσότερο στον στόχο, διαχειρίζεσαι διαφορετικά το σώμα σου και το μυαλό σου είναι μόνο στην ώρα και στο να προχωρήσεις». Αναρωτιέμαι αν έχει σκεφτεί ποτέ πως αυτή η επιθυμία να καταφέρει το ακατόρθωτο και να ξεπερνάει συνεχώς τα δικά του όρια αλλά και των άλλων ικανοποιεί επί της ουσίας την προσωπική του ματαιοδοξία. «Μετά τους πρώτους αγώνες απομυθοποιούνται τα πάντα. Από την αρχή έχω μπει σε μια διαδικασία να ψάχνω το δυσκολότερο. Δεν ξέρω αν είναι ματαιοδοξία αυτό – ήδη έχω σκεφτεί πάντως τα επόμενα βήματα, που θα είναι σαφώς πιο απαιτητικά. Δεν έχω ιδέα πώς και πότε θα σταματήσω, αν θα καταστραφώ κάποια στιγμή. Φόβους ιδιαίτερους δεν έχω στη ζωή μου, δεν προλαβαίνω να έχω, γιατί δεν προλαβαίνω να σκέφτομαι».
Ο Λευτέρης δεν είναι ο τύπος του αθλητή με τους κοιλιακούς-φέτες και το 6% ποσοστό λίπους στο σώμα του. Εξάλλου η διατροφή του πρέπει να καλύπτει τις τεράστιες ενεργειακές ανάγκες που δημιουργεί η προπόνησή του. Φαίνεται, όμως, απόλυτα υγιής και ήρεμος. Σκέφτομαι ότι η καθημερινότητά του δεν θα μπορούσε, εκ των πραγμάτων, να περιλαμβάνει νεύρα και ένταση. Στη συνομιλία μας δεν είναι βιαστικός. Στο μυαλό μου είναι απόλυτα οξύμωρη η επαγγελματική του καριέρα με τις αθλητικές του δραστηριότητες. Πώς τα καταφέρνει; «Κοίτα, δεν συνδυάζονται με κανέναν τρόπο. Απλώς είναι και τα δύο μέρος της ζωής μου και τα απολαμβάνω – αυτός είναι ο μοναδικός συνδετικός τους κρίκος. Το ένα είναι θέμα επιβίωσης και το άλλο ευχαρίστησης».
Μετά το «Extra Mile», οι ρυθμοί προπόνησης του Λευτέρη θα μειωθούν αισθητά, αλλά θα ξεκινήσουν να προετοιμάζουν το επόμενο βήμα που θα γίνει τον Σεπτέμβριο. Πρόκειται για μια κολυμβητική σκυταλοδρομία μαζί με άλλους 5 κολυμβητές που θα ξεκινήσει από τον Βόλο και θα καταλήξει στις Σπέτσες, όπου θα επιχειρήσουν να σπάσουν το παγκόσμιο ρεκόρ ανοιχτής θάλασσας. «Αρκεί να μη γυρίσω κατεστραμμένος ή να μη με φάει κανένα σκυλόψαρο!».
Στο πλαίσιο της προσπάθειάς του, ο Λευτέρης Παρασκευάς έχει ξεκινήσει εκστρατεία συγκέντρωσης πόρων μέσω της διαδικτυακής crowd-funding πλατφόρμας ammado.com, οι οποίοι θα αξιοποιηθούν μέσω του μη κερδοσκοπικού σωματείου «Δεσμός» για την κάλυψη σε είδος βασικών αναγκών κοινωφελών οργανισμών παιδικής πρόνοιας στην Ελλάδα. Την προσπάθεια του Λευτέρη στηρίζει η WIND.
σχόλια