Η πρωταθλήτρια ξιφασκίας Γεωργία Καλτσή μίλησε για το τροχαίο ατύχημα, την αναπηρία αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα ΑμεΑ στην Ελλάδα.
Η Γεωργία Καλτσή μιλώντας στην ΕΡΤ είπε μεταξύ άλλων πως η αναπηρία «έχει ένα φάσμα πένθους. Είναι τεράστια αλλαγή στη ζωή σου. Πρέπει να μάθεις από την αρχή πώς θα δέσεις τα κορδόνια σου, πώς θα ντυθείς, πώς θα αλλάξεις ρούχα σε ένα μαγαζί», τονίζοντας πως «αυτά είναι που πρέπει να ξεπεράσεις».
Στη συνέχεια, είπε πως «οι περισσότεροι θεωρούν ότι η καθιστή θέση είναι αυτή που ενοχλεί τα άτομα που βρίσκονται σε αναπηρικό αμαξίδιο, ενώ στην πραγματικότητα είναι το λιγότερο που μας ενδιαφέρει». Τόνισε πως «το θέμα είναι η πρόσβαση, να μπορέσεις να κινηθείς εύκολα, να νιώσεις ασφάλεια». Αμέσως μετά, υπογράμμισε ότι η ζωή ενός ατόμου ΑμεΑ είναι ακριβή. «Η αναπηρία είναι ένα πολύ ακριβό σπορ. Τα αμαξίδια κοστίζουν αρκετά χρήματα. Όσο λιγότερη αναπηρία έχεις και είσαι πιο λειτουργικός και χρειάζεται κάτι πιο ελαφρύ και πιο compact, τόσο πιο ακριβό είναι, γιατί, σου λέει, το έχει ανάγκη Όπως κάνουν και με τα χειρουργεία και με τα φακελάκια» σημείωσε μεταξύ άλλων.
Η πρωταθλήτρια ξιφασκίας Γεωργία Καλτσή είχε ένα τροχαίο ατύχημα τον Μάρτιο του 2015 και για το οποίο είπε πως «είναι ένα σημείο αναφοράς, όχι μόνο για τη δική μου ζωή αλλά και τους ανθρώπους γύρω μου».
Χαρακτηριστικά ανέφερε πως «έπαθα κάτι τέτοιο στα 21 μου. Τότε είχα μόλις ξεκινήσει την ανεξάρτητη ζωή μου, είχα τη σχολή μου, το αγόρι μου, τη δουλειά μου, ήμουν δραστήρια ταξίδευα κλπ, και ξαφνικά εκεί που ήμουν στο πικ της ζωής μου σαν άτομο, έφαγα την πρώτη “σφαλιάρα” και έφτασα στο μηδέν πάλι». Συμπλήρωσε πως «στην αρχή παιζόταν αν θα ζήσω ή όχι». Εξήγησε επίσης πως επειδή ασχολούνταν από μικρή με τον αθλητισμό, αυτό βοήθησε ώστε να ανταπεξέλθει καθώς ήταν πολυτραυματίας, ενώ επισήμανε πως «τις πρώτες μέρες ήμουν σε κώμα λόγω πνευμόνων».
Γεωργία Καλτσή: Δεν συμφωνώ με τη λέξη ήρωας - Είναι κοινωνική δικαιολογία
Στη συνέχεια, η Γεωργία Καλτσή μίλησε για τις διακρίσεις που υφίστανται τα ΑμεΑ, ενώ επισήμανε πως δεν συμφωνεί με τη λέξη «ήρωας».
«Άνθρωποι με αναπηρία πλέον μπορούν να βρίσκονται εκεί έξω και δεν το επιλέγουν, γιατί υπάρχουν εμπόδια. Ενώ όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα, ξαφνικά δεν έχουμε όλοι τα ίδια δικαιώματα. Δηλαδή, μέσα σε μία νύχτα από εκεί που ήταν όλα “wow, ένα παιδί με προοπτικές κλπ”, ξαφνικά τι θες να μου πεις;, ότι έγινα ένα παιδί χωρίς προοπτικές, επειδή κάθομαι; Όχι. Οπότε το πήρα έτσι πατριωτικά και λέω θα συνεχίσω να κάνω αυτά που θέλω, αυτά που μου αρέσουν», είπε η ίδια.
Συμπλήρωσε πως «ζω για μένα και όχι για να ευχαριστήσω όλους τους άλλους», επισήμανε ωστόσο πως «θέλω να είμαι ένα καλό παράδειγμα».
Έπειτα, αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο να γίνει μητέρα, λέγοντας: «Θα είμαι σε αμαξίδιο, θα πρέπει να έχω και ένα καρότσι με ένα μωρό. Ούτως ή άλλως είναι δύσκολο». Ανέφερε όμως πως «δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις με ασφάλεια στους δρόμους», κάτι που πολλοί γονείς αντιλαμβάνονται όταν κυκλοφορούν μ’ ένα καρότσι με το μωρό.
Στη συνέχεια μίλησε για τον χαρακτηρισμό «ήρωες» λέγοντας πως είναι «κοινωνική δικαιολογία». «Ήρωες το λες, επειδή δεν μπορείς εσύ να μας βοηθήσεις ή να γίνεις μέρος της κοινωνίας και να είσαι λίγο πιο αλληλέγγυος, για να μπορούμε όλοι να κυκλοφορούμε ισάξια. Είναι μία δικαιολογία, θεωρώ, μία κοινωνική δικαιολογία, γιατί δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε πράγματα που οφείλουν και σε εμάς, στα άτομα που κινούνται με αμαξίδιο, με πι ή είναι ακρωτηριασμένα, οτιδήποτε».
Αμέσως μετά αναφέρθηκε στην Κομοτηνή, την οποία χαρακτήρισε μία από «πιο προσβάσιμες πόλεις στην Ελλάδα» για άτομα με αναπηρικό αμαξίδιο. «έχει εκπαιδευτεί και ο κόσμος της Κομοτηνής. Δεν τους φαίνεται περίεργο όταν βλέπουν αμαξίδιο».
