Παρασκευή λίγο πριν τις πέντε. Η Μαριλένα συσκευάζει προσεκτικά στις κούτες τις πάνες που μόλις έχει φέρει μία νεαρή μητέρα, ενώ η Δήμητρα συγκεντρώνει τα φαγητά που φέρνουν οι εθελοντές της ομάδας μαγειρικής. Στο βάθος ο Δημήτρης δίνει τις τελευταίες οδηγίες πριν την αναχώρηση, η Ηρώ συντονίζει την αποστολή, ο Μπάμπης, ο Θεόδωρος και ο Νίκος φορτώνουν τις ετοιμασίες, ενώ αρκετοί μαζί με τη Βάγια και την Ντίνα βρίσκονται στην αποθήκη, συνεχίζοντας να ετοιμάζουν σακούλες και να τακτοποιούν ότι έχει μόλις έρθει.
Μία αποστολή βοήθειας έχει μόλις αρχίσει για τους εθελοντές της Θεσσαλονίκης που στέκονται στο πλευρό των προσφύγων εδώ και μήνες. Την ίδια ώρα στο Κιλκίς, με τους εκεί εθελοντές, η ομάδα ετοιμάζεται και αυτή για το ραντεβού του καραβανιού, στη γέφυρα της Ειδομένης. Θα είναι μία μέρα με πολύ κόσμο και με μεγάλες ανάγκες.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι προετοιμασμένοι για το τι θα αντιμετωπίσουν. Ξέρουν πολύ καλά τι συμβαίνει. Γνωρίζουν τους κινδύνους της θάλασσας, τις δυσκολίες που θα συναντήσουν, την πεζοπορία στα βουνά, τα κλειστά σύνορα, την επιθετικότητα, την πιθανότητα να κινδυνεύσουν τα παιδιά τους και οι ίδιοι. Επιλέγουν αυτό το οδοιπορικό γιατί είναι μονόδρομος. Οι περισσότεροι αφήνουν έναν εμφύλιο και μια χώρα που τους ξεριζώνει.
«Η ομάδα μας Εθελοντές Κιλκίς-Θεσσαλονίκης, έχει μία επτάμηνη δράση στην περιοχή της Ειδομένης. Σε όλο αυτό το διάστημα οι συνθήκες και οι καταστάσεις για τους πρόσφυγες έχουν αλλάξει κατά πολύ. Μέχρι τον Αύγουστο η διέλευση από τα σύνορα ήταν πολύ αργή και δύσκολη. Τότε, περίπου 4000 άτομα την εβδομάδα έρχονταν μέσα από ένα δύσκολο και επίπονο οδοιπορικό και συχνά περιμένανε και μέρες ολόκληρες έως ότου καταφέρουν να "περάσουν" τα σύνορα για τα Σκόπια.
Έτσι δημιουργήθηκε και η ανάγκη στην αρχή, κάποιος να φροντίσει αυτούς τους ανθρώπους. Είτε να διευκολύνει τη διέλευση τους με πληροφορίες, είτε να τους προσφέρει νερό, φαγητό, περίθαλψη, ακόμη και σκηνές σε κάποιες περιπτώσεις. Καταλαβαίνετε πως στα σύνορα δεν υπάρχουν οργανωμένες εγκαταστάσεις, σταθμοί, φαγητό. Αυτοί οι άνθρωποι ήταν και είναι εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες, στην ταλαιπωρία, σε αρρώστιες. Από τα τέλη Αυγούστου, με την έξαρση των γεγονότων και τους άδικους ομαδικούς πνιγμούς, η κοινή γνώμη ευαισθητοποιήθηκε αναγκάζοντας την Πολιτεία και τις τοπικές Αρχές να αναλάβουν δράση και ευθύνες. Έτσι, στην Ειδομένη βρίσκεται, πλέον, η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, ΜΚΟ, διάφορες οργανώσεις και συλλογικότητες, συντονίζοντας ένα έργο που μέχρι πρότινος είχαν επωμισθεί οικειοθελώς διάφορες εθελοντικές ομάδες από το Πολύκαστρο, το Κιλκίς και τη Θεσσαλονίκη.
Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Ο αριθμός των προσφύγων που φθάνει στην Ειδομένη είναι μεγάλος. Τουλάχιστον 5000-6000 άτομα καταφθάνουν ημερησίως τον τελευταίο μήνα, με σταθερά αυξητικούς ρυθμούς και κυρίως με λεωφορεία. Εδώ και λίγες ημέρες έχει στηθεί ένας σταθμός υποδοχής με σκηνές μεγάλες και αποθηκευτικούς χώρους που λειτουργεί ως σημείο αναμονής», αναφέρει ο Δημήτρης Παπαγεωργίου, ένας από τους δύο συντονιστές των εθελοντών της Θεσσαλονίκης και εξηγεί τις τωρινές συνθήκες στο σημείο διέλευσης.
«Οι πρόσφυγες που έρχονται τώρα είναι πιο τυχεροί από αυτούς των προηγούμενων μηνών. Από την ώρα που θα μπουν στα ελληνικά σύνορα κινούνται με μέσα μαζικής μεταφοράς και σιτίζονται μόνοι τους εφόσον έχουν χρήματα, σε διάφορες στάσεις των λεωφορείων. Μεθοδευμένος τρόπος σίτισης δεν υπάρχει προς το παρόν, παρά μόνο από διάφορες εθελοντικές ομάδες στα νησιά και κάποιες στην Ειδομένη, μία από τις οποίες είναι και η δική μας. Οι διάφορες εθελοντικές ομάδες με τη συνδρομή του κόσμου προσπαθούν να παρέχουν διάφορα αγαθά και είδη πρώτης ανάγκης.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι προετοιμασμένοι για το τι θα αντιμετωπίσουν. Ξέρουν πολύ καλά τι συμβαίνει. Γνωρίζουν τους κινδύνους της θάλασσας, τις δυσκολίες που θα συναντήσουν, την πεζοπορία στα βουνά, τα κλειστά σύνορα, την επιθετικότητα, την πιθανότητα να κινδυνεύσουν τα παιδιά τους και οι ίδιοι. Επιλέγουν αυτό το οδοιπορικό γιατί είναι μονόδρομος. Οι περισσότεροι αφήνουν έναν εμφύλιο και μια χώρα που τους ξεριζώνει. Τους έχουν αρπάξει περιουσίες, σπίτια, δουλειές, έχουν δολοφονηθεί συγγενείς τους, έχουν απειληθεί οι ίδιοι. Αυτό που χρειάζονται στην πραγματικότητα είναι η ειρήνη στη χώρα τους και αυτό που εμείς μπορούμε να δώσουμε είναι μόνο αγάπη. Όσα φαγητά και αν έχουμε μοιράσει, όσα νερά, όσα σάντουιτς, αυτό που μένει σαν συναίσθημα για αυτούς είναι μόνο η συμπαράσταση και η ανθρωπιά. Χρειάζεται μέσα στην ταλαιπωρία τους να νιώσουν ότι κάποιος τους υποδέχεται, ότι κάποιος ξέρει το επόμενο βήμα για αυτούς, ώστε να νιώσουν ασφάλεια. Αυτό σε κάποιο βαθμό ήδη συμβαίνει, είμαστε όμως ακόμη μακριά από το ιδανικό», προσθέτει και συνεχίζει προβληματισμένος.
«Όλη η ιστορία των προσφύγων από μόνη της είναι συγκλονιστική. Είναι το μεγαλύτερο μεταναστευτικό κύμα μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Γράφεται ένα μεγάλο κεφάλαιο της σύγχρονης Ευρωπαϊκής Ιστορίας εδώ στην Ειδομένη. Οι εικόνες πολλές και ανάμεικτες. Βλέπεις μάνες, μωρά μηνών, παιδάκια ταλαιπωρημένα, οικογένειες, αρρώστους, νέους, ηλικιωμένους, όλοι σε μια αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο. Όλα είναι υποφερτά και τα συνηθίζεις. Δε συνηθίζεις όμως μωρά να κλαίνε, παιδιά να πέφτουν κάτω εξαντλημένα, δε συνηθίζεις να βλέπεις 3000 χιλιάδες ανθρώπους στην βροχή νηστικούς να παρακαλάνε για μια πλαστική σακούλα να προστατευθούν και εσύ να μην έχεις. Να σου ζητά η μάνα παπούτσια για το ξυπόλητο παιδί της και να σου έχουν τελειώσει όλα. Να σου ζητά μια κουβέρτα ή ένα μπουφάν κάποιος με ένα κοντομάνικο και έξω στα χωράφια να έχει 10 βαθμούς. Αυτές οι στιγμές φέρνουν απόγνωση σε κάθε εθελοντή. Σε κάνουν να μην μπορείς να κοιμηθείς. Σε στοιχειώνουν.
Αυτό που συμβαίνει στην Ειδομένη δεν είναι μόνο ένα πολιτικό ζήτημα. Είναι πάνω απ΄όλα ανθρωπιστικό. Οι πρόσφυγες, είτε τους ονομάσουμε μετανάστες είτε παράνομους (επειδή δεν έχουν τα απαραίτητα χαρτιά), δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι άνθρωποι. Είμαστε εκεί γιατί ο πόνος αυτών των ανθρώπων μας αφύπνισε. Όλη η Βόρεια Ελλάδα έχει χώματα που έχουν δεχθεί πρόσφυγες. Όλοι έχουμε μεγαλώσει με τέτοιες ιστορίες. Ποιος μπορεί να μείνει αμέτοχος; Όλη η Ελλάδα έχει μετανάστες σε όλο τον κόσμο. Ποια οικογένεια δεν την αγγίζει το δράμα αυτών των ανθρώπων; Το αυτονόητο κάνουμε λοιπόν, ας είναι και δύσκολο. Άλλωστε τα θεμέλια του εθελοντισμού είναι η αγάπη, η καλή θέληση και η αξιολόγηση του ελεύθερου χρόνου. Ο καθένας κάνει ό,τι μπορεί και όσο μπορεί. Όταν αυτό όμως είναι αποτέλεσμα πολλών, τότε το έργο γίνεται πραγματικά μεγάλο».
Αυτή τη στιγμή πάνω από 100 εθελοντές προσφέρουν ενεργά τις υπηρεσίες τους στη Θεσσαλονίκη και το Κιλκίς.
«Υπάρχουν ομάδες που συντονισμένα μαγειρεύουν, άλλες που συσκευάζουν και ετοιμάζουν τις αποστολές μας, άλλοι που οργανώνουν και συντονίζουν, άλλοι κουβαλάνε, άλλοι οργανώνουν τις αποθήκες, άλλοι, πάλι, είναι στα σύνορα όταν έχουμε αποστολή, διανέμοντας αγαθά και κάποιοι που κάνουν και λίγο απ όλα.
Ο Έλληνας αποδεικνύει περίτρανα την αλληλεγγύη, τη συμπόνια και την αξιοπρέπεια του ως λαός. Μέσα στην οικονομική κρίση, αρνείται την ανθρωπιστική κρίση. Συνεχίζουμε να είμαστε ένας λαός που ξέρει να δίνει, να προστατεύει, να φιλοξενεί, να σέβεται το δίκιο.
Η ομάδα μας είναι στην Ειδομένη τρεις φορές την εβδομάδα, κυρίως απόγευμα ως χαράματα της άλλης μέρας. Το βράδυ είναι το πιο δύσκολο και σπάνια υπάρχουν εθελοντές και ομάδες. Επιλέγουμε να είμαστε τότε για να είμαστε πιο αποτελεσματικοί και χρήσιμοι. Κάθε φορά πηγαίνουμε περίπου 15 έως 20 άνθρωποι χωρισμένοι σε δύο βάρδιες. Συνήθως έχουμε μαζί μας 1400 έως 2500 μερίδες μαγειρεμένου φαγητού, έτοιμες 500-800 σακούλες με ξηρά τροφή, είδη πρώτης ανάγκης και διάφορα άλλα, όπως έτοιμα σακίδια, sleeping bag, πάνες, παιδικές κρέμες, σκηνές, αδιάβροχα, κινητό φαρμακείο, γιατρό κλπ.
Η μεταφορά γίνεται με αυτοκίνητα δικά μας και το μαγείρεμα των φαγητών στα σπίτια των εθελοντών μας, με γυναίκες, μαμάδες και γιαγιάδες από διάφορες πόλεις που έχουν συντονιστεί κοντά μας. Οι ετοιμασίες γίνονται στις διάφορες αποθήκες που έχουν οργανωθεί, ετοιμάζονται οι σακούλες, γίνονται τα φορτώματα και συλλέγονται τα φαγητά που έχουν μαγειρευτεί αυθημερόν. Ενημερωνόμαστε καθημερινά για τις τρέχουσες ανάγκες και πράττουμε ανάλογα. Όλο αυτό στηρίζεται αποκλειστικά σε εθελοντική δράση από ιδιώτες και οικονομικά από εμάς τους ίδιους.
Οι μικρότεροι ενεργοί εθελοντές είναι περίπου 12 ετών, παιδιά που μαζί με τους γονείς τους βοηθούν όπου χρειάζεται. Ο γηραιότερος κάπου στα 75. Το έργο αυτό είναι επίπονο, χρειάζεται επιμονή, αγάπη και τη βοήθεια πολλών. Έτσι συχνά στα διάφορα πόστα, συμμετέχουν ολόκληρες οικογένειες».
Η ανταπόκριση του κόσμου είναι μεγάλη και ο Δημήτρης δε θα μπορούσε να μη σταθεί στη βοήθεια που έρχεται από όλη την Ελλάδα.
«Ο κόσμος έχει αγκαλιάσει όλη αυτήν την προσπάθεια με αγάπη και χάρη σε αυτόν μπορούμε και εμείς να είμαστε εκεί συχνά και με ουσιαστικό τρόπο. Δεχόμαστε βοήθεια σε αγαθά από όλη τη χώρα, από διάφορες ομάδες, συλλογικότητες, απλές οικογένειες, φοιτητές, ακόμη και άνεργους, ενώ παράλληλα λαμβάνουμε μηνύματα για βοήθεια από το εξωτερικό και όλα αυτά μέσα από τη σελίδα μας.
Ο Έλληνας αποδεικνύει περίτρανα την αλληλεγγύη, τη συμπόνια και την αξιοπρέπεια του ως λαός. Μέσα στην οικονομική κρίση, αρνείται την ανθρωπιστική κρίση. Συνεχίζουμε να είμαστε ένας λαός που ξέρει να δίνει, να προστατεύει, να φιλοξενεί, να σέβεται το δίκιο. Δεν είναι θεωρητικό αυτό που σας λέω. Ο κόσμος μέσα από όλες αυτές τις μικρές εθελοντικές πρωτοβουλίες παρέκαμψε τη δυσκινησία της Πολιτείας και στάθηκε με πιο γρήγορα αντανακλαστικά στο πλευρό των προσφύγων. Είμαστε περήφανοι για τη βοήθεια που δεχόμαστε. Οι δράσεις αυτές στα νησιά και στην Ειδομένη έχουν ενεργοποιήσει εθελοντικές ανθρωπιστικές δράσεις σε όλη την διαδρομή των προσφύγων προς την Κεντρική Ευρώπη. Η Ελλάδα πρωτοστάτησε στο προσφυγικό και έγινε παράδειγμα και σε άλλες χώρες υποδοχής.
Από την άλλη η στήριξη των ΜΜΕ είναι ανεπαρκής ως προς την Ειδομένη. Τα πραγματικά προβλήματα δε θίγονται. Την στιγμή που η ενημέρωση θα μπορούσε να βοηθήσει και να έχει ενεργό ρόλο ακόμη και στα πραγματικά αίτια του προβλήματος, που είναι ο πόλεμος, συνεχίζουμε στα πρωτοσέλιδά μας να βλέπουμε άσχετα θέματα. Μας έχει στηρίξει η ΕΡΤ3 σε αυτή μας την προσπάθεια και την ευχαριστούμε, αλλά γενικά απουσιάζει η πληροφόρηση. Σκεφθείτε ότι μόνο εμείς, η δική μας ομάδα, έχουμε δώσει συνεντεύξεις σε τέσσερα κρατικά κανάλια άλλων χωρών το βράδυ, ενώ τόσα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια δεν έχουν έρθει, ούτε καν μέρα», καταλήγει και στέλνει το δικό του μήνυμα.
«Σε μια εποχή που οι ακραίες εθνικιστικές τάσεις σε όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα παίρνουν δύναμη μέσα από την άγνοια και τον φόβο, ας θυμόμαστε ότι οι πρόσφυγες είναι απλοί άνθρωποι σαν εμάς. Έχουν οικογένεια, παιδιά, μόρφωση, χαμόγελο και ελπίδα. Αφήνουν πίσω τους μια πατρίδα, συγγενείς, σπίτια και ότι αγαπάνε. Η καρδιά, η αγάπη και η ανθρωπιά δεν έχουν σύνορα. Σύνορα βάζουν οι άνθρωποι σε ανθρώπους και αυτό είναι αιτία κακού και πολέμου. Κι ας θυμόμαστε πως κανένας δεν θα έβαζε το παιδί του σε ένα φουσκωτό , θέτοντας το σε θανάσιμο κίνδυνο, αν αυτή η επιλογή δεν ήταν μονόδρομος».
*Για να βοηθήσει κάποιος την προσπάθεια μπορεί να ενημερώνεται από τη σελίδα στο Facebook: Εθελοντές Κιλκίς-Θεσσαλονίκης Σύροι πρόσφυγες. Εκεί αναρτώνται συχνά οι ανάγκες όπως αυτές διαμορφώνονται. Αυτή τη στιγμή, για παράδειγμα, είναι χρήσιμες οι έτοιμες σακούλες (A, Γ, Β. Π), αδιάβροχα, μπουφάν και ξηρά τροφή.
Το blog των εθελοντών εδώ.
σχόλια