Το Πάσχα του 1928, η Άννα Μελά - Παπαδοπούλου, εθελόντρια νοσοκόμα, γνωστή ως «Η Μάννα του Στρατιώτου» φωτογραφίζεται με αξιωματικούς και ναύτες του Πολεμικού Ναυτικού.
Είναι η κυρία με το χαρακτηριστικό πέπλο των αδελφών νοσοκόμων εκείνης της εποχής. Μια σημαντική γυναίκα με μεγάλη προσφορά, για την οποία κι εγώ μόλις έμαθα. Σας μεταφέρω ορισμένα στοιχεία από τη ζωή της που βρήκα στο διαδίκτυο.
Ήταν το τέταρτο από τα 7 παιδιά του Μιχαήλ Μελά και της Ελένης Βουτσινά, γεννημένη το 1871, αδελφή του Παύλου Μελά. Μετά τον θάνατο του αδελφού της το 1904, άφησε τις Ροβιές Ευβοίας, όπου ο σύζυγός της Απόστολος Παπαδόπουλος είχε κτήματα και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου αφοσιώθηκε στο φιλανθρωπικό της έργο. Οργάνωσε τη Πολυκλινική Αθηνών, κοντά στην Ομόνοια και το Σωματείο "Η Πρόοδος".
Όταν κηρύχθηκε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος το 1912 άφησε τα δυο παιδιά της, που ήσαν στην εφηβεία, με τον πατέρα τους και κατάχθηκε στον στρατό ως εθελόντρια νοσοκόμα. Υπηρέτησε καθ' όλη την δεκαετία 1912-1922, δηλαδή στους δύο Βαλκανικούς Πολέμους, στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία. Για τη δράση της στη Σερβία κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ως επικεφαλής της ελληνικής αποστολής του Ερυθρού Σταυρού, ο βασιλέας Κωνσταντίνος της απένειμε τον Αργυρό Σταυρό του Σωτήρος, τον Δεκέμβριο του 1914. Την άνοιξη του 1915 έλαβε το Σέρβικο Μετάλλιον του Αγίου Ανδρέα και τον Σταυρό της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ της Αυστρίας για τις υπηρεσίες της προς τους αιχμαλώτους των Σέρβων. Στην Ελλάδα αλλά και στην Σερβία ήταν η πρώτη γυναίκα που της γινόταν αυτή η τιμή. Τιμήθηκε συνολικά με 28 παράσημα. Έλαβε ακόμα και το «Αργυρούν μετάλλιον αρετής και αυτοθυσίας» της Ακαδημίας Αθηνών.
Κατά την μεταπολεμική περίοδο ασχολήθηκε με τα τεράστια προβλήματα των προσφύγων από τη Μικρασιατική καταστροφή. Αγωνίστηκε για την αντιμετώπιση της φυματίωσης που μάστιζε τους πρόσφυγες αλλά και τους απόστρατους μαχητές των Πολέμων. Συνέβαλε στην επέκταση του Νοσοκομείου Νοσημάτων θώρακος "Σωτηρία", με τη προσθήκη του περιπτέρου "Πεύκα Ματσούκα" και έκανε εράνους στην ομογένεια της Αμερικής και Αιγύπτου για την ανέγερση σανατορίου στην Κορφοξυλιά, κοντά στα Μαγούλιανα Αρκαδίας.
Πέθανε στην Αθήνα το 1938, υποκύπτωντας κι εκείνη στη φυματίωση.
— Σταυρ. Μπαλ.
