Το φετινό καλοκαίρι, δυστυχώς, σχεδόν καθημερινά μεταδίδονταν ειδήσεις για δυστυχήματα με θύματα δεκάδες άτυχους ποδηλάτες, πεζούς και οδηγούς που έχασαν τη ζωή τους στους ελληνικούς δρόμους από τη Βόρεια Ελλάδα μέχρι και την Κρήτη, όπου φέτος σημειώθηκε ραγδαία άνοδος αντίστοιχων περιστατικών – μόνο τον Ιούλιο έχασαν τη ζωή τους συνολικά 11 άτομα. Ίδια η εικόνα τόσο στη Δυτική Ελλάδα –6 θανατηφόρα δυστυχήματα έναντι 3 τον Ιούλιο του 2018– όσο και στην Κεντρική Μακεδονία, με αύξηση των νεκρών και των τραυματιών το ίδιο διάστημα.
Η έκταση και το μέγεθος της κατάστασης οδήγησε, μάλιστα, τα ανώτατα κλιμάκια της ΕΛ.ΑΣ. στην πραγματοποίηση ειδικής σύσκεψης υπό τον αρχηγό κ. Κύπρο Μιχαηλίδη με σκοπό να ληφθούν άμεσα και δραστικά μέτρα από την Αστυνομία για τη μείωση των θανατηφόρων και σοβαρών οδικών τροχαίων συγκρούσεων.
Πρώτα απ' όλα, πρέπει να τηρούν τα όρια ταχύτητας. Ξέρετε πόσα χιλιόμετρα χρειάζεται κάποιος για να μείνει ανάπηρος; Έξι. Θυμάστε το περιστατικό με τον Μπόμπαν Γιάνκοβιτς!
Αύξηση των ποινών, εντατικοποίηση των ελέγχων και εγκατάσταση συστημάτων φωτοεπισήμανσης, τα οποία θα προειδοποιούν και θα καταγράφουν με ειδικές κάμερες την κίνηση των οδηγών στους δρόμους, είναι μερικά από τα μέτρα που συζητήθηκαν.
Για τον κ. Ιαβέρη, η αντιμετώπιση του προβλήματος πρέπει να είναι πολύ πιο βαθιά και σύνθετη. «Ό,τι μέτρα και να λάβεις, ο άνθρωπος πρέπει να σκεφτεί, φεύγοντας από το σπίτι, πόσες αγκαλιές και πόσοι άνθρωποι που τον λατρεύουν τον περιμένουν να επιστρέψει. Όταν οδηγείς ανεύθυνα, δεν εκτιμάς ούτε την οικογένειά σου ούτε εσένα» εξηγεί.
Ο ίδιος, σχεδόν κάθε φορά που μιλά για τα τροχαία δυστυχήματα στην Ελλάδα –δεν του αρέσει να χρησιμοποιεί τον όρο «ατυχήματα», καθώς θεωρεί πως μια σύγκρουση στον δρόμο δεν προκαλείται από αμέλεια ή ατυχία–, αναφέρει τον όρο «γενοκτονία», παρουσιάζοντας μάλιστα και τα ανατριχιαστικά στοιχεία σύμφωνα με τα οποία τα τελευταία 50 χρόνια 120.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και 350.000 έχουν μείνει ανάπηροι. Συνολικά, στην Ελλάδα έχουν τραυματιστεί 2 εκατομμύρια.
Το πρόβλημα σε παγκόσμιο επίπεδο είναι επίσης τεράστιο, καθώς κάθε χρόνο 1.350.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους σε τροχαία. Αρκετοί από αυτοί, μάλιστα, είναι αναβάτες μοτοσικλετών, με την Ελλάδα να έχει την «τιμητική» της, καθώς, σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία της Eurostat, το 2017 σημειώθηκαν 20 θάνατοι ανά εκατομμύριο κατοίκους, όταν ο μέσος όρος στην Ε.Ε. ήταν 8 θάνατοι ανά εκατομμύριο κατοίκους.
Μπορεί τα στοιχεία να είναι σοκαριστικά, ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Ιαβέρη, οι περισσότεροι Έλληνες το αντιλαμβάνονται μόνο όταν το κακό τούς χτυπά την πόρτα. «Το θέμα είναι, όμως, να μη φτάσουμε εκεί, γιατί τότε δεν υπάρχει γυρισμός. Το σοκ μπορεί να τους κάνει να οδηγούν συντηρητικά στην αρχή, γρήγορα όμως φεύγει και επιστρέφει η έλλειψη παιδείας και ο εθισμός στην ανεύθυνη οδήγηση» υποστηρίζει.
Ο κ. Ιαβέρης συνηθίζει να χρησιμοποιεί σκληρές λέξεις όταν μιλάει για τους οδηγούς στην Ελλάδα, όπως «αλήτες» και «καραγκιόζηδες». Μπορεί να τους αντικρίζει σχεδόν καθημερινά, ωστόσο δεν έχει κουραστεί να μιλά αυτά τα 36 χρόνια και να προσπαθεί να «χτυπάει τα κεφάλια των συμπολιτών του» σχετικά με την οδική ασφάλεια, ιδιαίτερα στους νέους οδηγούς, οι οποίοι, όπως παραδέχεται, έχουν ένα καλό: κάθονται και ακούνε με προσοχή, σε αντίθεση με τους μεγαλύτερους, οι οποίοι «μένουν μόνο στη σοβαροφάνεια».
Στέκεται ιδιαίτερα στους νέους ακριβώς επειδή εκεί έγκειται το πρόβλημα και η λύση του. «Δεν μπορώ να δεχτώ τη δικαιολογία πως κάποιος είναι νέος και δεν έχει ακόμα εμπειρία» συμπληρώνει.
Κι εκείνος θυμάται τον εαυτό του πριν πάρει το δίπλωμα, που έκανε τις δικές του τρέλες. «Και βέβαια κάναμε κι εμείς τα δικά μας. Θυμάμαι το '69, που πηγαίναμε στα βουνά, τρέχαμε και χτυπούσαμε καμιά φορά. Μετά, όμως, πήρα το δίπλωμα, ξεκίνησα τους αγώνες και σταμάτησαν όλα αυτά μια και καλή».
Ο ίδιος φωνάζει σε όλους τους τόνους πως πρέπει όλοι μας να ξεχωρίσουμε στο μυαλό μας τους μηχανοκίνητους αγώνες από την πραγματικότητα στους δρόμους. «Δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Είναι σαν να λες πως ένας ακοντιστής θ' αρχίσει να πετάει ακόντια σε μια πλατεία ή ένας παίκτης του βόλεϊ θα κάνει καρφωτές στην ταβέρνα. Δεν θα τους το επιτρέψουν. Το αυτοκίνητο στον μηχανοκίνητο αθλητισμό είναι ένα εργαλείο, ενώ στον δρόμο ένα μέσο για να πάμε ασφαλείς στις δουλειές μας».
Φέρνει το παράδειγμα του Βαλεντίνο Ρόσι και των υπολοίπων μεγάλων αθλητών αγώνων motogp, οι οποίοι αρνούνται να βγάλουν δίπλωμα και να οδηγήσουν τη μοτοσικλέτα τους στον δρόμο. «Δηλαδή φοβούνται οι πρωταθλητές κι αυτοί που τρέχουν τόσο γρήγορα και δεν φοβάσαι εσύ;». Γι' αυτόν τον λόγο θεωρεί πως έχει ρθει η ώρα να βγουν μπροστά κι άλλοι οδηγοί-αυθεντίες, οι οποίοι θα εφαρμόσουν αρχικά τους κανόνες στη ζωή τους και στη συνέχεια θα μιλούν γι' αυτούς σε ακροατήρια στα οποία έχουν απήχηση.
Η «μανία» του με την οδική ασφάλεια ξεκίνησε μαζί με τους αγώνες του. Ήταν τότε που έβλεπε να λείπουν θαυμαστές του από πίστες επειδή είχαν χαθεί σε τροχαία. «Όταν βλέπεις φίλους σου να χάνονται, πρέπει να κάνεις κάτι. Δεν γίνεται να μείνεις αμέτοχος».
Σήμερα, ο άνθρωπος που του έδωσαν τον χαρακτηρισμό του πιο γρήγορου Έλληνα οδηγού μετά τη μεγάλη του πρωτιά στη διάσημη ειδική πίστα της Πάρνηθας στο Ράλι Ακρόπολης του 1980, αφήνοντας πίσω του μεγάλους αθλητές παγκοσμίου βεληνεκούς, οδηγεί «πιο αργά και από τη γιαγιά του» στον δρόμο. Δεν είναι λίγες οι φορές, μάλιστα, που αυτή του η επιλογή έχει εκνευρίσει αρκετούς οδηγούς. «Βγαίνουν και μου λένε πως πήρα νύχτα το δίπλωμα. Παθαίνουν σοκ, όμως, όταν καταλαβαίνουν ποιος είμαι».
Κι αν αυτός είναι πράγματι ένας συνετός οδηγός, τι πρέπει να κάνουν όλοι οι υπόλοιποι συνετοί που οδηγούν τα δικά τους οχήματα στο ελληνικό οδικό δίκτυο το οποίο είναι γεμάτο παγίδες; «Καταρχάς, και μόνο που είναι συνετοί αρκεί. Πρώτα απ' όλα, πρέπει να τηρούν τα όρια ταχύτητας. Ξέρετε πόσα χιλιόμετρα χρειάζεται κάποιος για να μείνει ανάπηρος; Έξι. Θυμάστε το περιστατικό με τον Μπόμπαν Γιάνκοβιτς!
Δεν πρέπει να μείνουμε, όμως, μόνο εκεί. Πρέπει να μάθουμε να επιβραδύνουμε ακόμα και όταν έχουμε προτεραιότητα. Βρίσκεσαι σε μια διασταύρωση, έχεις προτεραιότητα, αλλά ο απέναντί σου δεν βλέπει το stop και πέφτει πάνω σου. Τι να την κάνεις την προτεραιότητα όταν σε χτυπήσει σοβαρά; Ας κάνουμε τον κόπο να κόψουμε λίγη ταχύτητα, δεν έγινε κάτι. Οδηγήστε αμυντικά. Είναι λες και πρέπει να περάσεις από ένα ναρκοπέδιο στο οποίο οι κεφαλές των ναρκών είναι εμφανείς. Αν τις πατήσεις, είσαι ηλίθιος. Πρέπει να διαλέξουμε τι θέλουμε. Ακεραιότητα ή προτεραιότητα; Στην Ελλάδα, δυστυχώς, επιλέγουν το δεύτερο».
«Δεν πρέπει να μάθουν να οδηγούν, πρέπει να μάθουν ότι δεν ξέρουν να οδηγούν. Έχεις δύο περιπτώσεις 18άρηδων. Ο ένας έμαθε να οδηγεί από έναν συνετό οδηγό και ο άλλος από έναν αλήτη. Και οι δύο θα πάρουν δίπλωμα. Τι θα γίνει όμως όταν βγουν έξω;» αναρωτιέται.
Γι' αυτόν, η παιδεία που λαμβάνει ένα παιδί από το σπίτι του και το σχολείο είναι πολύ σημαντική. Εκεί θεωρεί πως πρέπει να επικεντρωθούμε. «Να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο, βεβαίως. Αλλά πρώτα να αλλάξει η νοοτροπία. Όταν κάποιος προκαλεί ένα τροχαίο δυστύχημα, δεν παραβιάζει απλώς τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Διαπράττει φόνο. Δεν είναι αμέλεια. Πρόκειται για μια ηθελημένα εγκληματική πράξη».
σχόλια