Το υπόγειο του Γιάννη Γουβιανάκη στον Χολαργό μοιάζει με μια χρονομηχανή που σε προσγειώνει στην καρδιά των 60s. Ο συλλέκτης vintage παιχνιδιών και αντικειμένων έχει δημιουργήσει έναν χώρο-ναό της νοσταλγίας που παραπέμπει σε χρόνια πιο αθώα, πιο χρωματιστά και πιο ξέγνοιαστα. Τότε που όλα ήταν made to last. Δεν μπορεί να ορίσει επίσημα πότε άρχισε να συλλέγει παιδικά παιχνίδια και αντικείμενα από τις δεκαετίες του '50 και του '60, γιατί πάντα μάζευε αντικείμενα που του κινούσαν το ενδιαφέρον. Η ιδιότητά του ως αρχιτέκτονα άλλωστε είναι αυτή που τον κάνει να έχει αδυναμία στο design των συγκεκριμένων δεκαετιών.
Τα παιχνίδια, όμως, είναι ο πυρήνας της συλλογής του και το μεγάλο του καμάρι γι' αυτό και στις 7, 8 και 9 Απριλίου θα τα μεταφέρει από τα επιβλητικά ράφια του υπόγειου παραδείσου των 60s που έχει στήσει, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων και στην έκθεση «Vintage Toys», που φέτος διοργανώνεται για 4η συνεχόμενη χρονιά. Αυτή είναι η πρώτη του συμμετοχή.
Πάντα ωραιοποιούμε το παρελθόν. Έχουμε κάνει μια επιλογή μόνο από τα καλά κομμάτια και τα νοσταλγούμε, αλλά και τότε ήταν δύσκολα τα πράγματα. Ξεχνάμε εύκολα όταν ξεμακραίνουμε από μια εποχή.
«Δεν έχω μετρήσει ποτέ πόσα παιχνίδια έχω στην κατοχή μου, αλλά είναι πολλά. Πιο ενεργά συλλέγω την τελευταία τριετία. Αγαπώ τα παιχνίδια ίσως γιατί μου θυμίζουν την παιδική μου ηλικία – το παιχνίδι είναι η πιο έντονη, η πιο σημαντική ανάμνηση από τα παιδικά μας χρόνια. Δεν έχω δικά μου παιχνίδια στη συλλογή. Τότε οι μανάδες μας τα χαρίζανε. Όταν αποστασιοποιείσαι από τα παιχνίδια, δεν σκέφτεσαι ότι κάποτε θα τα νοσταλγήσεις. Βέβαια, ο κόσμος τώρα είναι υποψιασμένος και τα κρατάει γιατί σε μια δεκαετία ίσως κάποια να είναι συλλεκτικά. Παλιά δεν φανταζόταν κανείς ότι θα μπορούσε να έχει ενδιαφέρον ένα παιχνίδι 30 ετών» λέει ο κ. Γουβιανάκης, ενώ κρατά στα χέρια του ένα φοβερό πλαστικό τελεφερίκ με μπαταρίες της δεκαετίας του '60. Το δικό του αγαπημένο παιχνίδι είναι τα Ρlaymobil, στα οποία τελευταία έχει γίνει ένα δυνατό revival, ειδικότερα μετά την έκθεση GR80s στην Τεχνόπολη και τα διοράματα του GRecobil.
«Μου άρεσαν πάρα πολύ τα Ρlaymobil με Ινδιάνους και καουμπόηδες, σαν αυτά που έχω στημένα εδώ, και τα εργατικά, αυτά με τις μπουλντόζες και τα εργοτάξια. Πιστεύω πως μόνο τα Ρlaymobil έχουν μείνει αναλλοίωτα σε ποιότητα στο πέρασμα των χρόνων. Tα υλικά με τα οποία κατασκευάζονται τα παιχνίδια τώρα είναι ευτελή, κάποτε όμως φτιάχνονταν για να διαρκούν, καθώς μπορεί να συντρόφευαν ένα παιδί σε όλη του την παιδική ηλικία και πολλές φορές μεταβιβάζονταν και σε κάποιο μικρότερο αδερφάκι. Αυτό έσωσε πολλά παιχνίδια, η μεταβίβασή τους από αδερφό σε αδερφό ή σε ανίψια».
Πόσο εύκολο είναι, όμως, να βρεις ένα σπάνιο παιχνίδι; Είναι εθιστικό το κυνήγι και πόσο ακριβό σπορ είναι η συλλογή τους; «Οι περισσότεροι συλλέκτες αναζητούν ελληνικά παιχνίδια, με αποτέλεσμα να γίνονται δυσεύρετα. Από την άλλη, τα παιχνίδια από το εξωτερικό, επειδή είναι παγκοσμίως γνωστά, είναι και πολύ ακριβά. Δεν είναι εύκολο σπορ η συλλογή – μεγάλο παράγοντα παίζει η τύχη. Προσωπικά, αγοράζω κυρίως από το eΒay, από άλλους συλλέκτες που ίσως έχουν κάποια διπλά και τα πουλάνε και από εξειδικευμένα καταστήματα στην Ελλάδα που πωλούν παλιά παιχνίδια. Ούτε πουλάω, ούτε έχω κάνει πολλές ανταλλαγές, παρόλο που συνηθίζεται μεταξύ συλλεκτών. Για την ώρα, μόνο αγοράζω, είναι πάρα πολύ δύσκολο να αποχωριστώ κάτι από τη συλλογή μου. Το πιο ακριβό κομμάτι και πολύ αγαπημένο είναι ένα πλαστικό διαστημόπλοιο. Βέβαια, είναι ακριβό γι' αυτό που είναι. Έχω δώσει περισσότερα χρήματα για μεγαλύτερα πράγματα βέβαια, όπως μια μεγάλη τσίγκινη μπουλντόζα. Έχω παλέψει να βρω παιχνίδια που δεν έχουν ιδιαίτερη αξία κι έχω βρει πολύ εύκολα παιχνίδια μεγάλης αξίας – είναι καθαρή τύχη. Από ελληνικές εταιρείες έχω αρκετά παιχνίδια "Απέργης", "Mr. P" και "el greco"».
Η συζήτηση για το αν η ρετρολαγνεία και η ρετρομανία των τελευταίων ετών είναι απόρροια των δύσκολων σε οικονομικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο καιρών που ζούμε επανέρχεται συνεχώς, ειδικά με αφορμή εκθέσεις όπως η «Vintage Toys». Ο κ. Γουβιανάκης πιστεύει ότι οι άνθρωποι έχουμε πάντα την τάση να ωραιοποιούμε το παρελθόν και πως αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. «Πάντα ωραιοποιούμε το παρελθόν. Έχουμε κάνει μια επιλογή μόνο από τα καλά κομμάτια και τα νοσταλγούμε, αλλά και τότε ήταν δύσκολα τα πράγματα. Ξεχνάμε εύκολα όταν ξεμακραίνουμε από μια εποχή».
«Η έκθεση "Vintage Toys" είναι ένα σημαντικό γεγονός για εμάς τους συλλέκτες. Μας ένωσε, ενώ ταυτόχρονα μας δίνει την ευκαιρία να τα λέμε και, γιατί όχι, να αγοράσουμε ή να ανταλλάξουμε κάτι. Στο δικό μου περίπτερο θα έχω μια επιλογή από κάποια τσίγκινα παιχνίδια, με κριτήριο καθαρά αισθητικό και όχι την σπανιότητα. Πάντα λέω πως δεν χρειάζομαι άλλα παιχνίδια, πως έχω ήδη πολλά. Αλλά πάντα παίρνω κι άλλα».
Δείτε φωτογραφίες από τη συλλογή σε slideshow
Info:
«Vintage Toys»
7-9/04
Τεχνόπολις Δήμου Αθηναίων
Πειραιώς 100, Γκάζι,
17:00-23:00
Eίσοδος: €3 για όλο το 3ημερο
