—Ποιοι είστε;
Χρήστος Κιουμουρτζής aka Pianistas. Και η Μαρία Παπαγρηγορίου.
Εγώ σαν Χρήστος είμαι μαλάκας και καθώς με βλέπουν όλοι, λένε «καλώς τον μαλάκα». Έχω τις πιο τρελές ιδέες, από catwalks, ιδέες για παραμύθια και μυθιστορήματα, μέχρι events και η τελευταία ιδέα μου, που αρχίζει και παίρνει μορφή, είναι ενα fashion event. Και γίνεται μόνο επειδή έχω γνωρίσει τη Μαρία και πιστεύει σε μένα και στην ιδέα μας. Όσο για τις άλλες ιδέες, προσπαθώ να τις βάλω σε εφαρμογή, αλλά όλο κάπου σκοντάφτω γιατί θέλω να καταπιάνομαι με τα πάντα. Θα ήθελα πολύ να είμαι ένα κινούμενο έργο τέχνης που δεν θα δούλευε και θα πληρώνονταν για αυτό. Είμαι καλός πατέρας και σύντροφος και φίλος –«και Βασίλης Καρράς, και Πασχάλης Τερζής, και φρουτοσαλάτα, και κρασί» (παλιά διαφήμιση του Ράδιο Καλαμαριά για νυχτερινό μαγαζί). Έχω σπουδάσει διακοσμητής με μεγάλη εμπειρία στη διακόσμηση γραφείων – φαντάσου ότι το μισό Κολωνάκι από δικηγόρους και γιατρούς έχει την πινελιά μου. Αλλά τώρα είμαι σερβιτόρος στο Μαύρο Πρόβατο (αν θέλετε τραπέζι, το κανονίζω άνετα), κάτι που με κάνει χαρούμενο και μου δίνει την ευχαρίστηση να εξυπηρετώ τον κόσμο που έρχεται. Επίσης δεν θα ήθελα να δηλώνω καμία ιδιότητά μου, ώστε να μπορώ να κάνω ό,τι θέλω.
Μαρία: Μου αρέσει πολύ να σκέφτομαι τον εαυτό μου ως μαμά του Σταύρου και ως μέλλουσα μαμά ενός δεύτερου παιδιού που έρχεται σε λίγους μήνες. Δύσκολα πλέον μπορώ να με δω έξω από αυτό το ζευγάρι, από αυτή την οικογένεια. Όχι γιατί είναι το μόνο πράγμα που δίνει νόημα στη ζωή μου, αλλά γιατί εγώ επιλέγω σε αυτές τις έννοιες -«ζευγάρι», «οικογένεια»- να δώσω ένα νόημα που κάνει ό,τι με οδήγησε ως εδώ και ό,τι θα έρθει στο μέλλον, απίστευτα μοναδικό και δικό μου. Είμαι δημοσιογράφος σε γυναικεία έντυπα και sites, κυρίως με θέμα τη μόδα. Είμαι επίσης blogger πριν ακόμη αυτό γίνει κάτι σαν βρισιά και πριν γίνει μόδα (αν και κυρίως γράφω για μόδα). Έχω συν-γράψει δύο βιβλία με θέμα το στυλ και επίσης δουλεύω ως styling consultant με γυναίκες που θέλουν είτε να βελτιώσουν το στυλ τους είτε να οργανώσουν την γκαρνταρόμπα τους, είτε να ψωνίσουν για μια συγκεκριμένη περίσταση.
Έρωτας είναι να τον ξυπνάς για να κάνετε σεξ. Αγάπη είναι να τον θέλεις αλλά να τον αφήνεις να κοιμηθεί, γιατί ξέρεις πόσο κουρασμένος είναι.
Χρήστος: Μένουμε στα Άνω Πετράλωνα, στη γειτονιά των κοκκάλινων γυαλιών, των μουσιών και των αναρχοαυτόνομων επαναστατών του τσίπουρου.
Μαρία: Η ιστορία της γνωριμίας μας συνδυάζει το facebook, έναν κοινό μας φίλο στυλίστα και το The Chain των Fleetwood Mac. Ήταν κάπως περίεργο και μεταφυσικό, θέλω εγώ να πιστεύω, διότι ήταν Σάββατο, νωρίς το βράδυ και αυτός πόσταρε στον τοίχο αυτού του κοινού μας φίλου το The Chain, το οποίο όλη την προηγούμενη ημέρα την είχα περάσει μουρμουρίζοντάς το. Στα σχόλια κάτω από το ποστ αρχίσαμε να μιλάμε και κάπως έτσι άρχισε. Λέει τώρα πως, όταν παντρευτούμε, στο παντελόνι που θα φοράει στην τελετή θέλει να υπάρχουν γραμμένοι οι στίχοι του κομματιού. Βρεθήκαμε για πρώτη φορά την επόμενη μέρα και παρά τις αρχικές αντιρρήσεις του -και το γεγονός ότι αντιστάθηκε σθεναρά σε αυτό που συνέβαινε- γίναμε περίπου αχώριστοι. Μέχρι να βρεθούμε, έκανε ακόμη πιο αβάσταχτη την αναμονή με δύο μηνύματα: Στο ένα έγραφε ότι εκείνος έγραψε το «πού να γυρίζεις» στον Σιδηρόπουλο για μένα. Στο άλλο με ρώτησε: «Συγνώμη, έχετε ώρα;». Και του απάντησα: «Συγνώμη, δεν μπορώ να σας βοηθήσω γιατί δεν βλέπω την ώρα».
—Τι σκέφτηκες την πρώτη φορά που τον είδες;
«Πωωω είναι πολύ ψηλός!». Αμέσως μετά, «τα μάτια του είναι τόσο μαύρα και σκοτεινά». Φορούσε και ένα τέλειο outfit, μια μπλούζα Digitaria και ένα παντελόνι με ένα περίεργο print, στους τόνους του μπλε-γκρι όλα, και από την πρώτη στιγμή με κέντρισε το στυλ του.
—Τι σκέφτηκες την πρώτη φορά που την είδες;
«Μμμμ, καλά θα περάσουμε».
—Τι σου αρέσει πιο πολύ στη Μαρία;
Μου αρέσει το χιούμορ της, το ντύσιμό της, ότι δεν χρειάζεται να γκουγκλάρω τίποτα, αρκεί να την ρωτήσω κάτι. Ότι έχει κινηματογραφική ομορφιά δεκαετίας ’20, ότι μπορεί να μιλάμε με τις ώρες χωρίς να βγάζουμε άκρη, ότι χαρακτηρίζει τους Nirvana «αντρική κρεβατομουρμούρα».
Μαρία: Εμένα μου αρέσει που είναι τόσο έξυπνος και ετοιμόλογος, οι συζητήσεις μαζί του είναι πραγματική απόλαυση. Είναι πάρα πολύ σέξι και τρελαίνομαι να κάνουμε έρωτα. Λατρεύω το βλέμμα του, τον τρόπο που ντύνεται και το γεγονός ότι είναι ο πατέρας του Σταύρου με όλη του την ψυχή – ότι τον αγαπάει ακόμη περισσότερο κι απ’ όσο αγαπάει εμένα, που ξέρω ότι με αγαπάει πολύ.
—Τι ξεχωρίζεις από τον χαρακτήρα της;
Είναι ευγενική, δοτική, συναισθηματική, ξέρει να αγαπάει, είναι έξυπνη.
Μαρία: Είναι δυνατός. Έχει θέληση. Ξέρει να παλεύει και να νικάει.
—Ποιο είναι το πιο δυνατό χαρακτηριστικό της;
Ότι έχει τσαγανό και μια ήρεμη γοητεία να αντιμετωπίζει την ζωή με χάρη.
Μαρία: Η εφευρετικότητά του, σε όλα – από το να βρει την επόμενη ατάκα που θα με «στείλει» μέχρι το να σκεφτεί κάτι αληθινά πρωτότυπο.
—Τι εκτιμάς πιο πολύ σε αυτή;
Εκτιμώ ότι είναι καλή μάνα και σύντροφος, ότι είναι 100% παρούσα στη ζωή μου και έτοιμη να τα βάλει με όλα και με όλους για πάρτη μου.
Μαρία: Ότι ήρθε μόνος του στην Αθήνα, χωρίς να ξέρει κανέναν και τίποτα, και τα κατάφερε μια χαρά βασισμένος στις δικές του δυνάμεις και μόνο. Και ξέρω ότι αυτό θα μπορούσε να το κάνει παντού.
—Και τι σε εκνευρίζει;
Ότι είναι ανασφαλής και δεν διεκδικεί. Ότι νομίζει ότι δίνει σαφείς οδηγίες, αλλά σε μπερδεύει ακόμη περισσότερο. Ότι δεν ξέρει πού ξοδεύει τα λεφτά της. Ότι είναι ακατάστατη. Ότι λέει «χάμω» και όχι «κάτω». Ότι μου λέει να μιλάω στον Σταύρο σωστά ελληνικά, δηλαδή «πήγαινε» και όχι «πάνε». Ότι διορθώνει τους υπότιτλους όταν βλέπουμε ταινίες.
Μαρία: Ότι δεν περπατάει ποτέ δίπλα μου στον δρόμο γιατί, λέει, περπατάω πολύ αργά – συγνώμη, εγώ φταίω που είναι δύο μέτρα κι εγώ ένα εξήντα τρία; Ότι λέει «πάνε» και όχι «πήγαινε». Ότι με θεωρεί ανασφαλή, αλλά με τη συμπεριφορά του ώρες-ώρες κάνει ό,τι είναι δυνατόν ώστε να νιώσω ανασφαλής. Ότι ασχολείται υπερβολικά με τις αδυναμίες μου και λιγότερο με τα δυνατά μου σημεία.
—Ποιο είναι το πιο ωραίο και το τρελό πράγμα που σου έχει κάνει;
Το πιο ωραίο είναι ότι μου είχε έτοιμο το ένα μας παιδί, τον Σταύρο, και ετοιμάζεται να μας κάνει και το δεύτερο. Το πιο τρελό είναι ότι παραμένει ακόμα μαζί μου – πρέπει να είσαι τρελός για να είσαι μαζί μου, με την κακή την έννοια, γιατί δεν παλεύομαι. Επίσης, όταν έφυγα πέρυσι στη Μύκονο για σεζόν, έφτιαξε ένα blog ειδικά για μένα, το Penelope’s Closet (http://thisispenelopescloset.blogspot.gr/) ώστε από εκεί να μπορώ κάθε μέρα να βλέπω τι φοράει και την ιστορία πίσω από κάθε outfit. Ακόμη ανεβάζει εκεί τα outfits που φοράει τις ημέρες που κοιμάμαι όταν εκείνη φεύγει, ώστε να τα βλέπω όταν ξυπνάω.
Μαρία: Γύριζα από Ιταλία με το αεροπλάνο και κλείναμε δύο χρόνια, και με περίμενε στις αφίξεις κρατώντας ένα χαρτόνι που έγραφε «Miss Papagrigoriou–Champions’ League – 2 Years»κι άλλο ένα που έγραφε «Στης καρδιάς μου το τερέν / Προηγείσαι 2-0». Παρόμοια υποδοχή, κομπλέ, με χαρτόνι, είχε κάνει σ’ εμένα και στον Σταύρο όταν είχαμε πάει να τον δούμε στη Μύκονο πέρυσι όπου δούλευε σεζόν. Το πιο ωραίο πράγμα που ακόμη μου κάνει είναι ότι σχεδόν κάθε εβδομάδα μου παίρνει ένα δώρο – και όχι ό,τι να ’ναι, αλλά πράγματα που ξέρει ότι θα μου αρέσουν.
—Η καθημερινότητά σας πώς κυλάει;
Εγώ σηκώνομαι για κατούρημα την ώρα που η Μαρία πάει τον Σταύρο στο νηπιαγωγείο, παίζω λίγο μαζί του και μετά ξανακοιμάμαι. Όταν σηκωθώ για τα καλά, κάνω καφέ, ακούω μουσική και γράφω CD στη Μαρία για το αμάξι, τα οποία έχουν τίτλους ό,τι να ’ναι, π.χ.«η 7η μερα της δημιουργίας ήταν λάθος» (είναι κλεμένος από το επεισόδιο«Ποιητική βραδιά»των Απαράδεκτων, κάτι που μόνο η Μαρία εκτιμάει. Τρώω, την έχω πάρει καμία δεκαπενταριά τηλέφωνα για άσχετα πράγματα και σε όλα μου απαντάει, ενώ εκείνη την ώρα στη δουλειά της γίνεται χαμός γιατί κλείνουν τεύχος. Και πολλές φορές, όταν ξέρω ότι ειναι πιεσμένη, της κάνω καντάδες, από Βασίλη Καρρά μέχρι George Michael. Στα δεκατέσσερα από τα δεκαπέντε τηλέφωνα μαλώνουμε. Μετά ετοιμάζομαι, το απογευματάκι πάω στη δουλειά, μιλάμε κανα-δυο φορές όταν έχω κενό για να μιλήσω και στον Σταύρο και για να της αναθέσω γραμματειακές υποχρεώσεις του τύπου «στείλε e-mail εκεί», «γράψε μου αυτό να το στείλω εκεί». Στο τελευταίο τηλεφωνο τη ρωτάω αν θέλει κάτι να της πάω γυρίζοντας σπίτι και συνεχίζω τη δουλειά μου. Όταν πάω σπίτι αργά το βράδυ τρώμε ίσως κάτι μαζί, μετά βλέπουμε κανένα επεισόδιο Φιλαράκια ή Απαράδεκτους, συζητάμε -από μόδα, που ειναι η δουλειά της, μέχρι το ότι αυτοκτόνησε ενας fan των Deep Purple σε συναυλία τους στην Ιαπωνία ποια χρονιά δεν θυμάμαι, στο τραγουδι Child in Time (αν και δεν ξέρουμε αν ισχύει αυτό, γιατί είναι αστικός μύθος. Αν ξέρει κάποιος και μας διαβάζει, ας μας το πει). Και μετα απο τέτοιες συζητήσεις, κάνουμε σεξ. Και έτσι μας παίρνει το ξημέρωμα, και μετά φτου κι απ’ την αρχή.
Μαρία: Το χειρότερο είναι ότι, αφού έχουμε κάνει όλο αυτό το μεταμεσονύχτιο πάρτι, εγώ ξυπνάω στις 6 για να κάνω γυμναστική. Και μετά παραπονιέται ότι με παίρνει ο ύπνος στις ταινίες!
—Ποιος είναι πιο ζηλιάρης;
Η Μαρία.
Μαρία: Τελικά είναι να μη σου βγει το όνομα. Πρόσφατα κάναμε έναν πολύ άσχημο καυγά επειδή εκείνος ζήλεψε και μάλιστα χωρίς λόγο.
—Και τι κάνεις για αυτό;
Τίποτα, αδιαφορώ.
Μαρία: Μου κακοφάνηκε πάρα πολύ, δεν το περίμενα. Νομίζω πως πιο εύκολα θα συγχωρούσα μια μεμονωμένη απιστία του, παρά την έλλειψη εμπιστοσύνης που μου έδειξε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή.
—Έχει κάνει κάτι ακραίο από ζήλια;
Όχι τίποτα σπουδαίο, το πολύ-πολύ να ειρωνεύεται την κατάστασή της.
Μαρία: Λολ – όντως, το κάνω αυτό.
—Για τι πράγμα μαλώνετε πιο συχνά;
Μαλώνουμε συνέχεια, όλη μέρα. Τις περισσότερες φορές το ξεκινάω εγώ, απο το κοντρόλ μου, και από το ότι πιστεύω πως τα πράγματα θα έπρεπε να γίνονται με τον δικό μου τροπο. Επίσης, στο αμάξι συνέχεια.
Μαρία: Για το σπίτι και για το παιδί, επειδή ο κύριος Χρήστος τα ξέρει όλα.
—Τι δεν θα της συγχωρούσες ποτέ;
Τα λάθη που έχει κανει πριν με γνωρίσει.
Μαρία: Την απιστία – όχι με τη μορφή του one night stand, αλλά της παράλληλης σχέσης.
—Και ποια θυσία θα έκανες για αυτή;
Να γεράσω μαζί της.
Μαρία: Για τον Χρήστο τίποτα δεν θα μου φαινόταν θυσία. Αξίζει τα πάντα και τα καλύτερα.
—Τι σημαίνει έρωτας για σένα; Και πόσο διαφορετικό πράγμα είναι η αγάπη;
Πριν την Μαρία, δεν είχα κάνει σχέση. Είχα μόνο περιστασιακές σχέσεις, δεν πίστευα στον έρωτα ή την αγάπη και ο λόγος ήταν ότι έψαχνα κατι πολύ έξω απο μένα και είχα πολύ διαφορετικά στο μυαλό μου το με τι σόι γυναίκα θα είχα σχέση. Νόμιζα ότι θα είναι τουλάχιστον 1,75 με 1,83 στο ύψος. Έχω κόλλημα με το ύψος και κατηγορώ τη Μαρία που ειναι 1,63, πέντε πόντους παραπάνω, ρε παιδί μου, να είχε. Και μου απαντάει πάντα ότι οι πόντοι έχουν σημασία στο μέγεθος για τους άντρες. Νόμιζα επίσης ότι θα είχε χαρακτηριστικά μοντέλου και θα ήταν γυναίκα-trophy. Η Μαρία είναι γυναίκα-trophy, όχι όμως 1,83. Με το που την γνώρισα μου έσκασε την φούσκα αυτήν, επίσης. Όσο για τον έρωτα και την αγάπη, μου θυμίζει το ανέκδοτο που λέει, πάει ένας στον ψυχίατρο και του λέει: «Γιατρέ, ο αδελφός μου νομίζει ότι είναι κότα. Τι να κάνω;». Του λέει ο γιατρός,«πήγαινέ τον στο άσυλο». «Μα δεν γίνεται», του απαντάει, «έχω ανάγκη τα αυγά του». Κάπως έτσι είναι η σχέση ανάμεσα στον έρωτα και την αγάπη. Παρανοϊκή, μια διχασμένη σχέση ανάμεσα στους δυο που ο ένας έχει ανάγκη τα αυγά και ο άλλος το να είναι η κότα. Μια εξυπηρέτηση συμφερόντων, πολλές φορές,αλλά και ένα οργανωμένο απόλυτο χάος.
Μαρία: Έρωτας είναι να τον ξυπνάς για να κάνετε σεξ. Αγάπη είναι να τον θέλεις αλλά να τον αφήνεις να κοιμηθεί, γιατί ξέρεις πόσο κουρασμένος είναι.
—Ποιο είναι το πιο σέξι πράγμα πάνω της;
Όταν μελαγχολεί, μελαγχολεί και το άγγιγμα της.
Μαρία: Το σκοτεινό του βλέμμα, τα χείλη του που είναι λεπτά και πολύ φιλήδονα και επίσης το στέρνο του.
—Η κατάσταση γύρω σας επηρεάζει τη σχέση σας;
Δεν δίνουμε και τόσο σημασία και λίγο παραπάνω εγώ. Η Μαρία, λόγω της δουλειάς της, ενημερώνεται σε σχέση με το τι συμβαίνει. Έχει βοηθήσει πολυ το ότι δεν έχουμε TV. Να κάτσω να ενημερωθώ, δεν το κάνω με τιποτα. Πολλές φορές, βέβαια, ο περίγυρος μας μεταφέρει όλη αυτή την υστερία, αλλά δεν «μασάμε». Εξάλλου, έχω τη Μαρία, που αντιμετωπίζει τα πράγματα με χάρη και με μια ήρεμη γοητεία, αλλά και τον γιο μας, που ειναι η λύση στην κρίση, δεν «μασάει» τιποτα και είναι συνέχεια χαρωπός και έτοιμος για όλα.
Μαρία: Με τον Χρήστο και τον Σταύρο νιώθω ότι είμαι έτοιμη να αντιμετωπίσω τα πάντα. Το παιδί που έρχεται μου έχει δημιουργήσει ενα άγχος για το αν θα τα καταφέρουμε, είναι η αλήθεια, αλλά και πάλι νομίζω πως η χαρά και η αγάπη υπερισχύουν.
—Πόσο ερωτική πόλη είναι η Αθήνα; Τι κάνει μια πόλη ερωτική;
Νομίζω ότι η ερώτηση αυτή για τις πόλεις τις ερωτικες ειναι σαν ερώτηση από τα καλλιστεία, που λέει «τι θα έκανες αν ήσουν η τάδε» και απαντάει η άλλη,«θα έφερνα ειρήνη σε όλον τον κόσμο και υγεία». Η Αθήνα, πιστεύω, είναι πολλά προάστια σε αναζήτηση μιας πόλης. Δεν ξέρω τι μπορεί να κάνει ερωτική μια πόλη, είναι λίγο ερώτηση-παγίδα. Οι άλλοι τι απαντήσανε;
Μαρία: Δεν μπορώ να θεωρήσω ερωτική μία πόλη μέσα στην οποία οι άνθρωποι εκδηλώνουν μόνο αρνητικά συναισθήματα όταν συναντιούνται τυχαία, είναι αγενείς, βρίζονται στον δρόμο κ.λπ. Αυτές οι συμπεριφορές μου χαλάνε όλον τον έρωτα που νιώθω και που πάντα ένιωθα για την Αθήνα.
—Ποιο είναι το πιο όμορφο πράγμα που έχετε κάνει ο ένας για τον άλλο;
Με έχει αφήσει να είμαι σύντροφός της και πατέρας του Σταύρου και του καινούργιου παιδιού που περιμένουμε.
Μαρία: Μου είχε γράψει με σπρέι έξω από το σπίτι μας «Σ” αγαπώ», με μεγάλα ροζ neon γράμματα πάνω στην άσφαλτο. Το βράδυ ξύπνησα και πήγα κι έγραψα από κάτω «κι εγώ», να το βρει όταν ξυπνήσει.
—Θα συγχωρούσες την απιστία;
Χρήστος: Όχι.
—Τι ρόλο παίζει το σεξ σε μία σχέση;
Τα πάντα, είναι το σημαντικότερο. Ευτυχώς, είμαστε και οι δυο γκαυλιάρηδες και ποτέ δεν είχαμε παράπονο. Επίσης, με τη Μαρία νιώθω οτι είμαι πολυγαμικός με μία γυναίκα.
Μαρία: Το σεξ είναι ένα από τα βασικά πράγματα που μας ενώνει. Και μου αρέσει αυτό γιατί ενώ η σχέση μας είναι πολύ εγκεφαλική -με πολλή συζήτηση, πολλές μουσικές, πολλές ταινίες, πολλά βιβλία κ.λπ.- έρχεται το σεξ να την κάνει και λίγο πιο ζωώδη, έτσι, να γουστάρουμε σε κάθε επίπεδο.
—Τι σας αρέσει να κάνετε πολύ μαζί;
Χρήστος: Καθόμαστε και συζητάμε με τις ώρες και ακατάλληλες ώρες. Ηχογραφούσαμε τις συζητήσεις μας, που δυστυχώς χάθηκαν μαζί με το παλιό μου κινητό. Γράφουμε παρέα μικρές ιστορίες που έχουν σαν κύριο θέμα τη μουσική, δηλαδή μπορεί να ακούσω ένα τραγούδι και να ανακατεύω διάφορα γεγονότα που έχουν γινει ή που θα ήθελα να γίνουν βάσει αυτού του τραγουδιού. Να κάνουμε βόλτες για ψώνια, στις οποίες πάντα της λέω, «πάμε να μου αγοράσεις κάτι» και καταλήγω να της παίρνω εγώ δώρο. Να στήνουμε το fashion event με πολύ μεράκι και πολύ«φάγωμα» -«όχι, θα γίνει έτσι», «όχι, αλλιώς». Να της δίνω ιδέες για άρθρα της π.χ «10 λόγοι που κάνουν πετυχημένο ένα ζευγάρι». Εγώ θα σας πω το 1 και το 4: 1) Όταν ο άντρας νιώσει οικειότητα και μπορεί να κλάσει μπροστά της – και πάρει θάρρος η γυναίκα από αυτή την κίνηση να κάνει το ίδιο. 4) Σε ανύποπτο χρόνο, η γυναίκα να παίρνει πίπα από τον άντρα με δική της πρωτοβουλία. Επίσης, βλέπουμε ταινίες που καταλήγω να τις βλέπω μόνος μου γιατι κοιμάται πάντα, και με κατηγορεί μετά γιατί τις βλέπω μόνος μου.
Μαρία: Μαζί του μου αρέσει να κάνω τα πάντα, ακόμη και να τσακώνομαι. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν, είναι ότι δεν θέλω.
σχόλια