O πρώτος των πρώτων στις Πανελλαδικές του 1990 άνοιξε ψησταριά

Άσχετο. Συγκρίνεις κάποιον που πήρε πτυχίο αλλά κατέληξε να εργαστεί και να επιτύχει σε άσχετο τομέα, με κάποιους που διέπρεψαν στον τομέα των σπουδών τους χωρίς να χρειαστεί να ολοκληρώσουν το πτυχίο τους. Ισχύει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που υποννοείς: στις περιπτώσεις που αναφέρεσαι η σύνδεση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με την αγορά έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο. Πολλοί από τους επιτυχημένους "dropouts" χρωστούν μεγάλο μέρος της επιτυχίας τους σε internships που έκαναν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους (τα καλοκαίρια πχ)).

Δεν το ήξερα ότι ο δρόμος για την επιτυχία είναι στρωμένος με μαθητεία. Ακόμα και στατιστικά να το πάρεις για τις ίδιες τις ΗΠΑ διαψευδεται κάτι τέτοιο. Αλλά νταξει το TEDx "πουλάει". Ο Έντισον δεν χ@στηκε στο τάλαρο επειδή ήτανε μαθητευόμενος πτυχιούχος ενώ ο Τέσλα αμόρφωτος τεμπέλης.

Δεν είπα ότι η μαθητεία είναι εγγύηση επιτυχίας. Όμως το να δοθεί σε κάποιον (νέο συνήθως) η δυνατότητα να ξεδιπλώσει το ταλέντο του μέσα στα πλαίσια μιας έμπειρης ομάδας επιστημόνων, εφευρετών, καλλιτεχνών, επιχειρηματιών, ή άλλων εξειδικευμένων επαγγελματιών, να μάθει από αυτούς, να εφαρμόσει τις γνώσεις του και να δει προς τα που κινείται ο πραγματικός κόσμος, είναι σίγουρα μεγάλη βοήθεια και σπουδαία εμπειρία. (Τα TEDx δεν νομίζω ότι έχουν ιδιαίτερη σχέση με το θέμα μας). Όσο για τον Έντισον ή τον Τέσλα, και οι δυο ξεκίνησαν να λύνουν πρακτικά προβλήματα και να εργάζονται στον πραγματικό κόσμο πολύ νέοι. Στην Ελλάδα τρέφουμε μεγάλη εκτίμηση στην θεωρία, μας ενδιαφέρουν "τα σπουδαία" (π.χ. πώς "θα αλλάξουμε τον Κόσμο" την στιγμή που δεν μπορούμε να σώσουμε ούτε τον εαυτό μας) και τα αποτελέσματα είναι τα γνωστά.

Τα TEDx έχουν μεγάλη σχέση αφού εκεί μέσα πας και σου μιλάνε για το πώς θα καταφέρεις να πετύχεις μέσω μαθητείας εκμεταλλευόμενος κάτι μπαρμπούτσαλα όπως networking. Εν ολίγοις σου λένε γίνε άμισθος εργαζόμενος και δικτυώσου μπας και... Που δεν στην πλειοψηφία. Λες και το να δικτυωθεις και το να μπορέσεις να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου προϋποθέτει το να είσαι το παιδί για όλες τις δουλειές και μάλιστα χωρίς να πληρώνεσαι. Από κει και πέρα οποίος νομίζει πως σε μία οικονομία που κινείται με ανταγωνιστικά κριτήρια θα σου μάθει ο οποιοσδήποτε όλα τα μυστικά της τέχνης του,νομιζω βλέπει τον σημερινο κόσμο πολύ ειδυλλιακά. Ούτε ο Gates,ουτε ο Jobs,ουτε ο Edison γίνανε "επιτυχημενοι" επειδή κάποιος καλόβουλος τους έβαλε στο κουρμπέτι. Αυτο δεν γινότανε ούτε στις εποχές του μάστορα και του κάλφα.Ο κλεψας του κλέψαντος ήταν η φαση και πώς θα φάει ο ένας τον άλλον. Δεν είναι τυχαίο πως τόσο ο Tesla όσο και ο Ritchie -συγκριτικά με τους ανταγωνιστές τους -πεθανανε στην ψάθα και ας ήταν πρωτοπόροι,σιγουρα περισσότερο από τους 3 προαναφερθέντες. Απλά δεν ήταν τόσο καλοί επιχειρηματίες. Δηλαδή δεν κάνανε ότι κάνανε έχοντας μονίμως στο μυαλό τους σε κάθε βήμα μία λέξη:κέρδος.

Αγαπητέ κύριε Vernedead, ονομάζομαι Darren και είμαι μαθητευόμενος του κυρίου Heston. Μέρος των καθηκόντων μου είναι η διακριτική χρήση του λογαριασμού του κυρίου Heston στην Lifo, όταν ο κύριος Heston έχει ανειλημμένες υποχρεώσεις, όπως παραδείγματος χάριν αυτό το σαββατοκύριακο, κατά το οποίο ο κύριος Heston απουσιάζει για λόγους αναψυχής. Μου ζήτησε να σας διαβιβάσω τα εξής: ότι συμφωνεί επί της ουσίας με το μήνυμα σας, και ότι θα το σχολιάσει λεπτομερώς όταν επιστρέψει σε 1-2 ημέρες. Επίσης σας προτείνει να δείτε το παρακάτω βίντεο. Σας εύχεται δε (όπως και εγώ) καλό σαββατοκύριακο. Τα σέβη μου. --Darren.http://tinyurl.com/jrregtv

Λες και το να δικτυωθεις και το να μπορέσεις να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου προϋποθέτει το να είσαι το παιδί για όλες τις δουλειές και μάλιστα χωρίς να πληρώνεσαι. Πηγή: www.lifo.gr Vernedead σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, που γνωρίζω από πρώτο χέρι, τα internships είναι οργανωμένα και συχνά προσφέρουν και credits που αθροίζονται προς την απόκτηση του πτυχίου (ο περίφημος σύνδεσμος πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και αγοράς--ο τόσο μισητός στους Έλληνες φοιτητοπατέρες). Σχολείο και πανεπιστήμιο πηγαίνεις, και δεν πληρώνεσαι-- γιατί θεωρείται μέρος της εκπαίδευσής σου. Το ίδιο και τα internships. Στα εργαστήρια θετικών επιστημών πολύ συχνά βλέπεις ακόμα και παιδιά του Λυκείου (πολύ συχνά είναι ταλαντούχα παιδιά από Λύκεια υποβαθμισμένων περιοχών) να εργάζονται εθελοντικά προκειμένου να αποκτήσουν πρακτικές γνώσεις. Φυσικά η εμπειρία αυτή μετράει πάρα πολύ στις αιτήσεις για πανεπιστήμιο ή για δουλειά--ειδικά αν το project είναι σοβαρό, όπως όταν ο μαθητής έχει κερδίσει κάποιο τεχνολογικό ή επιστημονικό διαγωνισμό. Δυστυχώς τις τελευταίες δεκαετίες πολλοί Έλληνες μαθητές έχουν μεγαλώσει νομίζοντας πως είναι ιδιαίτεροι (βλέπε το καραγκιοζιλίκι της “βουλής Εφήβων” ή τις φοιτητικές νεολαίες--λες και βρισκόμαστε στην Λατινική Αμερική του '50 με αναλφαβητισμό 90%, όπου τότε οι ελάχιστοι, μεσοαστοί συνήθως, φοιτητές ήταν από κάποιες απόψεις όντως πρωτοπορία). Είναι γενικά αστείο να θεωρούν οι δεκαοκτάρηδες και εικοσάρηδες πως είναι πρωτοπορία (σε σχέση με τους σαραντάρηδες ή πενηντάρηδες καθηγητές τους). Σόρυ κιόλας. Όμως σε καταλαβαίνω απόλυτα γι αυτά που γράφεις περί "παιδιού για όλες τις δουλειές": γενικά στην Ελλάδα υπάρχει ακόμα η macho κουλτούρα, και οι μεγαλύτεροι πατρωνάρουν και μειώνουν τους νέους—και αυτό φυσικά οδηγεί σε ένα σωρό προβλήματα. Σε άλλες χώρες τα έχουν ξεπεράσει αυτά τα βλακώδη θέματα, και σέβονται την προσωπικότητα των νέων εδώ και δεκαετίες.Κατά τα άλλα η ζωή είναι σκληρή, όπως πάρα πολύ καλά γνωρίζεις, και πρέπει "να κλέψεις την τέχνη σου" όπως λέγανε οι παλιοί παραγιοί--αυτό ισχύει ακόμα, και ας μην υπάρχουν παραγιοί πλέον. Δεν σκοτωνόμαστε μεταξύ μας στον ίδιο βαθμό όπως παλιά, αλλά η ανάπτυξη νέων τεχνολογιών διέπεται από δαρβινικούς κανόνες, όπως ανέκαθεν.