Ο Γιάννης Μπεχράκης που πέθανε σαν σήμερα μετά από μάχη με τον καρκίνο, είχε καλύψει τους πολέμους σε Βαλκάνια, Τσετσενία, Σομαλία, Αφγανιστάν, Περσικό Κόλπο και Λιβύη, ενώ το 2016 είχε κερδίσει το Πούλιτζερ για τον τρόπο με τον οποίο κάλυψε την προσφυγική κρίση.
Μια από τις συγκλονιστικότερες εικόνες του, που το 2015 είχε γίνει παγκόσμιο viral στο διαδίκτυο, ήταν αυτή με τον πατέρα πρόσφυγα.
Η εικόνα με τον Σύρο πρόσφυγα να φιλά την κόρη του ενώ περπατά μέσα στην καταιγίδα προς τα ελληνικά σύνορα κοντά στην Ειδομένη είχε κάνει το γύρο του κόσμου.
Λίγο πριν την εκπνοή του 2015 Guardian επέλεξε τον Γιάννη Μπεχράκη για τον τίτλο του φωτογράφου της χρονιάς ανακοινώνοντας πως ο διακεκριμένος Έλληνας επαγγελματίας, κατέγραψε σε μοναδικές εικόνες τις δύο μεγαλύτερες ιστορίες της χρονιάς - την κρίση των προσφύγων και την οικονομική κατάρρευση στην πατρίδα του, την Ελλάδα.
Η φωτογραφία αυτή φιγουράρει σε όλο τον διεθνή Τύπο και γίνεται σύμβολο της κρίσης ενώ ο ίδιος την είχε κατατάξει στις αγαπημένες του.
«Αυτή η εικόνα αποδεικνύει ότι τελικά υπάρχουν υπερήρωες», είχε πει ο Γιάννης Μποεχράκης. «Δεν φορά κόκκινη κάπα, αλλά έχει μια μαύρη πλαστική κάπα από σακούλες σκουπιδιών. Για μένα αυτό αντιπροσωπεύει τον οικουμενικό πατέρα και την άνευ όρων αγάπη του πατέρα για την κόρη του».
«Εγώ, όπως και πάρα πολλοί άλλοι άνθρωποι, έχω μέσα μου αίμα προσφυγικό. Η γιαγιά μου ήταν πρόσφυγας από τη Σμύρνη και μου διηγούνταν τι είχε ζήσει η οικογένειά της. Οπότε καταλαβαίνω πολύ καλά τι περνούν σήμερα οι πρόσφυγες. Μια τέτοια στιγμή, λοιπόν, ήταν στην Ειδομένη τον χειμώνα του 2015, όταν είδα αυτόν τον πατέρα που κουβαλούσε μέσα στη βροχή, για πολλά χιλιόμετρα, την κόρη του. Φορούσε μια αυτοσχέδια κάπα από σκουπιδοσακούλες για να προστατεύεται από τη βροχή. Και κάποια στιγμή, πηγαίνοντας προς αυτό που πίστευε ότι ήταν η ελευθερία και η λύτρωση, έσφιξε την κόρη του δυνατά στην αγκαλιά του και τη φίλησε. Όταν τον είδα να περπατά στη μέση του δρόμου έτσι με μια δύναμη και μια αγάπη, μου φάνηκε τεράστιος, σαν σούπερ ήρωας. Κι επειδή έχω κι εγώ μια κόρη στην ηλικία της δικής του, η σκηνή αυτή με συγκλόνισε. Λέω μάλιστα πολλές φορές χαριτολογώντας ότι με αυτή τη φωτογραφία απέδειξα ότι οι σούπερ ήρωες δεν υπάρχουν μόνο στη φαντασία μας. Υπάρχουν και στη ζωή. Μπορεί να είναι ένας απλός άνθρωπος χωρίς μόρφωση, ένας φτωχός, ένας ζητιάνος, κάποιος που δεν του δίνεις ενδεχομένως καμία σημασία. Έρχεται όμως μια στιγμή που αυτός ο άνθρωπος θα κάνει μια πράξη τόσο δυνατή, που θα σε αφήσει άναυδο με την ομορφιά της»,είχε δηλώσει σε συνέντευξή του.
«Kαλύπτω τις ιστορίες των προσφύγων και των μεταναστών για πάνω από 25 χρόνια, αλλά φέτος ήταν διαφορετικά: οι μετανάστες και οι πρόσφυγες φθάνουν στην πατρίδα μου. Ένα ζευγάρι πλοία έρχονται κάθε βράδυ. Όλοι ήταν φοβισμένοι, επειδή δεν γνώριζαν πώς η αστυνομία και οι ντόπιοι θα αντιδράσουν. Μικρές βάρκες συνεχίζουν να έρχονται ακόμα και όταν ο καιρός ήταν πολύ άγριος. Η τουρκική ακτή είναι μόλις 4-5 χιλιόμετρα», έλεγε την ίδια χρονιά ο Γιάννης Μπεχράκης καθώς ήταν σε αποστολές τόσο στα σύνορα της βόρειας Ελλάδας, όσο και στα νησιά που δέχονταν ένα τεράστιο κύμα προσφύγων.
σχόλια