Θαυμασμό της για την ποιότητα των ελληνικών κρασιών εκφράζει άρθρο στους Financial Times το οποίο υπογράφει η Βρετανίδα κριτικός οίνου Τζάνσις Ρόμπινσον.
Όπως αναφέρει, τα ελληνικά κρασιά αποτέλεσαν «την πιο πετυχημένη εκδήλωση δοκιμής κρασιών από όσες έχει διοργανώσει έως τώρα» καθώς αναφέρει ότι από το 2013, έχει πραγματοποιήσει πολλές βραδιές με γνωστά κρασιά από την Ιταλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. «Η πιο πετυχημένη μας γευσιγνωσία έγινε με τα ελληνικά κρασιά» γράφει η Ρόμπινσον. «Οι άνθρωποι έκαναν ουρές στη βροχή για πάνω από μισή ώρα ενώ ένας καημένος ήρθε στο Λονδίνο από το Νιουκάστλ ειδικά για εμάς και έφτασε μόλις ένα τέταρτο πριν το τέλος της εκδήλωσης» προσθέτει η κριτικός οίνου.
«Προσωπικά, αφού δοκίμασα κατάλαβα το λόγο που έγινε τόση φασαρία για αυτή μας την εκδήλωση. Το μόνο μυστήριο παραμένει γιατί δεν είναι εύκολο να βρεις τα ελληνικά κρασιά στα ράφια σούπερ μάρκετ του εξωτερικού. Η επιλογή των κρασιών που δοκιμάσαμε είχαν έξυπνες ετικέτες και εύκολες στην προφορά για τους αγγλόφωνους», προσθέτει.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, σύμφωνα με τη Ρόμπινσον παρατηρείται μεγάλη διστακτικότητα αναφορικά με την προσέγγιση νέων ποικιλιών, ονομάτων, περιοχών παραγωγής οίνου και παραγωγών. «Φαίνεται», υπογραμμίζει η κριτικός, «ότι ελάχιστοι εισαγωγείς, κυρίως ειδικοί στα κρασιά, επιλέγουν τα ελληνικά». Η πολυμορφία του ελληνικού τοπίου εξηγεί γιατί τα ελληνικά κρασιά διαθέτουν εξαιρετικά ευδιάκριτα χαρακτηριστικά. «Η δοκιμή περιελάμβανε 42 διαφορετικές ποικιλίες» γράφει η Ρόμπινσον και παρατηρεί ότι παρά το υψόμετρο, «η χώρα διακρίνεται για τα λευκά της κρασιά».
«Αμπελώνες στην Μαντίνεια της κεντρικής Πελοποννήσου βρίσκονται στα 700 μέτρα υψόμετρο πάνω από το Αιγαίο και απολαμβάνουν δροσερές νύχτες που συντηρούν το διαλεχτό άρωμα του Μοσχοφίλερου αναζωογονητικό. Αρκετά άλλα ελληνικά κρασιά οφείλουν το ανανεωτικό τους άρωμα και γεύση στα θαλασσινά αεράκια... Κάποια κρασιά, όπως το κόκκινο Μαυροκουντουρά και το λευκό κρητικό Μελισσάκι ήταν άγνωστα ακόμη σε μένα» παραδέχεται η Ρόμπινσον.
«Η Ρομπόλα», διευκρινίζει η κριτικός οίνων, «είναι ένα λευκό κρασί με χαρακτηριστική γεύση από την Κεφαλονιά, που φέρνει, πιθανώς, στο μυαλό μνήμες της ταινίας το Μαντολίνο του Λοχαγού Κορέλι. Το Χυδηριώτικο από τη Λέσβο θεωρείται μοναδικό, θυμίζοντας σε όλους ότι υπάρχουν κι άλλες πτυχές του νησιού εκτός από τα τραγικά συνωστισμένα καμπ προσφύγων. Το Μοσχάτο και το εξωτικό Φωκιανό είναι ιδιαίτερα γλυκά κρασιά από τη Σάμο. Η Κρήτη έχει εξελιχθεί σε πηγή ντόπιων, ιδιαίτερα χαρακτηριστικών ποικιλιών με παραγωγούς όπως ο Δουλουφάκης και ο Λυραράκης να παράγουν σε ορεινές περιοχές Βιδιανό, Βηλάνα, Πλυτό και Δαφνί».
Όπως επισημαίνει η κριτικός οίνων, «τα ελληνικά κόκκινα κρασιά έχουν βελτιωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό» ενώ χαρακτηρίζει το «φαντασμαγορικά ηφαιστειογενές» νησί της Σαντορίνης ως τον πιο σημαντικό τόπο παραγωγής κρασιών στην ελληνική επικράτεια. Η ίδια ξεχωρίζει «το αριστοκρατικό Ασύρτικο, το Αηδάνι και το Αθήρι» ενώ υπογραμμίζει ότι στο νησί υπάρχουν αμπέλια που λέγεται ότι είναι από 100 έως και 200 ετών.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
σχόλια