Την ίδια στιγμή που το πρωτάθλημα διακόπτεται και πολλά δημοσιεύματα κάνουν λόγο για ελληνικό ποδόσφαιρο υπό κατάρρευση, 268 ομάδες μόνο στην Αττική, κάθε Κυριακή, συνεχίζουν να αγωνίζονται, προσπαθώντας να κρατήσουν ζωντανό το άθλημα στη χώρα.
«Είδες τι έγινε με το ματς ΠΑΟΚ- ΑΕΚ;» ακούω να λένε στις εξέδρες του γηπέδου Νήαρ Ηστ στην Καισαριανή, λίγο πριν ξεκινήσει ο αγώνας της χαμηλότερης ερασιτεχνικής ποδοσφαιρικής κατηγορίας της Αθήνας μεταξύ του Πανιωνίου Καισαριανής και του Λαρισαϊκού.
Οι αποφάσεις της επιτροπής εφέσεων για τον αγώνα ο οποίος επρόκειτο να διεξαχθεί το ίδιο βράδυ στην Τούμπα, δεν μετρούν ούτε δώδεκα ώρες. Το ρολόι δείχνει περίπου έντεκα το πρωί, η μέρα ηλιόλουστη, και στο γήπεδο της Καισαριανής αρχίζει να φτάνει σιγά σιγά κόσμος για να δει την αναμέτρηση.
Μερικοί κιόλας φαίνεται πως γνωρίζουν πολύ καλά τους παίκτες, μιλώντας τους από τις εξέδρες για όσα συμβαίνουν στα ελληνικά γήπεδα και βάζοντας στοιχήματα για το τι θα γίνει στο ντέρμπι.
Οι παίκτες δίνουν τα χέρια και κάνουν πλάκα μεταξύ τους πριν μπουν μαζί στα αποδυτήρια. Οι ίδιοι φίλαθλοι που πριν ξεκινήσει το ματς τσακώνονταν για το ποια ομάδα αξίζει να πάρει το πρωτάθλημα Ελλάδος, φεύγουν παρέα.
Οι παίκτες βρίσκονται στο γήπεδο και κάνουν μια μικρή προθέρμανση. Το επίπεδο δε φαίνεται ιδιαίτερα υψηλό, με τους περισσότερους να χρειάζονται πάνω από δύο τρία σουτ για να σκοράρουν στον τερματοφύλακα.
Μερικά απ' αυτά μάλιστα είναι πολύ άσχημα και φτάνουν να χτυπούν ψηλά τα κάγκελα που χωρίζουν το γήπεδο ποδοσφαίρου με αυτό του τένις. Η καζούρα πάει και έρχεται από συμπαίκτες και κερκίδα.
Την ίδια ώρα στο γήπεδο τένις αγωνίζονται κανονικά. Είναι Κυριακή κι όλο και περισσότεροι από τις γύρω περιοχές βγαίνουν με τα παιδιά τους για να αθληθούν στον χώρο.
Πέραν, όμως, των αγώνων του Σαββατοκύριακου, η δράση στο στάδιο συνεχίζεται και τις καθημερινές καθώς, όπως μου επισημαίνει ο Βασίλης Μάντης, υπεύθυνος του χώρου του Νήαρ Ηστ, στο γήπεδο φτάνουν σχολεία απ' όλη την Αττική για να παίξουν μπάλα.
«Είναι ίσως απ' τους μοναδικούς πνεύμονες στην Αττική. Υπάρχουν σχολεία που έρχονται από την Ανάβυσσο για να παίξουν εδώ. Να φανταστείς κάποια έχουν κλείσει για τον επόμενο Οκτώβρη με τη νέα σχολική σεζόν» λέει ο κ. Μάντης.
Το κλίμα στο γήπεδο είναι αρκετά ζεστό. Το ματς ξεκινά και στις κερκίδες φτάνουν οικογένειες με τα παιδιά τους, κάποια μάλιστα τόσο μικρά που βρίσκονται ακόμη στο καροτσάκι, για να δουν δωρεάν τον ποδοσφαιρικό αγώνα.
Οι πιο πολλοί δεν φαίνεται να είναι φίλαθλοι μιας εκ των ομάδων, καθώς δεν διαμαρτύρονται έντονα για μια διαιτητική απόφαση ή μια λανθασμένη ενέργεια ποδοσφαιριστή.
Μια παρέα μόνο φαίνεται να ανεβάζει λίγο τους τόνους, καθώς λογομαχεί για το ποια ομάδα του ελληνικού πρωταθλήματος παίρνει τα περισσότερα σφυρίγματα και αξίζει να κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Είναι από τις μοναδικές φορές που ο αντίκτυπος από τα γεγονότα στη Super League είναι φανερός, καθώς οι πιο πολλοί συνήθως κουβεντιάζουν από το πώς τα πάνε στις δουλειές τους μέχρι και τα σκορ στα άλλα ματς του Γ' Τοπικού που γίνονται εκείνη την ώρα.
Λίγο πιο πέρα, ένας παππούς πηγαινοέρχεται βλέποντας το ματς. «Έρχομαι εδώ και βλέπω αγώνες για να περνάει η ώρα» μου λέει γελώντας και κάνοντας λίγο στην άκρη για να αποφύγει τον δυνατό ήλιο.
Ακριβώς δίπλα του, στέκονται δύο άτομα της φιλοξενούμενης ομάδας, οι οποίοι έχουν αποτραβηχτεί στην άλλη πλευρά της εξέδρας κάτω από τον πάγκο του Λαρισαϊκού. Είναι και οι πιο φανατικοί μάλλον καθώς σ' όλη τη διάρκεια του ματς φωνάζουν διαρκώς για τις διαιτητικές αποφάσεις.
Μιλώντας με μερικούς θεατές της εξέδρας, παρατηρώ ολόκληρες οικογένειες που ακολουθούν την ομάδα του Λαρισαϊκού σε κάθε αγώνα στην Αθήνα και κάθονται στις ίδιες εξέδρες μαζί μ' αυτές των γηπεδούχων.
Στους πάγκους κάθονται περίπου 3-4 παίκτες από κάθε ομάδα. «Θες ρε να κάνουμε λίγο προθέρμανση;» ακούω έναν ποδοσφαιριστή της γηπεδούχου να λέει την ίδια ώρα που οι βασικοί παίκτες των ομάδων είχαν μπει στα αποδυτήρια για το ημίχρονο. «Άσ' το μωρέ, βαριέμαι» του απαντά ο άλλος.
Τελικά δύο-τρεις αποφασίζουν να αλλάξουν πάσες και να κάνουν κανένα σουτ. «Προσέχετε τις μπάλες μη φύγουν πίσω από τις εξέδρες και δεν έχουμε άλλες» φωνάζουν κάποιοι από τις εξέδρες στους παίκτες τους οποίους φαίνεται να γνωρίζουν.
Στην άλλη πλευρά του γηπέδου υπάρχουν κι άλλες εξέδρες οι οποίες δεν χρησιμοποιούνται. Στην κορυφή τους και μερικοί χώροι οι οποίοι, όπως με ενημερώνουν, λειτουργούσαν παλιότερα ως δημοσιογραφικά θεωρεία, όταν η ομάδα του Εθνικού Αστέρα αγωνίζονταν στην Α' Εθνική και στεγάζονταν εκεί.
Τα απομεινάρια αυτής της εποχής φαίνονται ακόμα από τις παλιές μπάρες και τους ψηλούς στύλους με τα φώτα στις τέσσερις γωνίες του γηπέδου οι οποίοι έχουν σκουριάσει εντελώς.
Εξωτερικά του γηπέδου υπάρχουν τα γραφεία των τεσσάρων ομάδων που συστεγάζονται εκεί για πάρα πολλά χρόνια.
Παρατηρώντας τα ονόματα των συλλόγων, μπορεί να καταλάβει κανείς πως συνδέονται άμεσα με τους πρόσφυγες του Πόντου. Πανιώνιος Καισαριανής και Μικρασιατικός γράφουν κάποιες από τις ταμπέλες τους.
Το γήπεδο, όπως παραδέχεται ο κ. Μάντης, έχει μεγάλη ιστορία. Φτιάχτηκε αρχικά ως χώρος υποδοχής το 1930 από τον αμερικανικό οργανισμό, Near Est Foundation, για τους πρόσφυγες που είχαν φτάσει από τη Μικρά Ασία και στη συνέχεια δόθηκε ως γήπεδο, υπό τη διοίκηση του υπουργείου Παιδείας, στις ομάδες που δημιουργήθηκαν στην περιοχή.
«Οι πιο πολλοί γνωριζόμαστε χρόνια με τα παιδιά των άλλων ομάδων εδώ και προσπαθούμε να βοηθάει ο ένας τον άλλο» λέει ένας από τους παράγοντες της ομάδας που είχαν ανοιχτό εκείνη την ώρα το γραφείο τους, στον χώρο του γηπέδου.
«Πόσο πήγατε στο δικό σας ματς;» ακούω να ρωτάνε κάποιον που μπαίνει στο γήπεδο λίγο πριν τελειώσει ο αγώνας.
Όπως ενημερώνομαι λίγο αργότερα, είναι μέλος της αποστολής ενός εκ των συλλόγων που στεγάζονται εκεί. Τελείωσε το δικό τους ματς και έρχεται να δει κι αυτό.
Το σκορ είναι 4-0 υπέρ των γηπεδούχων. Μεγάλο μέρος του αγώνα βιντεοσκοπείται με μια ερασιτεχνική κάμερα από μέλη της εκτός έδρας ομάδας, του Λαρισαϊκού, που βρίσκονται στην κορυφή των κερκίδων για να κάνουν όσο το δυνατόν καλύτερες λήψεις.
Ο διαιτητής σφυρίζει τη λήξη του αγώνα. Οι παίκτες δίνουν τα χέρια και κάνουν πλάκα μεταξύ τους πριν μπουν μαζί στα αποδυτήρια. Οι ίδιοι φίλαθλοι που πριν ξεκινήσει το ματς τσακώνονταν για το ποια ομάδα αξίζει να πάρει το πρωτάθλημα Ελλάδος, φεύγουν παρέα.
«Θα πάμε για καφέ το απόγευμα;» ρωτάει ο ένας τον άλλο λίγο πριν ανέβουν στα μηχανάκια τους για να φύγουν. Συμφωνούν, βάζουν πρώτη και αποχωρούν.
σχόλια