Η Στάνκα, μια γυναίκα γύρω στα 30, από την περιθωριοποιημένη μειονότητα Ρομά της Βουλγαρίας, παραδέχεται ότι πούλησε ένα νεογέννητο αγόρι στην Ελλάδα πριν από μερικά χρόνια για 3.500 ευρώ, ένα έγκλημα για το οποίο δικάζεται τώρα. «Μη ρωτάτε καν, στο χωριό μας σχεδόν όλοι έχουν αφήσει ένα μωρό στην Ελλάδα.Εγώ τουλάχιστον κατάφερα να αγοράσω αυτό το μικρό σπίτι με τα καταραμένα χρήματα, ώστε να έχουμε στέγη για τα παιδιά μας. Δεν σπατάλησα ούτε ένα λεβ. Πολλοί άνθρωποι εδώ, όμως, δίνουν τα μωρά τους για το εύκολο χρήμα - τρώνε, πίνουν, κάνουν πάρτι. Όταν τα χρήματα τελειώσουν, απλώς πουλάνε το επόμενο μωρό».
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από σημερινό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας Έθνος. Η έρευνα αποκαλύπτει πως αυτή είναι μία από τις πολλές γυναίκες από τη Βουλγαρία που κάθε χρόνο πουλάνε τα βρέφη τους σε ζευγάρια από την Ελλάδα. Οι μητέρες κερδίζουν έως 5.000 ευρώ, αλλά κάποιες φορές λιγότερα από 1.000.
Το Έθνος αναφέρει πως η αστυνομία και οι εισαγγελείς τονίζουν ότι οι μητέρες σπάνια μετανιώνουν για τις πράξεις τους ή επενδύουν τα χρήματα σε ένα σπίτι. Συνήθως οι γυναίκες, ηλικίας μόνο 18-19 ετών και σπανίως άνω των 25, αποφασίζουν να πουλήσουν παιδιά που προκύπτουν από μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, αλλά και πως υπάρχουν περιπτώσεις σύλληψης με μοναδικό στόχο την πώληση.
Το εμπόριο βρεφών με την Ελλάδα ξεκίνησε τη δεκαετία του 1990, όταν η κατάρρευση του κομμουνισμού στην Ανατολική Ευρώπη άνοιξε τα σύνορα. Το εμπόριο βρεφών συνέχισε να διευρύνεται σταθερά, ιδιαίτερα μετά την εισδοχή της Βουλγαρίας στην ΕΕ το 2007, εξαφανίζοντας τα σύνορα.
Οι διακινητές είναι κυρίως άνδρες και γυναίκες Ρομά, που ζούσαν για πολλά χρόνια με συμπατριώτες τους στην Ελλάδα και διατηρούν καλές επαφές.
Οι βουλγαρικές Αρχές αναφέρουν ότι οι Ελληνες πληρώνουν έως και 30.000 ευρώ για ένα κορίτσι και 40.000 για ένα αγόρι. Η Ελληνική Αστυνομία τοποθετεί το τίμημα ανάμεσα στα 3.000 και 30.000 ευρώ, με τις τιμές να έχουν μειωθεί λόγω της οικονομικής κρίσης. Τέσσερα από τα πέντε μωρά που πωλούνται είναι αγόρια.
Το οδικό δίκτυο προς την Ελλάδα είναι εύκολο και γνωστό. Οι διακινητές περνούν τις εγκύους από τα σύνορα χωρίς έλεγχο διαβατηρίων και εάν οι φρουροί ρωτήσουν τον σκοπό του ταξιδιού, συνήθως επικαλούνται αγροτικές εργασίες. Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται σαν παροχείς προϊόντων και δεν τους επιτρέπεται να βγουν έξω μέχρι να γεννήσουν. Κατόπιν επιστρέφουν στο κατάλυμά τους μέχρι την οριστικοποίηση της συμφωνίας. «Το δίκτυο δεν μπορεί να οργανωθεί χωρίς γιατρούς, τοπικούς δικηγόρους και ίσως εισαγγελείς», είπε στο BIRN ένας αξιωματικός.
Μια μέθοδος νομιμοποίησης της υιοθεσίας είναι ένας Ελληνας άνδρας να ισχυριστεί ότι είναι ο πατέρας του παιδιού. Μερικούς μήνες αργότερα η μητέρα παραιτείται των γονεϊκών της δικαιωμάτων. Πιο συνηθισμένη είναι η ιδιωτική υιοθεσία. Ενας δικηγόρος ή ένας γυναικολόγος βοηθά το ζευγάρι να εντοπίσει μια γυναίκα που θέλει να δώσει το αγέννητο παιδί της. Το μόνο που έχουν να κάνουν είναι να υπογράψουν ένα ιδιωτικό συμφωνητικό. Αυτό είναι όλο, αν και από το 2013 το συμφωνητικό πρέπει να επικυρωθεί από δικαστήριο. Δεν πρέπει να υπάρχει χρηματική συναλλαγή, ωστόσο, όπως αναγνωρίζουν οι Αρχές, η απουσία τακτικών ελέγχων δημιούργησε μια γόνιμη μαύρη αγορά.
πηγή: Έθνος
σχόλια