Το «τελευταίο αντίο» στην Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα είπαν σήμερα συγγενείς, φίλοι και πλήθος κόσμου από τον πολιτισμικό και πολιτικό χώρο από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών όπου τελέστηκε η κηδεία της διευθύντριας της Εθνικής Πινακοθήκης.
Ένας άνδρας και μία γυναίκα ντυμένοι με παραδοσιακή κρητική στολή συνόδευσαν τη σορό της Μαρίνας Λαμπράκη - Πλάκα στην τελευταία της κατοικία.
Το «παρών» έδωσαν, μεταξύ άλλων, ονόματα του πολιτικού και πολιτισμικού χώρου, όπου τίμησαν με την παρουσία τους τη μνήμη της, αλλά και τη σπουδαία πορεία της στα ελληνικά πολιτιστικά δρώμενα.
Ανάμεσά τους, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, ο υφυπουργός Νικόλας Γιατρομανωλάκης, η ιστορικός και βυζαντινολόγος Ελένη Γλύκατζη - Αρβελέρ, η πρώην υπουργός Τουρισμού, Όλγα Κεφαλογιάννη μαζί με τον σύζυγό της Μίνωα Μάτσα, η Λυδία Κονιόρδου, πρώην υπουργός Πολιτισμού και ο καθηγητής γλωσσολογίας Γιώργος Μπαμπινιώτης.
Ποια ήταν η Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα
Γεννήθηκε στο Αρκαλοχώρι Ηρακλείου Κρήτης. Σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (1959-1964) και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο τμήμα στην Κλασική Αρχαιολογία με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (Ι.Κ.Υ.) και με θέμα: «Προσωκρατική Φιλοσοφία και Τέχνη».
Η Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα ήταν ιστορικός τέχνης, αρχαιολόγος και Ομότιμη Καθηγήτρια της Ιστορίας της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών που από το 1992 υπηρετεί ως Διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου.
Την περίοδο 28 Αυγούστου με 23 Σεπτεμβρίου 2015 διετέλεσε αναπληρώτρια υπουργός Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων της Υπηρεσιακής κυβέρνησης με πρωθυπουργό την Βασιλική Θάνου.
«Πολλοί με μισούν ή απλώς δεν με θέλουν. Και εδώ μέσα ακόμα. Κανένας, όμως, δεν θα βρεθεί να πει ότι τον προσέβαλα, ότι φωνάζω στους διαδρόμους. Θυμάμαι κάτι που μου είχε πει ο Παντελής ο Πρεβελάκης: ότι η μεγαλύτερη αρετή στον άνθρωπο είναι η ισοθυμία. Να είσαι ισόθυμος, το θυμικό σου να είναι ελεγχόμενο, να μην έχεις σκαμπανεβάσματα, αλλά να είσαι σταθερός. Αυτό, όμως, κατορθώνεται με κόπο. Δεν γεννιέται έτσι ο άνθρωπος» είχε εξομολογηθεί σε παλιότερη συνέντευξή της στη LiFO.
«Κάνουμε εκθέσεις στο εξωτερικό για την αρχαιότητα και το Βυζάντιο, αλλά η σύγχρονη Ελλάδα είναι άγνωστη. Δεν ξέρουν ότι η Ελλάδα έχει σύγχρονη τέχνη. Είμαστε απόντες. Ξέρουν τον Κουνέλη, τον Τάκη, τη Χρύσα, ενδεχομένως τον Αντωνάκο, πέντε ονόματα. Η Ελλάδα είναι απούσα. Θα έπρεπε με κάθε τρόπο να υποστηρίξουμε κάτι τέτοιο. Αν δεν έχουμε ουσιαστικές συνεργασίες στην εξωτερική πολιτιστική πολιτική, η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν αρκεί» είχε προσθέσει.
Κατά τη διάρκεια της θητείας της στην Εθνική πινακοθήκη, την 9η Ιανουαρίου 2012, εκλάπη το έργο «Γυναικείο Κεφάλι» του Πάμπλο Πικάσο -το οποίο είχε δωρίσει ο ίδιος ο καλλιτέχνης στην Ελλάδα προς τιμήν της γενναίας αντίστασης του ελληνικού λαού στους Γερμανούς κατακτητές- μαζί με δύο ακόμα σπάνια έργα τα οποία βρέθηκαν το καλοκαίρι του 2021 σε ένα ρέμα από την Ελληνική Αστυνομία
Η ίδια, όταν είχε ενημερωθεί για τη ληστεία στην Εθνική Πινακοθήκη, είχε παραδεχτεί στο Έθνος πως παραλίγο να πάθει εγκεφαλικό. « Ίσως είναι ύβρις, αλλά θα το πω: νομίζω ότι ανάλογα αισθήματα δοκίμασα όταν μου είπαν ότι ο άνδρας μου έχει καρκίνο. Η ληστεία ήταν ένας θάνατος. Πέρασα είκοσι χρόνια εδώ μέσα, έζησα μεγάλες στιγμές, αλλά ήταν διάρκεια όλο αυτό, σε αντίθεση με τη ληστεία, που ήταν μια τομή στον χρόνο. Δεν θα ησυχάσω παρά μόνον όταν βρεθούν τα έργα» είχε πει.
Η ίδια είχε αποσπάσει πλήθος βραβείων και διακρίσεων ενώ επέδειξε σημαντικό συγγραφικό έργο, με 19 βιβλία και πάνω από διακόσιες μελέτες και άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και εφημερίδες.
