Τελικά πόσο ζωόφιλοι είναι οι Έλληνες;

Τελικά πόσο ζωόφιλοι είναι οι Έλληνες; Facebook Twitter
Αν καταλάβεις πως δεσμεύεσαι για τα επόμενα 10-15 χρόνια της ζωής σου, έχεις κάνει το πρώτο βήμα που θα σε βοηθήσει να μην στείλεις το ζώο πίσω στη φιλοζωική, στο χωριό, στην ταράτσα, στο βουνό, στον δρόμο. Φωτο: Πάρις Ταβιτιάν / LiFO
7

Μεγάλη κουβέντα ανοίγουμε. Παρ' ότι στο θέμα των αδέσποτων είμαι αρκετά απαισιόδοξος, και έχω τους λόγους μου, θα προσπαθήσω να μείνω στη θετική πλευρά του θέματος.


Δεν θα πω πως αγγίζουμε τα επίπεδα γνώσης, ευαισθησίας και κουλτούρας των Βορειοευρωπαίων, όμως παρατηρώντας μέσα από απλά και καθημερινά πράγματα βλέπω πως η κατάσταση σιγά-σιγά βελτιώνεται.

Στο εξωτερικό βέβαια οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται καλύτερα την ευθύνη του να έχεις σκύλο ή γάτα. Όταν είχα ταξιδέψει στη Σκωτία, επισκέφθηκα το Scottish RSPCA, τον φορέα για την προστασία των ζώων. Με ξενάγησε λοιπόν ο υπεύθυνος των εγκαταστάσεων και έμεινα με το στόμα ανοιχτό.

Δεν υπήρχαν στον χώρο περισσότερα από 5-10 εγκαταλειμμένα σκυλιά – για όλη την πόλη και τα περίχωρα του Εδιμβούργου. Γύρισα και είπα στον υπεύθυνο: «Πόσο τυχεροί είστε!». «Γιατί;» με ρώτησε. «Γιατί στο σπίτι μου έχω περισσότερα αδέσποτα από όσα έχετε εδώ». Και ήταν αλήθεια.

Η συμβίωση με τα κατοικίδια είναι δείγμα πολιτισμένης κοινωνίας. Δείχνει ευαίσθητους και καλλιεργημένους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία αν σου αρέσουν, σημασία έχει να τα σέβεσαι και να συνυπάρχεις πολιτισμένα.

Για να επιστρέψω όμως σε αυτό που παρατηρώ ότι αλλάζει στη χώρα μας είναι πως ο κόσμος γίνεται πιο συνειδητοποιημένος για το τι σημαίνει «παίρνω σκύλο». Εκεί είναι και το μεγάλο θέμα. Αν καταλάβεις πως δεσμεύεσαι για τα επόμενα 10-15 χρόνια της ζωής σου, έχεις κάνει το πρώτο βήμα που θα σε βοηθήσει να μην στείλεις το ζώο πίσω στη φιλοζωική, στο χωριό, στην ταράτσα, στο βουνό, στον δρόμο.

Γιατί; Επειδή τελικά δεν το θέλει ο Γιαννάκης, δαγκώνει τη Χριστινούλα, το βαρέθηκε η κυρία Γιώτα, βγάζει τρίχες, μυρίζει όταν βρέχει, έφαγε τα τριαντάφυλλα και τα αγαπημένα σου παπούτσια.

Αυτό λοιπόν είναι που αλλάζει. Το βλέπω από τους πελάτες μου και το καταλαβαίνω από τις ερωτήσεις που δέχομαι στο email μου από ανθρώπους από όλη την Ελλάδα. Η δέσμευση και η σοβαρότητα φαίνεται πως κερδίζουν έδαφος.

Τελικά πόσο ζωόφιλοι είναι οι Έλληνες; Facebook Twitter
Πολλοί συνάνθρωποι μας θα πάρουν σκύλο για να τον βοηθήσουν, θα του αγοράσουν καλή τροφή και ας πιέζονται οικονομικά, θα προσπαθήσουν να κάνουν εκπαίδευση, να του παρέχουν πλήρη κτηνιατρική περίθαλψη.

Ζευγάρια κάνουν «πρόβα» μεγαλώνοντας ένα κουταβάκι πριν από το μωρό τους, συνταξιούχοι στρέφονται στην παρέα του σκύλου, ψυχολόγοι προτείνουν την απόκτηση τετράποδων, οι άνθρωποι γενικώς αισθάνονται την ανάγκη του να ζουν μαζί με ζώα. Τα κατοικίδιά μας μάς κάνουν καλό.

Ο σκύλος μπαίνει πιο «συναισθηματικά» στη ζωή του σύγχρονου Έλληνα. Πολλοί συνάνθρωποι μας θα πάρουν σκύλο για να τον βοηθήσουν, θα του αγοράσουν καλή τροφή και ας πιέζονται οικονομικά, θα προσπαθήσουν να κάνουν εκπαίδευση, να του παρέχουν πλήρη κτηνιατρική περίθαλψη.

Αυτά είναι ωραία και συγκινητικά βήματα. Κάθε μέρα γνωρίζω ανθρώπους που κάνουν αθόρυβα εξαιρετική δουλειά, παραδείγματα που μου δείχνουν πως τα πράγματα αλλάζουν, όχι με ταχύτητα φωτός, αλλά αργά και σταθερά.

Βλέπω ανθρώπους να ασχολούνται ποιοτικότερα με τον σκύλο τους ή τη γάτα τους. Θέλουν να περνάει καλά. Ρωτάνε με ενδιαφέρον πώς και με ποιο τρόπο θα εκπαιδευτεί ο σκύλος τους. Θέλουν να μάθουν.

Επίσης, πριν από δέκα χρόνια δεν μπορούσα να διανοηθώ να πηγαίνω σε μαγαζί για να πιω τον καφέ μου μαζί με τον σκύλο μου. Δεν υπήρχε περίπτωση, θα μας έδιωχναν για πλάκα. Τώρα θα μπούμε στο Mall, σε καφετέριες, σε καταστήματα, θα μας σταματήσουν περαστικοί για να χαϊδέψουν τον σκύλο.

Το Πάσχα που μας πέρασε ήμουν στην Εύβοια, σε ένα ήσυχο μέρος, τον Αλμυροπόταμο. Στο καφέ που έκατσα το μεσημέρι υπήρχαν τρία σκυλιά συν η Sugar μου, το βράδυ στο ταβερνάκι επίσης. Όλο αυτό το θεωρώ εξαιρετικά ελπιδοφόρο.

Τελικά πόσο ζωόφιλοι είναι οι Έλληνες; Facebook Twitter
Αυτό που παρατηρώ ότι αλλάζει στη χώρα μας είναι πως ο κόσμος γίνεται πιο συνειδητοποιημένος για το τι σημαίνει «παίρνω σκύλο».

Η συμβίωση με τα κατοικίδια είναι δείγμα πολιτισμένης κοινωνίας. Δείχνει ευαίσθητους και καλλιεργημένους ανθρώπους. Δεν έχει σημασία αν σου αρέσουν, σημασία έχει να τα σέβεσαι και να συνυπάρχεις πολιτισμένα.

Πολλοί άνθρωποι βοηθούν τα αδέσποτα, ομάδες συνεργάζονται, θέματα κακοποίησης παίζουν ψηλά στις ειδήσεις. Μακάρι να εφαρμοστεί και ο νόμος, με όλη την αυστηρότητα του βέβαια. Κάτι που εκτιμώ πως θα βοηθήσει μελλοντικά είναι να γίνονται συνειδητές υιοθεσίες σκύλων, να εφαρμοστεί ο νόμος και να ανοίξουν τα σχολεία σε ειδικούς που θα ενημερώνουν τα παιδιά.

Θα μπορούσαμε να μιλάμε μέχρι αύριο για τα κακώς κείμενα, τις κακοποιήσεις και τα άσχημα που συμβαίνουν στις ελληνικές μεγαλουπόλεις και την επαρχία. Όμως ας κρατήσουμε τα καλά, τα θετικά και τις ελπιδοφόρες κινήσεις που θα αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο.

Info: Ο Βασίλης Μπορομπόκας είναι εκπαιδευτής σκυλιών και δημιουργός του happydogs.gr

Ελλάδα
7

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αμαλιάδα: Αποστάσεις από την Ειρήνη Μουρτζούκου κρατά η δικηγόρος της- Σκέφτεται να παραιτηθεί

Ελλάδα / Αμαλιάδα: Αποστάσεις από την Ειρήνη Μουρτζούκου κρατά η δικηγόρος της- Σκέφτεται να παραιτηθεί

Η ποινικολόγος δεν δίστασε να χαρακτηρίσει την Ειρήνη Μουρτζούκου ως «προβληματική προσωπικότητα», σημειώνοντας ότι αυτό ισχύει και για ορισμένα άτομα που έχουν μιλήσει δημόσια για την υπόθεση
LIFO NEWSROOM

σχόλια

6 σχόλια
Ειμαστε περι το 32, 7 % ζωοφιλοι νομιζω!Τι θα πει "ποσο ζωοφιλοι ειναι οι Ελληνες;" Ειμαστε ολοι ενα ασκερι που πιστευει τα ιδια; Δεν ειναι προσωπικο θεμα/ζητημα η ζωοφιλια;
Είναι αναμφισβήτητα εξαιρετικό να φροντίζει κάποιος ένα κατοικίδιο (ή περισσότερα) αλλά ας είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε κάποιες δυσάρεστες αλήθειες. Αυτό δεν ονομάζεται ζωοφιλία αλλά μάλλον "σκυλοφιλία", "γατοφιλία", "χαμστεροφιλία" κλπ. Ας θυμηθούμε ότι σε κάποια άλλα εξίσου συμπαθή ζώα δεν συμπεριφερόμαστε με την ίδια φροντίδα (γουρούνια, πρόβατα, μοσχάρια κλπ.). Επίσης, αν υπολογίσουμε πόσο κοστίζει (συνήθως) σε χρόνο, κόπο και χρήμα η φροντίδα ενός κατοικίδιου, θα δούμε ότι με το ίδιο κόστος (υπογραμμίζω: σε κόπο, χρόνο και χρήμα) θα μπορούσαμε να φροντίσουμε ένα ορφανό ή ένα ασυνόδευτο παιδί...Εν πάσει περιπτώσει, οπωσδήποτε ναι στην φροντίδα του κατοικίδιου αλλά ας ξανασκεφτούμε τις προτεραιότητές μας...
Δυστυχώς είσαι σωστός. :-(Και αυτή είναι και η κυριότερη "πηγή" αδέσποτων σκύλων. Κυνηγοί, τσοπάνηδες και αγρότες παράγουν διαρκώς σκυλιά με τις πιο αλλοπρόσαλλες απαιτήσεις (να είναι πχ δραστήριο κυνηγόσκυλο αλλά και τέλειος φύλακας). Και επειδή τα καημένα τα ζώα δεν ανταποκρίνονται στις ηλίθιες απαιτήσεις τους, τα σπάνε στο ξύλο και τα παρατάνε. Η τα εκτελούν με ιδιαίτερη σκληρότητα όπως λες.Αλλά κανένας πολιτικός και κανένας νομοθέτης δεν πρόκειται να τα βάλει ποτέ με τα οργανωμένα τάγματα κυνηγών και τσομπάνηδων. Μιλάμε για 1+ εκατομμύριο κουκιά.
Δεν ξέρω αν ο όρος ζωόφιλος για κάποιον που αρέσκεται στο να έχει ένα πλάσμα δεμένο, το οποίο θα τον υπακούει θα κάνει την ανάγκη του με πρόγραμμα και θα στειρώνεται για να μη δημιουργεί προβλήματα ταιριάζει...Μάλλον το ζώο είναι φιλάνθρωπος... διότι στην ουσία προσφέρει όλη του την ύπαρξη στην ικανοποίηση των αναγκών μας...
Σωστό και ελπιδοφόρο το άρθρο. Δυστυχώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν και πισωγυρίσματα. Αυτό δλδ που γράφετε ότι "γίνονται σωστά βήματα, αργά αλλά σταθερά" ισχύει μεν, αλλά ίσως αντιστραφεί στο μέλλον (κάτι που απεύχομαι).Γράφετε για τα "επίπεδα ζωοφιλίας" των βόρειων χωρών και φέρνετε το παράδειγμα του Εδιμβούργου. το παρουσιάζετε λίγο σαν να ήταν θέμα γονιδίων. Δεν είναι. Δεν έχουν οι έλληνες διαφορετικά γονίδια από τους άγγλους, τους γερμανούς και τους σουηδούς. Είναι οι __συνθήκες__ που διαμορφώνουν τους ανθρώπους.Οταν ο μέσος ολλανδόγερμανοσκωτσέζος διαθέτει 100 τμ κήπο, ποδηλατόδρομους, 3 δάση και 20 πάρκα σε απόσταση πέντε λεπτών από την εξώπορτα του, για ποιά φιλοζωία μιλάμε; Πως είναι δυνατόν να συγκρίνουμε με τον μέσο έλληνα που (αν θέλει να φερθεί υπεύθυνα απέναντι στο κατοικίδιο του) είναι υποχρεωμένος να διασχίζει τρεις φορές / ημέρα την Αττική ολόκληρη μέχρι να βρει έναν στοιχειώδη χώρο για να τρέξει ελεύθερος ο σκύλος του; Να μη μιλήσω για το τραγικό θέμα των παραλιών, που απαιτούν στρατηγικό σχεδιασμό για να μην πέσεις πάνω σε ηλίθιους, αν θέλεις να κάνεις μπάνιο με τον σκύλο σου.Η ζωοφιλία μας λοιπόν εξαρτάται άμεσα και καθοριστικά από τις συνθήκες της ζωής μας. Και μην ακούσω ότι εμείς καθορίζουμε τις συνθήκες μας, γιατί κανένας μας δεν μπορεί να καθορίσει ότι θα υπάρχει πάρκο σκύλων στο Παγκράτι και στα Πετράλωνα. Σαν τελευταίο να τονίσω τον τεράστιο ρόλο της θρησκείας. Δεν είναι τυχαίο που οι αγγλοσάξωνες και οι βόρειοευρωπαίοι δεν έχουν αδέσποτα. Δεν είναι τυχαίο που έχουν τα ψηλότερα ποσοστά βήγκαν.. Ο προτεσταντισμός υιοθέτησε πριν από 150-170 χρόνια την θέση ότι τα ζώα έχουν ψυχή και είναι "ισότιμα" με τους ανθρώπους μπροστά στον Θεό.Η ρωμαιοκαθολική εκκλησία υιοθέτησε αυτήν την θέση αργά μέσα στον 20ο αιώνα, γι' αυτό στις καθολικές χώρες (Ισπανία, Ιταλία κ.α.) οι συνθήκες για τα αδέσποτα είναι τραγικές και απαίσιες.Όσο για την ορθόδοξη εκκλησία, αυτή ακόμα θεωρεί τα ζώα σαν κάτι κατώτερο, σαν κάτι που υπάρχει μόνο για να υπηρετεί τον άνθρωπο. Και η επικρατούσα θρησκεία επηρεάζει σε __τεράστιο__ βαθμό τις συμπεριφορές μιας κοινωνίας, ακόμα και αν κάποιος δηλώνει άθεος.
«Η συμβίωση με τα κατοικίδια είναι δείγμα πολιτισμένης κοινωνίας, δείχνει ευαίσθητους και καλλιεργημένους ανθρώπους».Δείγμα πολιτισμένης κοινωνίας συνιστά το να βάζεις το σκυλάκι σου να κάνει την ανάγκη του στο σαλόνι σου και όχι στην αυλή μου και μετά να το βγάζεις βόλτα στο πάρκο της γειτονιάς σου, αλλά ακόμα και αν τύχει να αφήσει τα περιττώματά του στο παρκάκι γιατί είναι απλά ένα ζωάκι και δεν ξέρει από savoir vivre, να έχεις μεριμνήσει να τα μαζέψεις, ούτως ώστε να μην αποτελούν εστίες δυσωδίας και βρώμας όλα τα πάρκα των πόλεων. Δείγμα πολιτισμένης κοινωνίας συνιστά το να μην αφήνεις το σκυλάκο σου στο μπαλκόνι μόνο του από το πρωί μέχρι το βράδυ και να γαυγίζει περιμένοντας πότε θα το θυμηθείς. Δείγμα πολιτισμένης κοινωνίας συνιστά να μην κάνεις κουμάντο στο φόβο μου ή στη θέλησή μου να μην με ακουμπήσει ο σκυλάκος σου. «Μη φοβάσαι, δε δαγκώνει», «Μη φοβάσαι, να παίξει θέλει, δεν σε πειράζει». Οι ευαίσθητοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι προσέχουν τα κατοικίδιά τους, νοιάζονται για τα ζώα και τη φύση σε γενικό πλαίσιο αλλά όλα αυτά, σεβόμενοι την κοινωνία στην οποία ζουν, με λίγα λόγια, σεβόμενοι και τους άλλους συμπολίτες τους.