Το μόνο που είναι σχεδόν εξίσου απογοητευτικό, ίσως ακόμα και περισσότερο ενοχλητικό για κάποιον ο οποίος βομβαρδίζεται από online επιθέσεις, είναι το να ακούει όσα του λένε εκείνοι που ανακαλύπτουν το τι υφίσταται.
Κάποιες φορές η πρόθεση είναι η καλύτερη και οι άνθρωποι θέλουν να σας διαβεβαιώσουν ότι δεν διατρέχετε κανέναν πραγματικό κίνδυνο ώστε να νιώσετε πιο ασφαλείς. Το πρόβλημα όμως είναι όταν η αντίδραση σε τέτοιες παρενοχλήσεις τείνει να κανονικοποιήσει την κατάσταση, απομονώνοντας περισσότερο τον παθόντα ή κατηγορώντας τον έμμεσα για την κατάσταση. Μερικές από τις πιο συχνές αντιδράσεις σε περιστατικά online παρενόχλησης είναι οι ακόλουθες:
1. "Κι εμένα μου τη σπάει όταν διαφωνούν μαζί μου."
Η διαδικτυακή επίθεση και παρενόχληση δεν είναι μια πνευματική αψιμαχία. Στην πραγματικότητα διακρίνεται από απόλυτη αποτυχία λογικής στήριξης επιχειρημάτων. Συνήθως χαρακτηρίζεται από προσωπικές επιθέσεις, σεξιστικά ή σεξουαλικά σχόλια, ρατσισμό, ομοφοβία και απειλές σωματικής βίας ή βιασμού, κανένα από αυτά δεν συνδέεται με την έννοια της διαφωνίας.
Αν λαμβάνεις εκατοντάδες μακροσκελείς και λεπτομερείς απειλές δεν μπορεί παρά να αναρωτηθείς αν κάποιος θα τις πραγματοποιήσει. Κι αν έχεις λάβει μια λεπτομερή απειλή βιασμού με ακριβή ημερομηνία και ώρα, όσο ορθολογικός άνθρωπος κι αν είσαι, είναι πρακτικά αδύνατον το να μην κοιτάζεις το ρολόι σου όσο πλησιάζει η ώρα.
2. "Καταλαβαίνεις ότι απλά προσπαθούν σε τρομάξουν, έτσι δεν είναι;"
Πρόκειται πιθανά για την συχνότερη αντίδραση, αλλά πρόκειται για μία αντίδραση που υποτιμά τελείως το ψυχολογικό κόστος που έχει το να εκτίθεσαι στις φαντασιώσεις αγνώστων σχετικά με το τι όπλα θα χρησιμοποιούσαν για να σε ξεκοιλιάσουν και πως ακριβώς θα το κάνουν.
Η διαδικτυακή παρενόχληση μπορεί να έχει τεράστια ψυχολογική επίπτωση, είτε κάποιος φοβάται άμεσα για την σωματική του ακεραιότητα είτε όχι. Για πολλά θύματα η διαδικτυακή παρενόχληση συχνά επεκτείνεται και εκτός διαδικτύου, με την γνωστοποίηση των διευθύνσεων τους ή των συγγενών τους.
Αν λαμβάνεις εκατοντάδες μακροσκελείς και λεπτομερείς απειλές δεν μπορεί παρά να αναρωτηθείς αν κάποιος θα τις πραγματοποιήσει. Κι αν έχεις λάβει μια λεπτομερή απειλή βιασμού με ακριβή ημερομηνία και ώρα, όσο ορθολογικός άνθρωπος κι αν είσαι, είναι πρακτικά αδύνατον το να μην κοιτάζεις το ρολόι σου όσο πλησιάζει η ώρα.
3. "Τι είπες και τους ενόχλησες;"
Όσοι αντιδρούν έτσι, υπονοούν ότι η online παρενόχληση είναι έστω και εν μέρει ευθύνη του θύματος. Εικάζουν ότι δεν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο αν δεν είχατε πει κάτι προκλητικό ή ενοχλητικό. Αυτό όμως απηχεί ακριβώς τις προκαταλήψεις και τις εμμονές των θυτών, χαρακτηρίζοντας τις φεμινιστικές ή αντιρατσιστικές απόψεις ως κάτι ακραίο και προκλητικό. Επιπλέον, γνωρίζουμε πως παρόμοιες σε περιεχόμενο αναρτήσεις όταν πραγματοποιούνται από λογαριασμούς των οποίων οι διαχειριστές εμφανίζονται ως άνδρες ή γυναίκες τυγχάνουν πολύ διαφορετικής υποδοχής, οπότε δεν είναι το θέμα δεν είναι το τι λες αλλά ποιες είναι οι προκαταλήψεις εκείνων που αντιδρούν σε αυτό.
4. "Έχεις σκεφτεί να κλείσεις τον λογαριασμό σου στο Twitter;"
Άντε, δεν το σκέφτηκα ποτέ, σ' ευχαριστώ για την λαμπρή ιδέα! Το να φιμωθεί κάποιος είναι συνήθως ο απώτερος σκοπός της πλειοψηφίας των παρενοχλήσεων. Αν προτείνετε σε κάποιον που βιώνει μια τέτοια επίθεση να κλείσει τους λογαριασμούς του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή να σταματήσει να εκφράζει την άποψη του, πολύ απλά προτείνετε να περιορίσει τις ελευθερίες του εξαιτίας της επιθετικής συμπεριφοράς κάποιου άλλου.
5. "Το έχεις καταγγείλει στην αστυνομία;"
Η απάντηση είναι ναι, ξανά και ξανά. Συνήθως οι αστυνομικοί είναι ευγενείς, υποστηρικτικοί και το παίρνουν στα σοβαρά, παρότι αυτό δεν ισχύει σε κάθε περίπτωση όπως αναφέρθηκε και από την Λίλυ Άλλεν, της οποίας η παρενόχληση ξεκίνησε από τα social media. Απαιτεί όμως πολύ χρόνο και ψυχική και πνευματική ενέργεια για να διεκπεραιώσει την διαδικασία αυτή και δυστυχώς...
6. "Τι είναι το όνομα στο Twitter;"
... ήταν μία από τις πρώτες ερωτήσεις που έκανε ένας αστυνομικός σε θύμα που κατήγγειλε έναν πρόσφατο καταιγισμό απειλών βιασμού. Η αστυνομία έχει πολύ δρόμο να διανύσει ακόμα στην Άγρια Δύση του διαδικτύου και τόσο οι κοινωνικές πλατφόρμες, όσο και οι υπηρεσίες προστασίας του πολίτη, οφείλουν να προστατεύουν περισσότερο τους χρήστες.
7. "Πρόκειται για κάποιον θλιβερό μεσήλικα/σπυριάρη έφηβο στο υπόγειο της μαμάς του."
Καταρχάς αυτό είναι εξαιρετικά προσβλητικό για την συντριπτική πλειοψηφία των έφηβων αγοριών και των μονήρων μεσηλίκων ανδρών. Με την αυθαίρετη σύνδεση συγκεκριμένης δημογραφικής ομάδας με τους θύτες διαδικτυακής παρενόχλησης εξυπονοείται πως δεν φταίνε εκείνοι, και στις πράξεις τους αποδίδονται κοινωνικοί λόγοι που δικαιολογούν την συμπεριφορά τους. Το σαφώς πιο δύσκολο αλλά απαραίτητο, είναι να δούμε πως εκείνοι που παρενοχλούν άλλους διαδικτυακά δεν είναι "ανώμαλοι" ή "περιθωριακοί" αλλά άνθρωποι εντός των κοινοτήτων και του κύκλου γνωστών και φίλων μας.
8. "Μην τρέφεις τα τρολ"
Παρατηρήστε ότι πολλές από τις παραινέσεις εστιάζουν στην αστυνόμευση της συμπεριφοράς των θυμάτων. Όσο αγνές κι αν είναι οι προθέσεις σας, το να πείτε σε κάποιον το πως να αντιδράσει ή να συμπεριφερθεί εξυπηρετεί ακριβώς τον σκοπό του θύτη και συμφωνεί με την ιδέα πως κατά κάποιον τρόπο ευθύνεται για την πρόκληση ή την μη-αποφυγή της παρενόχλησης. Αν θέλετε να απαντήσετε στα τρολ του διαδικτύου, είστε ελεύθεροι να το κάνετε. Αν θέλετε να σβήσετε την διαδικτυακή σας παρουσία είναι επίσης αποδεκτό.
Είναι μεγάλη πρόκληση να απαντήσετε σε μια τέτοια περίπτωση online επιθέσεων λέγοντας στο θύμα να μην ανησυχεί ή να εξηγήσετε πως θα επιλύατε εσείς το εν λόγω πρόβλημα. Αυτό όμως συχνά οδηγεί στο να ενθαρρύνετε άθελα σας την κατάσταση που επιθυμούν να δημιουργήσουν τα τρολ. Το καλύτερο είναι να απαντήσετε προσφέροντας στήριξη ή καταγγέλλοντας την διαδικτυακή παρενόχληση. Πάνω από όλα θα πρέπει να εστιάσουμε όλοι στο να σταματήσουμε τις επιθέσεις αυτές από το να πραγματοποιούνται.
Στοιχεία από την Guardian
