Τι περιελάμβανε το φεστιβάλ;
Διήμερο ζωντανών εμφανίσεων, μαθήματα ποδηλάτου για παιδιά, εκθέσεις, σεμινάρια και, φυσικά, παρουσιάσεις προϊόντων-ποδηλάτων.
Σε ποιον πιστεύεις ότι απευθυνόταν;
Νομίζω σε αυτόν που ήθελε να κάνει μια πρώτη επαφή με τον κόσμο του ποδηλάτου, στον μέσο ποδηλάτη που, για παράδειγμα, ενδιαφέρεται ν’ αλλάξει λάστιχα, αλλά και στον (σούπερ- ντούπερ) αθλητή που τρώει χιλιόμετρα πάνω στην κούρσα του καθημερινά. Δηλαδή, σε όλους.
Τι είδους κόσμο συνάντησες στο φεστιβάλ;
Ιndie χιπστερόφατσες, όπου υπήρχαν περίπτερα με single/fixed gear ποδήλατα. Περισσότερο μικρές ηλικίες, νεολαία. Επίσης, αρκετές οικογένειες που έψαχναν το πρώτο ποδήλατο του παιδιού τους. Και, φυσικά, οι γνωστοί άγνωστοι γκατζετάκηδες, που ψάχνουν τις τελευταίες τεχνολογικές εξελίξεις γύρω απ’ το ποδήλατο και ό,τι περιφερειακό εξάρτημα μπορείς να φανταστείς.
Υπήρχε κάποιο event που να ξεχώρισες και γιατί;
Βρήκα αρκετά ενδιαφέρον ένα workshop με διάφορες συμβουλές κι οδηγίες για το πώς μπορεί ο καθένας να κάνει service στο ποδήλατό του (αλλαγή σαμπρέλας, ρυθμίσεις φρένων κ.ά.), όμως γενικά δεν ξεχώρισα ιδιαίτερα κάποιο απ’ τα events. Περισσότερο μού έκαναν εντύπωση η συμπεριφορά του κόσμου που βρέθηκε στις εκδηλώσεις κι η σχέση του με το ποδήλατο. Για παράδειγμα, η τάση γι’ αναζήτηση ποδηλάτων ικανών να χρησιμοποιηθούν ως μέσα μεταφοράς (αναδιπλούμενα και ηλεκτρικά ποδήλατα). Πιστεύω ότι μπαίνουμε στην περίοδο που το ποδήλατο στην Αθήνα αρχίζει να μετατρέπεται από μέσο αναψυχής σε μέσο εξυπηρέτησης.
σχόλια