*Διαβάστε επίσης: Πώς να μιλήσεις για την Μακρυπούλια ή/και τον Φασουλή χωρίς να σε μηνύσουν για τρισεκατομμύρια.*
Η απάντηση του διευθυντή του ΒΗmagazino Παύλου Παπαδόπουλου
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΑΚΡΥΠΟΥΛΙΑ
«Απορία προκαλεί η αγωγή της κυρίας Ζέτας Μακρυπούλια και του κ. Μιχάλη Χατζηγιάννη για το ρεπορτάζ με τίτλο «Περιμένοντας τον γαμπρό». Η κυρία Μακρυπούλια σε σταθερή βάση τα τελευταία χρόνια παραχωρεί συνεντεύξεις αναφερόμενη στον επικείμενο γάμο της, ο οποίος μονίμως αναβάλλεται. Ασφαλώς η πολυετής αναβολή του γάμου της ηθοποιού είναι κάτι που δεν μπορεί να προκαλεί τον ψόγο αφού είναι σαφές ότι μπορεί να οφείλεται σε αστάθμητους παράγοντες.
Πολλοί θα συμφωνούσαν, ωστόσο, ότι η σταθερή παραμονή στην επικαιρότητα μίας καλλιτέχνιδος αφενός μέσα από τη δουλειά της και αφετέρου μέσα από ρεπορτάζ ή συνεντεύξεις στις οποίες ομιλεί περί επικείμενου γάμου και στη συνέχεια με πληροφορίες ή δηλώσεις περί καθυστέρησής του δικαιολογεί τον τίτλο «Περιμένοντας τον γαμπρό». Η κυρία Μακρυπούλια και ο κ. Χατζηγιάννης έχουν μια έντονη κοινωνική παρουσία που παρουσιάζεται συστηματικά από πολλά περιοδικά επί έτη καθιστώντας θεμιτή τη διαμόρφωση της άποψης ότι οι διαδοχικές μεταδόσεις από τα media κοινών εμφανίσεων σε δημόσιες εκδηλώσεις δεν γίνονται χωρίς τη δική τους συναίνεση ενώ ταυτόχρονα φαίνεται ότι ενισχύουν τη δημόσια εικόνα τους, όπως γίνεται και έχει γίνει με πολλά ζευγάρια διασήμων σε πολλές χώρες, σήμερα ή στο παρελθόν. Πρόκειται για το φαινόμενο της φήμης που έχει μελετηθεί από κοινωνιολόγους σε όλο τον κόσμο.
Ως γνωστόν, οι εν λόγω καλλιτέχνες δεν εξέφρασαν ποτέ δημοσίως τη δυσφορία τους για μια προβολή η οποία τους κατατάσσει ίσως στην κορυφή των προτιμήσεων του Τύπου. Το ΒΗmagazino ασφαλώς δεν αμφισβήτησε την αυθεντικότητα της προσωπικής σχέσης των δύο καλλιτεχνών ή το αυθόρμητο του ενδιαφέροντος του Τύπου για αυτούς, αλλά έθεσε στους αναγνώστες του το ζήτημα της – θεμιτής βεβαίως – συνειδητής διαχείρισης της ιδιωτικής ζωής με έναν τρόπο που να ενισχύει τη δημόσια αποδοχή του καλλιτεχνικού έργου. Οι δύο καλλιτέχνες απαιτούν ως αποζημίωση για την παραπάνω νοηματική προσέγγιση το ποσό των 2 εκατομμυρίων ευρώ, κάτι που ασφαλώς εγείρει ερωτήματα για την άποψή τους περί της ελευθερίας του Τύπου καθώς και για τον ορισμό της ελευθερίας του λόγου και της σκέψης τον οποίο προκρίνουν σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή και δημοκρατική χώρα όπως είναι η Ελλάδα.
Ευχόμαστε οι καλλιτέχνες, η κυρία Μακρυπούλια και ο κ. Χατζηγιάννης, να κατανοήσουν πως τα δημόσια πρόσωπα – και ιδίως οι άνθρωποι της τέχνης – οφείλουν να σέβονται την ελευθερία του Τύπου και να αποδέχονται το δικαίωμα, αλλά και την αποστολή των δημοσιογράφων να καταγράφουν πληροφορίες και γεγονότα καθώς και να κρίνουν και να εκφράζουν θέσεις, απόψεις και εκτιμήσεις για τη δημόσια δραστηριότητά τους. Οι «βιομηχανίες αγωγών» είναι βλαπτικές για όλους καθώς προσβάλλουν την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και υπονομεύουν τον δημόσιο διάλογο, κύριο και κρίσιμο συστατικό της Δημοκρατίας όπως και της υγιούς λειτουργίας της δημόσιας σφαίρας.
Οι καλλιτέχνες, οι οποίοι κυριολεκτικά ζουν και αναπνέουν χάρη στην ελευθερία του λόγου και είναι οι πρώτοι που πλήττονται όταν αυτή χάνεται, δεν μπορεί να εξαντλούν την αυστηρότητά τους απέναντι σε επαγγελματίες δημοσιογράφους ανάγοντας σε «συκοφαντία» και «εξύβριση» ακόμη και την πιο απλή περιγραφή της δημόσιας παρουσίας τους και την πιο ήπια κριτική στη διαχείριση της δημόσιας εικόνας τους. Τι μπορεί να περιμένει τότε κανείς από τους πολιτικούς;»
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΦΑΣΟΥΛΗ:
«Θα θέλαμε να ενημερώσουμε τον κ. Φασουλή ότι ουδέποτε είχαμε την παραμικρή πρόθεση να θίξουμε την τιμή και την υπόληψή του, αλλά να διατυπώσουμε προσωπικές απόψεις όπως και να εκθέσουμε κρίσεις και γνώμες για τη δημόσια καλλιτεχνική παρουσία του. Ως πτυχή της καλλιτεχνικής παρουσίας του θεωρούνται τα φιλολογικά διανθίσματα στον τίτλο, τόσο η λέξη «τζέντλεμαν» όσο και η λέξη «τρελή», η οποία μάλιστα αναφέρθηκε αυστηρώς τοποθετημένη σε εισαγωγικά, τόσο στο εξώφυλλο όσο και στο ίδιο το ρεπορτάζ. Η εν λόγω λέξη τοποθετημένη σε εισαγωγικά θεωρούμε ότι απολύτως λανθασμένα ερμηνεύτηκε από τον κ. Φασουλή ως «καταφρονητική, συκοφαντική και εξυβριστική» έκφραση αφού αφορά αποκλειστικά και συμβολίζει την ερμηνεία του στο θεατρικό έργο «Το κλουβί με τις τρελές», το οποίο σκηνοθέτησε ο ίδιος και το οποίο παρουσιάστηκε στο θέατρο Παλλάς το 2009.
Ο Σταμάτης Φασουλής φωτογραφήθηκε για το εξώφυλλο του ΒΗmagazino (τεύχος 11ης Ιανουαρίου 2009) ως Ζαζά δίπλα στον Γιάννη Μπέζο με τον οποίο συμπρωταγωνιστούσε στο «Κλουβί με τις τρελές» και στη συνέντευξή του στη δημοσιογράφο Μυρτώ Λοβέρδου δήλωσε: «Εμείς οι ηθοποιοί μοιάζουμε πάρα πολύ με τους παρενδυτικούς άνδρες. Αυτοί το διαλέγουν σαν τρόπο ζωής, εμείς σαν τρόπο τέχνης, που κάπου γίνεται ζωή» και στη συνέχεια πρόσθεσε: «Ο Μπέζος κάνει έναν γκέι και εγώ έναν τραβεστί. Τα ξεχωρίζουμε αυτά μέσα στο έργο. Εγώ κάνω τα γυναικεία σουσούμια μέσα στο ζευγάρι, εκείνος είναι ο ανδροπρεπής».
Το ΒΗmagazino, όπως αναμφισβήτητα αποδεικνύει το παραπάνω απόσπασμα, τίμησε και προέβαλλε τότε το έργο καθώς και τον ρόλο του κ. Φασουλή, όχι μόνο με τη συνέντευξη, αλλά και με το εξώφυλλό του για το οποίο ο καλλιτέχνης πόζαρε ντυμένος ως Ζαζά. Ο τίτλος στο εξώφυλλο ήταν: «Στο “κλουβί” με τους Φασουλή και Μπέζο» με υπότιτλο: «Οι δύο πρωταγωνιστές μιλούν για την παράσταση που ετοιμάζουν και για την ομοφυλοφιλία».
Το ΒΗmagazino, ανατέμνοντας σήμερα τη ΣΥΝΟΛΙΚΗ παρουσία του κ. Φασουλή στα θεατρικά δρώμενα, με τη λέξη «τρελή» επέλεξε να τονίσει εκείνον τον σταθμό της καλλιτεχνικής πορείας του, το «Κλουβί με τις τρελές». Για να υπενθυμίσουμε, μάλιστα, το γεγονός ότι ο κ. Φασουλής επέλεξε το ΒΗmagazino για να φωτογραφηθεί και να δώσει αποκλειστική συνέντευξη για τον ρόλο και το έργο του, επιλέξαμε στις 14 Απριλίου 2012 μία από τις φωτογραφίες του ως Ζαζά που είχαν προκύψει από τη φωτογραφική παραγωγή του περιοδικού τον Ιανουάριο του 2009.
Προς επίρρωσιν του παραπάνω επιχειρήματος προσθέτουμε την ενδιαφέρουσα παρατήρηση ότι ο ίδιος ο σκηνοθέτης υπενθυμίζει στην αγωγή του εναντίον μας ότι το «Κλουβί με τις τρελές» ήταν ένα έργο που ανέβασε με μεγάλη επιτυχία! Αφιερώνει, μάλιστα, μισή σελίδα σε αυτό το έργο. Είναι εύλογο, λοιπόν, ότι η λέξη αυτή σε καμία περίπτωση δεν αφορά την προσωπική του ζωή, για την οποία δεν γνωρίζουμε απολύτως τίποτα, ουδέποτε μας απασχόλησε, και όπως άλλωστε αναφέρουμε ρητά στο ρεπορτάζ, ο ίδιος δεν έχει ποτέ καταστήσει τμήμα της δημόσιας παρουσίας του.
Μας λυπεί εντόνως το γεγονός ότι ενώ αποδόθηκε στη λέξη «τρελή» έμφαση και νόημα που σε καμία περίπτωση δεν της αναλογεί, απαρατήρητη πέρασε από τον κ. Φασουλή η λέξη «τζέντλεμαν» του τίτλου, η οποία αναφέρεται επίσης στην καλλιτεχνική διαδρομή του και στις συμμετοχές του σε έργα όπως το «Art» της Γιασμίνα Ρεζά ή η «Μικρή μας πόλη» του Θόρντον Ουάιλντερ. Πρόκειται για έργα τα οποία ο ίδιος αναφέρει στην αγωγή του εναντίον μας ως σταθμούς της καλλιτεχνικής διαδρομής του ανάλογους με το «Κλουβί με τις τρελές».
Εξίσου απαρατήρητη από τον κ. Φασουλή πέρασε η ρητή αναφορά στο ίδιο ρεπορτάζ ότι πρόκειται για έναν «αυτοδημιούργητο, εργατικό, ακατάβλητο και ευφυή καλλιτέχνη» καθώς και για το γεγονός ότι «όλοι οι συνεργάτες του μιλούν για τη γενναιοδωρία του». Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να ισχύει η κατηγορία του κ. Φασουλή ότι με το ρεπορτάζ και τον τίτλο τον θεωρούμε «προσωπικότητα της οποίας ο βίος είναι ουσιαστικά ταυτισμένος με τον ρόλο στην εν λόγω παράσταση»; Πώς είναι δυνατόν να ισχυριζόμαστε κάτι τέτοιο την ίδια ώρα που γράφουμε ότι πρόκειται για «εργατικό, ακατάβλητο και ευφυή καλλιτέχνη»;
Ο τίτλος συνεπώς του ρεπορτάζ αποτέλεσε μια συμβολική συμπύκνωση και συγκερασμό των αντιθέσεων μιας καλλιτεχνικής παρουσίας πολλών ετών και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι το ΒΗmagazino, το εβδομαδιαίο περιοδικό του «Βήματος της Κυριακής», θέλησε να δυσφημήσει και να συκοφαντήσει έναν καλλιτέχνη στον οποίο αφιέρωσε το εξώφυλλό του στις 11 Ιανουαρίου 2009 με αφορμή το «Κλουβί με τις τρελές». Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι το BHmagazino θέλησε να εξυβρίσει έναν σκηνοθέτη και ηθοποιό του οποίου το έργο και η δραστηριότητα τιμάται σε σταθερή βάση εδώ και δεκαετίες από το «Βήμα της Κυριακής» και ο οποίος, επιπλέον, εδώ και πολλά χρόνια συνεργάζεται σε σταθερή εβδομαδιαία βάση, ως αρθρογράφος, με την εφημερίδα «Τα Νέα».
Είναι, λοιπόν, απορίας άξιον που ο κ. Φασουλής, του οποίου το έργο, η προσωπικότητα, η δημόσια και καλλιτεχνική προσφορά καταφανώς και διαχρονικά κρίνονται και παρουσιάζονται με τρόπο ευμενή και θετικό από το σύνολο των μέσων ενημερώσεως του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, επιτίθεται σήμερα με αγωγή εναντίον μας για ένα δημοσίευμα που ανατέμνει και παρουσιάζει τις όψεις της καλλιτεχνικής διαδρομής του. Με αγωγή στην οποία επιπλέον αναφέρει ότι θεωρεί δυσφημιστική ακόμη και την έκφραση «σκηνοθέτης του συρμού», η οποία δημοσιεύτηκε στο εν λόγω ρεπορτάζ.
Πώς είναι δυνατόν ένας καλλιτέχνης που οφείλει μέρος της επιτυχίας του στη σάτιρα και στην επιθεώρηση να στρέφεται με εχθρότητα απέναντι σε ένα μέσο ενημέρωσης επειδή παρουσίασε την καλλιτεχνική διαδρομή και τη δημόσια παρουσία του χωρίς να περιοριστεί μόνο σε όσα ευμενή λέγονται για αυτόν; Πώς είναι δυνατόν να διατηρεί μια τέτοια προσέγγιση για την ελευθερία του λόγου και για τα όρια της κριτικής ώστε να απαιτεί συνολικά 520.000 ευρώ (!) ως αποκατάσταση της τιμής του η οποία, όπως ισχυρίζεται, επλήγη από εκφράσεις όπως οι προαναφερθείσες;»
*Διαβάστε επίσης: Πώς να μιλήσεις για την Μακρυπούλια ή/και τον Φασουλή χωρίς να σε μηνύσουν για τρισεκατομμύρια.*
