Ο εκβιασμός προς τον Αλέξη Τσίπρα ήταν αληθινός στη Σύνοδο Κορυφής σημειώνει ο Γιάνης Βαρουφάκης σε άρθρο στο στην Εφημερίδα των Συντακτών σημειώνοντας όμως ότι υπήρχε και εναλλακτική.
Διαβάστε τι γράφει
Στην πολιτική αποφάσισα να εισέλθω για έναν λόγο: για να σταθώ δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα στον αγώνα εναντίον της χρεοδουλοπαροικίας. Από τη μεριά του, ο Αλέξης Τσίπρας με τίμησε επιστρατεύοντάς με για έναν λόγο: μια πολύ συγκεκριμένη θεώρηση περί της κρίσης που βασίζεται στην απόρριψη του δόγματος Παπακωνσταντίνου, ότι δηλαδή μεταξύ της άτακτης χρεοκοπίας και του τοξικού δανεισμού, ο τοξικός δανεισμός είναι πάντα προτιμότερος.
Πρόκειται για δόγμα που απέρριπτα ως πάγια απειλή που στόχο είχε την επιβολή, διά του πανικού, πολιτικών οι οποίες εγγυώνται τη μόνιμη χρεοκοπία και, εν τέλει, τη χρεοδουλοπαροικία. Την Τετάρτη το βράδυ, στη Βουλή, κλήθηκα να επιλέξω μεταξύ του (α) να ενστερνιστώ το εν λόγω δόγμα, υπερψηφίζοντας την κύρωση του κειμένου που πραξικοπηματικά και με απερίγραπτη βαναυσότητα επέβαλαν στον Αλέξη Τσίπρα οι «εταίροι» στο Euro Summit και (β) να πω «όχι» στον πρωθυπουργό μου.
«Είναι αληθινός ή πλαστός ο εκβιασμός;» μας ρώτησε ο πρωθυπουργός, εκφράζοντας έτσι το ειδεχθές συνειδησιακό δίλημμα όλων μας, και του ίδιου. Προφανώς ο εκβιασμός ήταν αληθινός. Πρώτη φορά ένιωσα την «αλήθεια» του στο γραφείο μου όταν την 30ή Ιανουαρίου ο κ. Ντάισελμπλουμ με επισκέφτηκε για να με θέσει προ του διλήμματος «Μνημόνιο ή κλειστές τράπεζες». Από την αρχή γνωρίζαμε πόσο αδίστακτοι ήταν οι δανειστές. Και αποφασίσαμε αυτό που λέγαμε ξανά και ξανά ο ένας στον άλλον τις μακρές μέρες και νύχτες του Μαξίμου:
Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να φέρουμε μια οικονομικά βιώσιμη συμφωνία. Θα συμβιβαστούμε χωρίς να καταλήξουμε συμβιβασμένοι. Θα υποχωρήσουμε όσο χρειαστεί για να επιτευχθεί μια συμφωνία-επίλυση εντός της ευρωζώνης. Ομως αν ηττηθούμε από την καταστροφική λογική των μνημονίων, θα παραδώσουμε το κλειδί των γραφείων μας σε εκείνους που τα πιστεύουν – να έρθουν εκείνοι να τα εφαρμόσουν, με εμάς και πάλι στους δρόμους.
«Υπήρχε εναλλακτική;» μας ρώτησε ο πρωθυπουργός την Τετάρτη. Κρίνω πως, ναι, υπήρχε. Ομως δεν θα πω άλλα γι’ αυτό εδώ. Δεν είναι της στιγμής. Σημασία έχει μόνο ότι το βράδυ του δημοψηφίσματος ο πρωθυπουργός έκρινε πως δεν υπήρχε εναλλακτική. Γι’ αυτό παραιτήθηκα, ώστε να τον διευκολύνω να μεταβεί στις Βρυξέλλες για να φέρει πίσω τους βέλτιστους όρους που μπορούσε να φέρει. Οχι όμως και για να τους εφαρμόσουμε εμείς όποιοι και να ήταν!
Ο πρωθυπουργός, στην Κ.Ο. της Τετάρτης, μας ζήτησε να αποφασίσουμε μαζί, να μοιραστούμε την ευθύνη. Πολύ σωστά. Πώς όμως; Μία λύση ήταν να εφαρμόσουμε, όλοι μαζί, αυτό που λέγαμε και ξαναλέγαμε ότι θα κάναμε σε περίπτωση ήττας. Θα λέγαμε ότι υποταχθήκαμε, φέραμε συμφωνία που εμείς κρίνουμε μη βιώσιμη, και ζητάμε από πολιτικούς, όλων των κομμάτων, που την θεωρούν τουλάχιστον εν δυνάμει βιώσιμη, να σχηματίσουν κυβέρνηση και να την εφαρμόσουν.
Η δεύτερη λύση ήταν αυτή που προέκρινε ο πρωθυπουργός: Να παραμείνει ζωντανή η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς, έστω εφαρμόζοντας μια συμφωνία- προϊόν εκβιασμού που ο ίδιος ο πρωθυπουργός κρίνει ότι είναι ανεφάρμοστη.
Ο κ. Βαρουφάκης στη συνέχεια απαντάει στη δήλωση Τσίπρα ότι ουδείς δικαιούται να προσποιείται ότι έχει ισχυρότερο συνειδησιακό δίλημμα: Αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι είπαν ναι διακατέχονται από ισχυρότερο συναίσθημα ευθύνης από ό,τι όσοι εξ ημών αποφανθήκαμε πως έπρεπε να παραιτηθούμε αναθέτοντας την εφαρμογή σε πολιτικούς που τη εν δυνάμει εφαρμόσιμη, γράφει.
Επίσης αφού τονίζει ότι αυτή τη στιγμή προέχει η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ γράφει για το λόγο που ψήφισε «όχι»: Επρεπε να έχουμε παραδώσει, όπως λέγαμε ότι θα κάνουμε σε περίπτωση συνθηκολόγησης, τα κλειδιά του Μαξίμου και των λοιπών υπουργείων σε όσους μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια τον λαό και να του πουν αυτό που εμείς δεν μπορούμε να πούμε: Η συμφωνία είναι σκληρή αλλά μπορεί να εφαρμοστεί.
Γράφει επίσης ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν δικαιούται να λεηλατήσει κι άλλο τα θύματα της 5ετούς κρίσης ενώ υπογραμμίζει ότι δημιουργείται ένα υπερ-ΤΑΙΠΕΔ πλήρως ελεγχόμενο από την Τρόικα το οποίο θα αποσπάσει μια για πάντα τον έλεγχο όλης της δημόσιας περιουσίας από τον έλεγχο της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ο ίδιος λέει ότι τον ρωτούν αν με τη στάση του ταυτίζεται με Σόιμπλε και απαντά: «Είστε σίγουροι ότι η συμφωνία αυτή δεν είναι μέρος του σχεδίου Σόιμπλε;».
Θεωρεί δε ότι η συμφωνία είναι ο ασφαλέστερος δρόμος για να εκπαραθυρωθεί η Ελλάδα από την Ευρωζώνη.
Καταλήγει πάντως σημειώνοντας ότι σέβεται απολύτως τους συντρόφους του: «Ούτε πιο επαναστάτης-ηθικός είμαι από εκείνους, ούτε εκείνοι πιο υπεύθυνοι».