Το Shadow of the Colossus ήταν το τελευταίο παιχνίδι που έπαιξα σε ένα σαραβαλιασμένο PlayStation 2, το οποίο ακόμα ζει, παρά τις τόσες κακουχίες που έχει τραβήξει από τα ατελείωτα τουρνουά με τους φίλους μου. Tότε, το 2005, είχα πει ότι αφού έπαιξα αυτό το παιχνίδι, κλείνει για μένα το κεφάλαιο των βιντεοπαιχνιδιών. Ήταν σαν να είχα παίξει τα πάντα. Μια καταπληκτική, αρκετά δύσκολη ιστορία, η οποία απαιτούσε πολλές δεξιότητες και τρομερή αφοσίωση. Η κονσόλα δεν άνοιξε ποτέ ξανά από τότε. Μετά από πολλά χρόνια αντικαταστάθηκε από τον πιο σύγχρονο απόγονό της, το PS4, αλλά και πάλι η στάση μου απέναντι στα μοντέρνα παιχνίδια ήταν διστακτική.
Το Shadow of the Colossus είναι μια αριστουργηματική περιπέτεια με δύο όψεις. Η μια πλευρά της αφηγείται μια διαχρονική ιστορία που σε συγκινεί όπως η Τέχνη. Η άλλη μοιάζει με ένα σπάνιο δημιουργικό πείραμα, το οποίο δεν έχει καμία διάθεση να χρησιμεύσει ως Τέχνη, αλλά ως κριτική απέναντι σε μια βιομηχανία που όλα αυτά τα χρόνια, έχασε πολλές μάχες και φανατικούς οπαδούς.
Πριν λίγους μήνες η Sony ανακοίνωσε ότι θα κυκλοφορήσει, αποκλειστικά για το PS4, το remake του αριστουργήματος του Fumito Ueda στις 6 Φεβρουαρίου του 2018. Αναρωτήθηκα, λοιπόν, εάν αυτή η νέα κυκλοφορία θα αφορούσε σε ένα επαναλανσάρισμα του τίτλου, κάποιο remaster της αρχικής βέρσιον, ή ένα απόλυτα φρέσκο remake; Η εταιρεία Bluepoint Games από το Τέξας, υπεύθυνη για μερικά από τα πιο εξελιγμένα remasters από το παρελθόν, επιμελήθηκε την μεταφορά του κλασικού τίτλου στη σύγχρονη γενιά και η αλήθεια είναι ότι καταφέρνει, με λεπτομερή δεξιοτεχνία, να βάλει όλες τις προηγούμενες ταμπέλες στην νέα κυκλοφορία του Shadow of the Colossus το 2018.
Η φανταστική και τόσο παραμυθένια του ιστορία δεν έχει αλλάξει. Ένας νέος άνδρας, θέλει να σώσει ένα σκοτωμένο, πανέμορφο αγνό κορίτσι, από την καταραμένη του μοίρα. Έτσι, καβάλα πάνω στο άλογό του, ξεκινάει ένα ονειρικό ταξίδι στην απαγορευμένη χώρα. Μέσα σε ένα ετοιμόρροπο κάστρο, ο νέος βρίσκει ένα μυστηριώδες πλάσμα, το οποίο έχει τη δύναμη να ανασταίνει τους νεκρούς. Ο άνθρωπος και το πλάσμα κάνουν μια συμφωνία: για να αναστηθεί το κορίτσι, ο νέος πρέπει να σκοτώσει τους μοναχικούς κατοίκους του απαγορευμένου βασιλείου, 16 αρχαίους κολοσσούς – κάποιοι από αυτούς είναι ψηλοί σαν τεράστιοι πύργοι και άλλοι τόσο παντοδύναμοι όσο δέκα στρατοί μαζί.
Αυτό που είναι εκπληκτικό, από την πρώτη στιγμή που θα ξεκινήσετε την αναζήτησή σας, είναι η αίσθηση της εφευρετικότητας, της μαγείας και του δέους. Η κλίμακα της γης, τα θηρία, τα συναισθήματα που νιώθει ο νέος στο ταξίδι του, όλα μοιάζουν να βρίσκονται πολλά επίπεδα πάνω από την πλειοψηφία του ανταγωνισμού. Γιατί το μαγικό με αυτό το παιχνίδι, είναι μια περίεργη εσωτερική σύγκρουση που νιώθει ο παίκτης όσο προχωράει, μια συναισθηματική κόντρα ανάμεσα στο τι φαίνεται και τι γίνεται αισθητό. Ακόμη και όταν το σπαθί που τον οδηγεί τον φέρνει σε απογοητευτικά αδιέξοδα.
Ίσως, με αυτόν τον τρόπο, οι δημιουργοί του Shadow of the Colossus θέλουν να κάνουν μια δήλωση για το τι θεωρούν θεμελιώδες σε ένα βιντεοπαιχνίδι. Γιατί, σήμερα, αυτό που φαίνεται ότι δεν ήταν ουσιαστικό για το αρχικό παιχνίδι – δηλαδή, αυτό που μπορεί να τροποποιηθεί σε μεγάλο βαθμό ή να επαναπροσδιοριστεί με έναν πιο γλαφυρό τρόπο – είναι η οπτική πιστότητα και οι γραφικές λεπτομέρειες. Εκεί που το πρωτότυπο ήταν σχεδιασμένο με σκληρές γραμμές, άκρες και γωνίες, μια συλλογή από έρημες κοιλάδες και άγονες σπηλιές, το remake του είναι τόσο πλούσιο και ζωντανό, κυριολεκτικά πνιγμένο στην λεπτομέρεια.
Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει και εκείνη η πεποίθηση που λέει ότι τα καλύτερα γραφικά δημιουργούν καλύτερα παιχνίδια, κάτι που εδώ και χρόνια έχει τον κεντρικό ρόλο στις αναζητήσεις των μεγάλων εκδοτών βιντεοπαιχνιδιών. Είναι, βασικά, η μεγάλη ιδέα που έφερε η Sony στο προσκήνιο με την κυκλοφορία του PS4. Και υποπτεύομαι ότι κάπως έτσι σκέφτηκε ο κορμός της εταιρείας όταν αποφάσισε να «βελτιώσει» έναν τόσο κλασικό τίτλο, να διαχειριστεί δηλαδή τις απίστευτες ικανότητες της μηχανής της για να παρουσιάσει ένα φανταχτερό έργο βίντεο τέχνης. Γιατί, εάν υποθετικά μπορούσε να δοθεί μια επιλογή ανάμεσα στο πρωτότυπο και το remake, δεν μπορώ να σκεφθώ ότι ένας νέος άνθρωπος, ο οποίος δεν είναι οικείος με την ιστορία των παιχνιδιών, θα επέλεγε τον συγκριτικά θολό κλασικό τίτλο. Και τελικά, η επανεκκίνηση ενός τόσο κλασικού παιχνιδιού θα επεκτείνει χωρίς αμφιβολία το κοινό του, μιας και για την Sony, η οποία έχει καταφέρει να τοποθετήσει πάνω από 70 εκατομμύρια PS4 σε σπίτια σε όλον τον κόσμο, αυτό εδώ είναι το μεγάλο αποκλειστικό παιχνίδι της εποχής.
Το Shadow of the Colossus είναι μια αριστουργηματική περιπέτεια με δύο όψεις. Η μια πλευρά της αφηγείται μια διαχρονική ιστορία που σε συγκινεί όπως η Τέχνη. Η άλλη, φαίνεται ως ένα σπάνιο δημιουργικό πείραμα το οποίο δεν έχει καμία διάθεση να χρησιμεύσει ως Τέχνη, αλλά ως κριτική απέναντι σε μια βιομηχανία που όλα αυτά τα χρόνια, ανάμεσα στην αρχική και την σύγχρονη εκδοχή του παιχνιδιού, έχασε πάρα πολλές μάχες και φανατικούς οπαδούς. Από την κεντρική γωνία της κάμερας, όμως, το Shadow of the Colossus, έχει ένα στόχο: να σας μάθει να σκοτώνετε τα τέρατα. Στέκεται τολμηρό, αγέρωχο και γενναίο, ακόμη και στο απόλυτο κενό των απέραντων τοπίων του - κάτι τελείως αντιεμπορικό στην εποχή της πληθώρας λεπτομερειών στα gameplays. Είναι ένα ιδιαίτερο ταξίδι στην αλήθεια της φαντασίας. Γιατί, εάν το 2005 άνοιξε την πύλη που οδηγούσε σε έναν μοναχικό κόσμο, το νέο remake του 2018 είναι το εισιτήριο που σε φέρνει πάλι πίσω, εκεί που η νοσταλγία και οι αναμνήσεις παραμένουν ζωντανές.
Δείτε την εξέλιξη του παιχνιδιού από το PS2 στο PS3 και πώς σχεδιάστηκε από την αρχή για το PS4.
σχόλια