Αγκαλιά στο θάνατο...

Αγκαλιά στο θάνατο... Facebook Twitter
14

Η φωτογράφος Shahidul Alam, τράβηξε μια συγκλονιστική φωτογραφία μέσα στα ερείπια του εννεαόροφου κτηρίου που κατέρρευσε και παρέσυρε στο θάνατο πάνω από 900 ανθρώπους, σύμφωνα με τον τελευταίο απολογισμό. Ένα ζευγάρι που έμεινε αγκαλιασμένο μέχρι την τελευταία στιγμή.

"Με ρώτησαν πολλοί για την φωτογραφία αυτή. Προσπάθησα να μάθω γι' αυτούς αλλά δεν τα κατάφερα. Δεν ξέρω ούτε ποιοι είναι, ούτε τι σχέση είχαν…Ξαφνικά, ανακάλυψα το ζευγάρι αυτό, αγκαλιασμένο στα ερείπια. Το αίμα από τα μάτια του άνδρα έτρεχε σαν δάκρυ… Κάθε φορά που κοιτάζω αυτή την φωτογραφία, αισθάνομαι άβολα. Με έχει στοιχειώσει. Είναι σαν να μου λένε. "Δεν είμαστε ακόμα δυο πτώματα. Δεν είμαστε φτηνά εργατικά χέρια και φτηνές ζωές. Είμαστε άνθρωποι σαν κι εσάς. Η ζωή μας είναι πολύτιμη, όπως και τα όνειρά μας…Η αγριότητα και η εκμετάλλευση θα συνεχιστούν. Γι' αυτό και θέλω η φωτογραφία αυτή να κάνει τον γύρο του κόσμου", δήλωσε η ίδια η φωτογράφος στο περιοδικό ΤΙΜΕ το οποίο δημοσιεύει τη φωτογραφία.

14

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Έλον Μασκ: Έφτιαξε poll για τον εαυτό του - «Μαριονέτα Σιωνιστών;» ή «Αντισημιτιστής;», τι απάντησαν όσοι ψήφισαν

Διεθνή / Έλον Μασκ: Έφτιαξε poll για τον ίδιο - «Μαριονέτα Σιωνιστών;» ή «Αντισημιτιστής;», τι απάντησαν όσοι ψήφισαν

Μετά τις αντιδράσεις με τις παρεμβάσεις του υπέρ ακροδεξιών κομμάτων και ότι «μόνο η AfD μπορεί να σώσει τη Γερμανία», ο δισεκατομμυριούχος έθεσε τέσσερις επιλογές
LIFO NEWSROOM
Λουίτζι Μαντζιόνε: Λαϊκός ήρωας στα μάτια πολλών - Δέχεται χρήματα και γράμματα μέσα από τη φυλακή

Διεθνή / Λουίτζι Μαντζιόνε: Λαϊκός ήρωας στα μάτια πολλών - Δέχεται χρήματα και γράμματα μέσα από τη φυλακή

Οι αρχές καταδικάζουν την υποστήριξη που λαμβάνει ο Μαντζιόνε, με την Επίτροπο της NYPD, Jessica Tisch, να δηλώνει: «Η γιορτή υπέρ ενός ψυχρού εγκλήματος είναι σοκαριστική και αποτρόπαιη»
LIFO NEWSROOM

σχόλια

7 σχόλια
Αγαπητε θανατοβλεψία, πεθαναν επειδη θες πολλα και φθηνα προιοντα ωστε να καταναλωνεις σαν βουλιμικη φαιλαινα αδιαφορωντας για το ποιοι και υπο ποιες συνθηκες τα φτιαχνουν.
Όλες οι απόψεις είναι σεβαστές. Μια εικόνα όντως έχει δύναμη ("χίλιες λέξεις"),είναι αρκετή όμως να μας "ταρακουνήσει"?Ποιά θα είναι η αντίδρασή μας αφού την είδαμε?Πόσες αντίστοιχες (ή και χειρότερες) φωτογραφίες έχουμε δει?Εδώ αυτοκτονούν σχεδόν καθημερινά δίπλα μας, συνάνθρωποί μας και δε κάνουμε τίποτα, θα το κάνουμε τώρα που είδαμε μια φωτογραφία την οποία θα ξεχάσουμε?Ελπίζω η φωτογράφος να μην είχε στο πίσω μέρος του μυαλού της κάποιο βραβείο...
Εδώ θέτεις ένα ζήτημα είναι η αλήθεια. Η lifo όφειλε να μην έχει την είδηση κοτσαρισμένη στο reel με αυτήν την φωτό, ώστε να μην σε εξαναγκάζει να την βλέπεις άθελά σου ωστε και να μπορεί απλώς να γράψει και ένα προειδοποιητικό. Όχι γιατί οπωσδήποτε φρικάρουν μερικοί, αλλά για να διευκολυνθούμε απλώς πολλοί από το να προσπαθούμε να μας υπερασπιζόμαστε από εικόνες και ειδήσεις που εν τέλει δεν έχουν και κανένα νόημα, όπως: "συγκλονιστικές εικόνες από πτώση ελικοπτέρου" αλλά και να μην αποκτά "φυσικό" βάρος κάτι που υποτίθεται ότι το μεταδίδεις απλώς και μόνο για το ηθικό ή ¨αξιακό¨ του βάρος. Γιατί αλλιώς δεν είναι πλέον ειδήσεις, αλλά θέαμα(αφού και ομολογουμένως τα ντοκουμέντα-και όχι η πραγματικότητα-μπορούν να είναι εξόχως αλλά και αμετροεπώς συγκινησιακά). Άλλο λοιπόν να μεταδίδεις μια είδηση και να υπερασπίζεσαι τις προθέσεις σου ως δημοσιογράφος, και άλλο να σκηνοθετείς την μετάδοσή της ή να είσαι ξέφραγο αμπέλι σε ότι κάτσει και ότι περάσει, όπως κάτσει και όπως περάσει.
Συγνώμη, αλλά το θεωρώ χυδαίο -τουλάχιστον εγώ προσωπικά- να κάνει το γύρο του κόσμου η εικόνα του θανάτου δύο ανθρώπων. Το ίδιο το γεγονός θα έπρεπε να είναι αρκετό για να μας ταρακουνήσει. Σχεδόν χίλιοι άνθρωποι πέθαναν λόγω μιας κατάστασης που τόσα χρόνια εμείς (εταιρείες, καταναλωτές, κυβερνήσεις)συντηρούμε.
Η εικόνα έχει δύναμη φίλε,γι'αυτό επιβάλλεται να κάνει τον γύρο του κόσμου.Στην εικόνα,ότι λεζάντα και να βάλεις,ακόμα και ψεύτικη ή παραπλανητική,μια κάποια αλήθεια θα φανεί..Εδώ ασχοληθήκαμε μια εβδομάδα με την δολοφονία της αστρολόγου,μόνο και μόνο επειδή γνωρίζαμε την εικόνα της.
Νομίζω πως η φωτογραφία μπορεί να βοηθήσει στο να ταρακουνηθουμε ολους μας... Γεμάτη ζωή και αγάπη ανάμεσα στην καταστροφή και στο θάνατο. Δυστυχώς πλέον τα γεγονότα δεν αρκούν για να μπείς στο πετσί της τραγωδίας αυτής και - εστω και για ένα δευτερόλεπτο - η φωτογραφία σε κάνει να συνειδητοποιήσεις την έκταση της κατάστασης. Ως γνωστό, μία εικόνα, χίλιες λέξεις.
Το θέμα είναι να μην ταρακουνιόμαστε από μια φωτογραφία μόνο αλλά από τα γεγονότα που οδήγησαν σε αυτή. Κανείς δε γνώριζε τις συνθήκες που δούλευαν αυτοί οι άνθρωποι και τα ελάχιστα χρήματα που έπαιρναν. Εργάζονταν σαν σκλάβοι κι αυτό που μας ευαισθητοποίησε ήταν μια φωτογραφία που έγινε viral για να έχουμε να κάνουμε like στο facebook.
Η φωτογραφία είναι γεγονός. Όλες οι φωτογραφίες και κυρίως το φωτορεπορτάζ είναι παρμένες από κλάσματα δευτερολέπτου της πραγματικής ζωής, δεν είναι σαν άλλες τέχνες που μπορεί ο καλλιτέχνης να επέμβει δραματικά στο τι θα δούμε. Οπότε σκέψου το σαν ένα γεγονός εικονογραφημένο.
Αυτό εξαρτάται από το αν και κατά πόσο και τί είναι αυτό που μετατρέπει η φωτογραφία σε Αντικείμενο. Μπορούμε για παράδειγμα πάνω σ'αυτό να αναρωτηθούμε 1)αν όπως μπορεί η φωτογραφία να είναι για εμάς κάτι ή κάτι άλλο, το ίδιο να είναι και ο τρόπος που την βλέπουμε. Άρα ή θα πούμε ότι δεν ενυπάρχει ζήτημα ηθικής στο τράβηγμα μιας φωτογραφίας(που από την στιγμή που τραβιέται, ναι, και συμφωνώ, δεν ενυπάρχει πια...) ή ότι η ηθική πάνω στην εικόνα στηρίζεται σε μια ενοχή της ''ιδούς''. Η ενοχή αυτή μπορεί να κρατάει στο βίαιο δικαίωμα αυτής της τέχνης να παράγεται δίχως συνδιαλλαγές. Όταν συμβαίνει αυτό(όπως στην συγκεκριμένη φωτογραφία), ο τρόπος που τη βλέπουμε μετράει τον πολιτισμό, όχι ως προς το γεγονός ότι συντελείται όντως ...τέχνη(έργο και θεατής), ναι μπράβο οκ, αλλά στο πως συντελείται. Εξ αυτού, κάθε μας σχόλιο είναι δικαίωμα μεν, αλλά είμαστε εμείς αυτοί που ενδεχομένως σε τελικό στάδιο με τον τρόπο μας αποφασίζουμε αν δύο νεκροί, που δεν ''συμμετέχουν'', είναι ένα δημόσιο θέαμα 5 αστέρων ή είναι αυτό που είναι. Αν είναι αντικείμενα δηλαδή, ή υποκείμενα. Στην περίπτωση που θέλουμε -τουλάχιστον να πιστεύουμε- ότι ρέπουμε προς το δεύτερο ας έχουμε τον πολιτισμό-και αφού επιτέλους παραδεχθούμε ότι η τέχνη είναι απλώς και μόνο προσωπική μας υπόθεση- να έχουμε κάτι να πούμε ως "εξουσιαστές"-θεατές που είμαστε που να ξεπερνάει αυτό το διακύβευμα, ώστε να τιμάς και την φωτογραφική πράξη και το περιεχόμενό της το οποίο άλλωστε και διακυβεύεται. Έχω την αίσθηση ότι το πρώτο πάλι, συμβαίνει στην εποχή μας όταν πια φτάνουμε να ζούμε από τις εικόνες και τα avatar. Και αυτή είναι και πολιτική εκτίμηση.