Η εφημερίδα Le Monde ασχολείται σε ρεπορτάζ της με την οικονομική κατάσταση στην Ισπανία, όπου τα στοιχεία δείχνουν ότι η ανεργία έχει φτάσει στο 21% και υπάρχουν 1,4 εκατομμύρια οικογένειες στις οποίες όλα τα μέλη είναι άνεργα. Η γαλλική εφημερίδα αναφέρεται σε περιπτώσεις όπως εκείνης του 56χρονου κυρίου Μ, ο οποίος ζει με τα δυο άνεργα και χωρίς επίδομα παιδιά του και τα δυο εγγόνια του 7 και 3 ετών. Η μητέρα λαμβάνει ενίσχυση 426 ευρώ, με ενοίκιο σπιτιού 276 και λογαριασμούς 125 ευρώ.
Στη Βαλένθια δρα η ένωση Nuestra Senora de los desemparados που φέτος ξεκίνησε ένα νέο πρόγραμμα για την καταπολέμηση της φτώχειας: Το πρόγραμμα ονομάζεται: «Υιοθετήστε μία Οικογένεια" και στην ιστοσελίδα της οργάνωσης στο διαδίκτυο δεκάδες περιπτώσεις έρχονται και παρέρχονται. Ένας αριθμός τραπεζικού λογαριασμού προσκαλεί τους επισκέπτες να κάνουν μια δωρεά. Περιπτώσεις όπως αυτή μιας διαζευγμένης μητέρας με τέσσερα παιδιά 16, 11, 4 και 3, που εργάζεται ως καθαρίστρια με μισθό 434 ευρώ, και πληρώνει ενοίκιο 410 ευρώ. Ή ο νεαρός φοιτητής 25 ετών, αποκομμένος από τους γονείς του, που κερδίζει 250 ευρώ με το μισό ποσό να πηγαίνει στο νοίκι. Μια 74χρονη με σύνταξη 340 ευρώ που ζει με τον 50χρονο ανάπηρο γιο της, όλες περιπτώσεις ακραίας φτώχειας που επιδείνωσε η κρίση και τα μέτρα λιτότητας. Κοντά σε αυτές τις περιπτώσεις και οι οικογένειες, τα σπίτια των οποίων έχουν κατασχεθεί από τις τράπεζες, όπως η οικογένεια με ένα παιδί, με πατέρα άνεργο και χωρίς επίδομα ανεργίας πια και τη μητέρα σε αναρρωτική άδεια, χωρίς παροχές.
Η Ισπανία-γράφει η Le Monde- δεν βλέπει το τέλος του τούνελ. Εκατομμύρια οι άνεργοι και 300.000 οικογένειες που εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους από τις τράπεζες, επειδή δεν κατάφεραν να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων.
Στις 13 Οκτωβρίου, η εκκλησιαστική φιλανθρωπική οργάνωση Caritas, σήμανε συναγερμό, ανακοινώνοντας την έκθεση της σύμφωνα με την οποία η φτώχεια στην Ισπανία σταθεροποιείται και γίνεται χρόνια. Ο αριθμός των ανθρώπων που χρησιμοποιούν τις υπηρεσίες της οργάνωσης, ως «πρωτοβάθμια φροντίδα και βοήθεια» , για την επίλυση θεμάτων έκτακτης ανάγκης, όπως η χορήγηση τροφίμων, έχει αυξηθεί από 400.000 το 2007 σε 950.000 το 2010. Ωστόσο, μόνο το 30% από αυτούς ζήτησαν βοήθεια για πρώτη φορά. Το υπόλοιπο 70% αντιστοιχεί σε «άτομα των οποίων η κατάσταση επιδεινώνεται λόγω της έλλειψης λύσης» , δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Sebastian Mora . Τα τρία τέταρτα αυτών είναι ζευγάρια ηλικίας 20 έως 40 ετών με πολλά μικρά παιδιά. Και για πρώτη φορά, είναι ως επί το πλείστον ισπανικής υπηκοότητας και όχι μετανάστες.
Η εφημερίδα σημειώνει ότι η παραδοσιακή οικογενειακή αλληλεγγύη των χωρών της Μεσογείου, η οποία έχει τόσο πολύ βοηθήσει τους ανθρώπους από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, δεν φαίνεται πλέον αρκετή.
Το πρόγραμμα λιτότητας απαιτεί, οι εθνικές ενισχύσεις για τους ανέργους να περιορίζονται σε μια περίοδο έξι μηνών, ενώ γίνονται όλο και πιο περιοριστικές. Όσον αφορά τις αυτόνομες περιφέρειες της Ισπανίας, αναγκάζονται να μειώσουν το τερατώδες έλλειμμά τους , μειώνοντας τις κοινωνικές δαπάνες.
Τα πορίσματα της έρευνας του ισπανικού Εθνικού Ινστιτούτου Στατιστικής, ΙΝΕ, για τις συνθήκες διαβίωσης το 2011, είναι το ίδιο απαισιόδοξα με αυτά της Caritas: η φτώχεια αυξάνεται ραγδαία στην Ισπανία.
Σχεδόν το 22% των ισπανικών νοικοκυριών ζουν σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας, που ορίζεται σε € 7.500 ετησίως για ένα άτομο ή 13.500 για ένα ζευγάρι με ένα παιδί. Το 2010 ήταν 20,7% και 19,5% το 2009. Η αύξηση της ανεργίας είναι η κύρια αιτία. "Μια ένδειξη της σοβαρότητας της κατάστασης είναι ότι όλο και περισσότεροι νέοι, εκπαιδευμένοι και καταρτισμένοι, αφήνουν την Ισπανία για να βρουν δουλειά αλλού » , δήλωσε ο Florentino Felgueroso, διευθυντής στο Ίδρυμα Εφαρμοσμένων Οικονομικών (FEDEA). Η Ισπανία γίνεται πάλι μια χώρα της μετανάστευσης, όπως πριν από σαράντα χρόνια; Σύμφωνα με μελέτες του ΙΝΕ θα είναι αναπόφευκτο, αν η κατάσταση συνεχίζει να επιδεινώνεται .
Το μέσο εισόδημα των ισπανικών οικογενειών έπεσε κατά 4,4% από χρόνο σε χρόνο, φθάνοντας στα 25 000 ευρώ ετησίως ανά νοικοκυριό και € 9.400 ανά έτος. Μια τριμελής οικογένεια δεν έχει την πολυτέλεια να αντιμετωπίσει τις απρόβλεπτες δαπάνες και το 40% δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά να πληρώσει τις διακοπές μιας εβδομάδας. Πιο ανησυχητικά, μια πρόσφατη έκθεση της UNICEF επισημαίνει ότι το 15% των παιδιών των αλλοδαπών στην Ισπανία σε συνθήκες εξαθλίωσης, και το 6% υποφέρουν από την πείνα.
Προς το παρόν, γράφει η Le Monde, η Ισπανία γνωρίζει σχετικά μικρές κοινωνικές εντάσεις, παρά το μέγεθος της κρίσης. Δεν υπάρχει γενική απεργία. Ούτε μαζική βία και παραβατικότητα. Μόνο φιλικοί "εξοργισμένοι", ειρηνιστές και ουτοπιστές, που καταγγέλλουν τις δυσκολίες, ευγενικά, σε λαϊκές συνελεύσεις ... Αλλά μέχρι πότε;
