Στη Γερμανία, μέχρι πρότινος, η συνταγογράφηση ενός φαρμάκου που θα επέφερε τον θάνατο σε κάποιον άνθρωπο που έπασχε, για παράδειγμα, από ανίατη ασθένεια, δεν ήταν παράνομη εφόσον ο ασθενής λάμβανε ο ίδιος την ουσία αυτή.
Από σήμερα όμως νέο νομοσχέδιο απαγορεύει δια παντός την «εμπορευματοποίηση» της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας, με προβλέψεις για ποινή φυλάκισης τριών ετών στους «παραβάτες».
Η νέα απόφαση του γερμανικού κοινοβουλίου πρακτικά εκτός από το ότι θέτει εκτός νόμου οργανώσεις οι οποίες βοηθούν έναντι αμοιβής ασθενείς να δώσουν τέλος στη ζωή τους, αφήνει επίσης «σκιές» όσον αφορά τις ποινικές ευθύνες των γιατρών που προχωρούν στην ευθανασία ασθενών τους, καθώς μέχρι σήμερα, οι γιατροί στα περισσότερα κρατίδια κινδύνευαν με αφαίρεση της άδειας τους, όμως τώρα βρίσκονται αντιμέτωποι με την πιθανότητα φυλάκισης.
Η παθητική ευθανασία, συμπεριλαμβανομένης και της μη χορήγησης φαρμακευτικής αγωγής για την παράταση της ζωής, είναι αποδεκτή στη Γερμανία, όπου μάλιστα έχουν ιδρυθεί και διάφοροι οργανισμοί που βοηθούν τους ασθενείς στο τελικό στάδιο να αποκτήσουν πρόσβαση σε ουσίες που θα τους οδηγήσουν στον θάνατο. Οι οργανισμοί αυτοί λειτουργούν ως "λέσχες" που χρεώνουν στα μέλη τους συνδρομή. Ο μεγαλύτερος από αυτούς, ο Sterbehilfe Deutschland, που οργάνωνε μέχρι τώρα τη μετάβαση των ασθενών για υποβοηθούμενη αυτοκτονία στην Ελβετία, ανακοίνωσε ότι διακόπτει τις δραστηριότητές του εν αναμονή της απόφασης των δικαστηρίων για τη συνταγματικότητα ή μη του νέου νόμου.
Η ευθανασία στη Γερμανία παραμένει ένα πολιτικά ευαίσθητο θέμα, καθώς την εφάρμοζε μαζικά το ναζιστικό καθεστώς, όμως η συντριπτική πλειοψηφία των Γερμανών τάσσονται υπέρ της νομιμοποίησής της. Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στα τέλη Οκτωβρίου στο περιοδικό Focus, τρεις στους τέσσερις (ποσοστό 74%) συμφωνούν να μπορεί ένας γιατρός να βοηθάει κάποιον να πεθάνει, εφόσον πάσχει από ανίατη, θανατηφόρα νόσο. Μόνο το 20% διαφωνεί.
σχόλια