Από τα lockdown μέχρι το άγχος αν οι πιθανοί σύντροφοι έχουν εμβολιαστεί ή όχι, έχει αποδειχθεί περίτρανα πως η πανδημία έβαλε αμέτρητα εμπόδια στη σεξουαλική ζωή των single.
Την περασμένη εβδομάδα, έρευνα διαπίστωσε ότι το 21% των Αμερικανών κάτω των 35 ετών δεν είχαν κάνει σεξ το 2021 μέχρι στιγμής, σύμφωνα με το Institute for Family Studies. Πώς είναι, όμως, πραγματικά να «παγώνεις» τη λίμπιντο σου για τόσο καιρό; Τρεις γυναίκες συγγραφείς αποκαλύπτουν στη Daily Mail τι έμαθαν από τον έναν χρόνο «κατά λάθος» αποχής από το σεξ.
Hattie Sloggett: «Στο lockdown ανακάλυψα ότι δεν φοβάμαι να είμαι μόνη»
Έχει περάσει ένας ολόκληρος χρόνος από την τελευταία φορά που έκανα σεξ. Όλο αυτό μπορεί να ήταν τυχαίο- ξεκίνησε ως αποτέλεσμα της φυγής από την πόλη για το σκοτεινό Ντέβον, όπου ο μέσος όρος ηλικίας στο χωριό είναι άνω των 50– αλλά με την πάροδο του χρόνου έγινε τρόπος ζωής. Μια απόφαση που αποδείχτηκε εκπληκτικά ενδυναμωτική.
Θα φανταζόσασταν ότι μια 32χρονη ανύπαντρη γυναίκα σαν εμένα θα είχε καταφύγει στα site γνωριμιών. Αλλά ανακάλυψα ότι όλοι αυτοί οι περιορισμοί με άλλαξαν με τρόπους που δεν μπορούσα ποτέ να προβλέψω. Και δεν είμαι η μόνη- πολλοί από τους φίλους μου έχουν γίνει πολύ πιο επιλεκτικοί για τον ποιον θα αφήσουν να μπει στη ζωή τους. Το βλέπω επίσης στη δουλειά μου ως σύμβουλος σχέσεων: ο κόσμος είναι πιο επιλεκτικός με το πώς περνά το χρόνο του και με ποιον.
Όπως πολλοί παραιτούνται από δουλειές που δεν τους αρέσουν — σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση, βρισκόμαστε στο χείλος μιας «μεγάλης παραίτησης», λόγω μεγάλου αριθμού κενών θέσεων εργασίας και εξουθένωσης από την πανδημία — έτσι κι εμείς οι millennials επιλέγουμε να ανέβουμε επίπεδο σε κάθε τομέα: δουλειά, κοινωνική ζωή και αγάπη.
Στη διάρκεια του πρώτου lockdown του 2020, η διαφυγή στην ύπαιθρο φαινόταν μόνη επιλογή. Επέλεξα το σπίτι της γιαγιάς μου στην κορυφή ενός λόφου. Σύντομα έγινα αρκετά μοναχική- δεν μου έλειπαν μόνο οι αλληλεπιδράσεις με άτομα της ηλικίας μου αλλά και η οικειότητα ενός άλλου ανθρώπου, ενός εραστή, ενός φίλου.
Single για τρία χρόνια – από την κατάρρευση του 5ετούς γάμου μου – είχα αρχίσει να επιδίδομαι σε περιστασιακές σχέσεις χωρίς δεσμεύσεις. Αρχικά συνέχισα τις διαδικτυακές γνωριμίες – αν και μέσω FaceTime. Γνώρισα κάποιον τον Απρίλιο του 2020 και μετά από πολλές ώρες βιντεοκλήσεων, ήρθε στο Ντέβον από τον Λονδίνο για να περάσουμε μαζί το lockdown. Όσο κι αν προσπαθήσαμε όμως, τα πράγματα είχαν τελειώσει μέχρι τον Σεπτέμβριο
Στην αρχή ήμουν πληγωμένη, αλλά γρήγορα κατάλαβα ότι κάτι μέσα μου είχε αλλάξει. Αντί να ψάχνω έναν σύντροφο, λαχταρούσα εσωτερική σταθερότητα – μια δουλειά να ξανασταθώ στα πόδια μου, η οποία θα μου έδινε έναν λόγο για να φύγω από το σπίτι. Όταν επέστρεψα – πολύ σύντομα – στο δίχτυ ασφαλείας των γνωριμιών μέσω ίντερνετ, το γεγονός ότι κάθε προφίλ ανέφερε εμβολιασμούς και προτιμήσεις για ραντεβού μέσω βίντεο, με απογοήτευσε. Πού ήταν ο ενθουσιασμός σε όλο αυτό;
Μετά από μια εβδομάδα, διέγραψα την εφαρμογή γνωριμιών από το τηλέφωνό μου. Αν και θα μπορούσα να είχα επιστρέψει στο Λονδίνο, επέλεξα να μείνω στο Ντέβον. Ξεκίνησα μια νέα, μερικής απασχόλησης δουλειά σε ένα μαγαζί για να με βγω από το σπίτι. Ανακάλυψα ξανά τη φύση περνώντας τον περισσότερο χρόνο έξω. Δούλεψα την ψυχική μου υγεία — βρήκα νέο ψυχοθεραπευτή. Επανασυνδέθηκα με φίλους, αλλά το πιο σημαντικό, επικεντρώθηκα στην ανεξαρτησία μου.
Δεν έγινε εύκολα. Είχα συνηθίσει τόσο πολύ να είμαι συνεξαρτώμενη, ειδικά στις σχέσεις. Αλλά επέμεινα και τώρα δεν θέλω να νιώσω ποτέ ξανά εξαρτημένη από άλλον άνθρωπο.
Η πιο σημαντική ανακάλυψη ήταν η επανασύνδεση με το σώμα μου. Αυτό το καλοκαίρι, χρειάστηκε να υποβληθώ στα πάντα, από χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη για να ανακουφίσω μέχρι θεραπεία για καρκίνο του δέρματος στο στήθος μου. Ωστόσο, το σώμα μου δεν με εγκατέλειψε - έτσι αποφάσισα να μην το παρατήσω. Σταμάτησα να τιμωρώ τον εαυτό μου αν έτρωγα πολύ. Έμαθα μάλιστα, με τη βοήθεια μιας υπέροχης εφαρμογής που ονομάζεται Kama, πώς να απολαμβάνω τον εαυτό μου. Και έγινα ευγνώμων για όσα είχα — σε μια εποχή που άλλοι είχαν χάσει τόσα πολλά.
Η επιθυμία να αγαπήσω τον εαυτό μου και τη ζωή μου έγινε ο λόγος ύπαρξης μου, ανακάλυψα ότι δεν φοβάμαι να είμαι μόνη. Αυτό δεν σημαίνει ότι επιλέγω να είμαι single και χωρίς σεξ για το υπόλοιπο της ζωής μου - ή ακόμα και για το άμεσο μέλλον - αλλά η στάση μου έχει αλλάξει.
Όσο κι αν θα μου άρεσε μια αγκαλιά στα σεντόνια με έναν όμορφο άντρα, είναι πιο σημαντικό για μένα με ποιον τύπο ανθρώπου θα επιλέξω να περάσω τον χρόνο μου. Η μητέρα μου εξακολουθεί να ελπίζει ότι θα τακτοποιηθώ με έναν άντρα, αλλά συμβιβάζεται με το γεγονός ότι δεν θα το επιδιώξω τόσο δυναμικά όσο θα ήθελε.
Οπότε όχι άλλες εφαρμογές γνωριμιών: θέλω να γνωρίσω κάποιον κανονικά. Κάποιον που δεν με χρειάζεται αλλά με ποθεί— και το αντίστροφο. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη την σύνδεση, αλλά χρειαζόμαστε το σεξ; Πλέον δεν είμαι τόσο σίγουρη. Το θέλω, αλλά δεν το χρειάζομαι.
Αυτό που χρειάζομαι είναι μια σχέση με ισορροπία, αυτονομία, σεβασμό στα όρια και υποστήριξη. Αν σε αυτό το πακέτο υπάρχει και το απίστευτα καυτό σεξ, τότε τέλεια, αλλά δεν είναι προτεραιότητά μου.
Katie Glass: «Η αποχή από το σεξ μού έμαθε να αγαπώ τον εαυτό μου»
Δεν ήταν κύριο σχέδιο μου να ζήσω σαν καλόγρια για ένα χρόνο. Αν μου έλεγες τον περασμένο Μάιο, αφού χώρισα με τον φίλο μου στη διάρκεια του πρώτου lockdown, ότι δεν θα έκανα τίποτα για 12 μήνες, ίσως να μην τον είχα αφήσει.
Πάντα απολάμβανα μια υγιή σεξουαλική ζωή. Στην τελευταία μου σχέση, η ρομαντική μας ζωή ήταν καλή για τα περισσότερα από τα έξι χρόνια που ήμασταν μαζί — όχι μόνο στο κρεβάτι αλλά γενικά. Ήμασταν από εκείνα τα ενοχλητικά ζευγάρια που δεν μπορούσαν να κρατήσουν τα χέρια τους μακριά ο ένας από τον άλλο.
Ίσως γι' αυτό, όταν τα πράγματα στράβωσαν, με τον πρώην μου να κατηγορεί το γεγονός ότι είχα πάρει κιλά, πόνεσε τόσο πολύ - γιατί ποτέ δεν είχα αμφισβητήσει αυτό το κομμάτι της σχέσης μας. Όταν χωρίσαμε, ήταν ένα σοκ να περνάς σε έναν ολόκληρο χρόνο χωρίς σεξ.
Παραδόξως, όμως, όταν σταμάτησα να κάνω σεξ, συνειδητοποίησα πόσο μεγάλο μέρος της ζωής μου περιστρεφόταν γύρω από αυτό- από τότε που ήμουν έφηβη και οι φίλοι μου έλεγαν ψέματα για το ποιος είχε κάνει τι, μέχρι τα 20 που ανησυχούσα αν οι άντρες με βρίσκουν ελκυστική και τα 30 όταν το σεξ έγινε πίεση για να μείνω έγκυος. Στα 40 μου, αφού χώρισα από τον πρώην μου, ξαφνικά έπρεπε να μείνω χωρίς σεξ για το μεγαλύτερο διάστημα στην ενήλικη ζωή μου. Ήταν απελευθέρωση.
Απολάμβανα το σώμα μου και χάρηκα που δεν είχα κανέναν να με ανακρίνει γι' αυτό, να παραπονιέται ότι είναι χοντρό ή όχι αρκετά σέξι. Όταν σταμάτησα να κοιμάμαι με οποιονδήποτε, σταμάτησα να ξυρίζω τα πόδια μου ή να μπαίνω στον κόπο να φορέσω μακιγιάζ – πράγματα που κάποιος με τον οποίο έβγαινα κάποτε «αστειευόταν» πως ήταν «η ελάχιστη προσπάθεια που πρέπει να κάνει μια γυναίκα».
Αντί να αγοράσω μάσκαρα και να κλείσω ραντεβού αποτρίχωσης - που πρέπει να μου κόστισαν σχεδόν 100 λίρες το μήνα- εξοικονόμησα μια μικρή περιουσία και πέρασα τον χρόνο μου χτίζοντας μια νέα ζωή στον εαυτό μου. Σταμάτησα να αγοράζω σέξι ρούχα που με έκαναν να νιώθω άβολα και — έχοντας μετακομίσει από την πόλη στην ύπαιθρο — έφτιαξα μια πιο πρακτική γκαρνταρόμπα με φόρμες και μποτάκια πεζοπορίας.
Μου άρεσε να μην με νοιάζει τι σκέφτεται κάποιος άλλος για την εμφάνισή μου. Πήγαινα για ύπνο νωρίς με ένα βιβλίο, πιτζάμες, και μου άρεσε. Ομολογώ ότι απέφυγα το σεξ εκείνη τη χρονιά όχι μόνο επειδή το lockdown με κράτησε απομονωμένη, αλλά και επειδή αλλά και επειδή ήθελα να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα που είχε πει ο πρώην για το σώμα μου.
Είχα τόσο άγχος να το δείξω σε άλλον. Περνώντας μια «σεξουαλική ξηρασία» , βρήκα την ευκαιρία να ανασυγκροτηθώ. Έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής μου ανησυχώντας για το αν οι άντρες με βρίσκουν ελκυστική, άρχισα να βλέπω το σώμα μου ως κάτι που πρέπει να με εξυπηρετεί.
Μου άρεσε να επικεντρώνομαι για μια φορά στις δικές μου ανάγκες. Κάπως έτσι άρχισα να γυμνάζομαι- αυτή τη φορά δεν έχασα βάρος επειδή δεν ένιωθα καλά, αλλά επειδή το να νιώθω δυνατός με έκανε να νιώθω καλά.
Μέσα στη δίνη των ενδορφινών και της αδρεναλίνης που προερχόταν από την άσκηση, άρχισα να σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι ωραίο να κοιμηθώ ξανά με κάποιον. Μπήκα σε μια εφαρμογή γνωριμιών τον Μάιο και γρήγορα ανακάλυψα ότι όλοι με τους οποίους μίλησα εκεί ήταν απελπισμένοι για σεξ, επειδή είχαν περάσει επίσης το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς μόνοι.
Περίμενα να συναντήσω κάποιον ενδιαφέρον, κάτι που πήρε μερικούς μήνες. Το πρώτο ραντεβού έγινε σε ένα ξενοδοχείο για καφέ, αλλά ερωτευτήκαμε αμέσως. Περιμέναμε λίγο πριν το σεξ, όχι επειδή ήμουν αγχωμένη, αλλά επειδή ήθελα να βεβαιωθώ ότι ένιωθα καλά.
Όταν συνέβη, ένιωσα τον ίδιο ενθουσιασμό όταν έχασα την παρθενία μου: να βρω την κατάλληλη στιγμή, να αγοράσω ωραία εσώρουχα, να πάρω ένα κερί. Μόνο που αυτή τη φορά ήταν καλύτερα γιατί ήξερα τι έκανα — και ακόμα καλύτερα, εκμεταλλεύτηκα την χρονιά για να αγαπήσω πραγματικά τον εαυτό μου.
Διασκεδάσαμε, αλλά δεν έγινε σχέση. Έχοντας απολαύσει τόσο πολύ τη χρονιά μου μόνη μου, τώρα βιάζομαι μακράν λιγότερο να δεσμευτώ σε άλλη σχέση.
Lucy Holden: «Αυτό που κατάφερα στο lockdown, ήταν καλύτερο από οποιονδήποτε οργασμό»
Τον περασμένο μήνα κοιμήθηκα με άντρα για πρώτη φορά εδώ και 14 μήνες - το περισσότερο διάστημα χωρίς σεξ από τότε που έχασα την παρθενιά μου από τον πρώτο μου φίλο στα 16 μου.
Έχοντας φύγει από το Λονδίνο για το σπίτι των γονιών μου στο Μπαθ, τα ραντεβού, πόσο μάλλον το σεξ, ήταν ξαφνικά αδύνατα. Στα 31 μου ένιωθα χάλια στον νέο, άδειο κόσμο μου και σκεφτόμουν μόνο το καθημερινό άγχος που βιώναμε. Καθόμουν μόνη, συχνά με δάκρυα στα μάτια και αναρωτιόμουν πότε θα ξανασυναντούσα κάποιον, φανταζόμουν πως δεν θα ξαναέκανα σεξ, δεν θα έκανα ποτέ παιδιά και πως πιθανότατα θα κατέληγα μια 50άρα, μόνη, να φροντίζω τους ηλικιωμένους γονείς μου.
Όχι μόνο η ζωή ήταν σε παύση επ’ αόριστον, αλλά δεν μπορούσα να φανταστώ πως κάποια στιγμή θα άφηνα κάποιον να με πλησιάσει. Στα 20 μου, σκεφτόμουν το σεξ ως διασκέδαση και το χρησιμοποιούσα ως δεκανίκι ακόμη και ως θεραπεία από το hangover. Αλλά κατάλαβα, εκ των υστέρων, πόσο βασιζόμουν σε αυτό για να μην νιώθω μόνη.
Διοχέτευσα λοιπόν, την ενέργεια μου στον εαυτό μου και όχι να σπαταλάω χρόνο για να μιλάω με άνδρες, να στέλνω μηνύματα και να ανησυχώ εάν ο άλλος θα θέλει να με ξαναδεί. Διάβασα πολύ και γνώρισα πραγματικά τους γονείς μου. Έγραψα επίσης δύο θεατρικά έργα, μια κωμική σειρά και τρία βιβλία – το πρώτο από τα οποία κυκλοφορεί τον Φεβρουάριο.
Τώρα πλέον, που η περίοδος αποχής από το σεξ έχει παρέλθει, σκέφτομαι αυτή τη χρονιά ως ένα πολύτιμο έτος, μια στιγμή που με προετοίμασε για το επόμενο στάδιο της ζωής μου. Πολύ πιο ικανοποιητικό από έναν οργασμό είναι το να γνωρίζω πως τα επιτεύγματά μου τους τελευταίους 14 μήνες θα είναι πολύ πιο διαρκή και αξιομνημόνευτα από μερικά από αυτά που έχασα το χρόνο μου πριν από την πανδημία.
Πιο παλιά, ήμουν αρκετά πρόθυμη να κάνω σεξ και το φλερτ μου ήταν εύκολο. Ωστόσο, στο πρώτο μου ραντεβού μετά από 14 μήνες, φάνηκα πολύ ντροπαλή. Ένιωθα έτοιμη να βγω ραντεβού, γι’ αυτό και κατέβασα την εφαρμογή γνωριμιών, αλλά το πρώτο πράγμα που είπα στον δάσκαλο που γνώρισα για ένα ποτό, ήταν ότι ήθελα να το πάμε αργά. Το δέχτηκε, αλλά αργότερα έστειλε μήνυμα για να ρωτήσει: «Πόσο αργά είναι το αργά; Γιατί μπορούμε να το πάμε με το δικό σου ρυθμό, αλλά εάν το αργά σημαίνει να περιμένω ένα χρόνο, τότε θα χρειαστώ μια ειδοποίηση».
Τρία ραντεβού, μια εβδομάδα μετά, ήμασταν στο κρεβάτι και οι δύο χαρούμενοι για διαφορετικούς λόγους, αλλά εγώ, κυρίως επειδή ήξερα τι ήθελα. Τελικά, όπως αποδείχτηκε, καλύτερο από το σεξ είναι το να είσαι κοντά σε κάποιον.
