Οι σχέσεις Κίνας-Ήπα χαρακτηρίζονται από την αντίφαση ανάμεσα στην αλληλεξάρτηση και τον ανταγωνισμό. Η Κίνα διατηρεί 3 τρις (!)$ σε συναλλαγματικά αποθεματικά (περίπου το 20% του αμερικανικού δημόσιου χρέους και φυσικά δε βλέπει θετικά τη διαρκή υποτίμηση του δολαρίου που προκαλείται από το συνεχές τύπωμα φρέσκου χρήματος από τη FED. Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους που επαναφέρει σε συνεργασία με τη Ρωσία την πρόταση για αντικατάσταση του δολαρίου από ένα καλάθι νομισμάτων, κάτι που ο «συγχωρεμένος» Στρος-Καν έβλεπε θετικά.
Αντίστοιχα, η Ουάσιγκτον θεωρεί το γουάν υποτιμημένο κατηγορώντας το Πεκίνο για τακτικές προστατευτισμού κι εμπορικού πολέμου. Εξάλλου, το Διεθνές Εμπορικό Επιμελητήριο(ICC) διαπίστωσε πως οι χώρε των G20, σε αντίθεση με τα συμφωνηθέντα στη σύνοδο του Τορόντο, αρχές του 2010 έχουν αυξήσει το εμπορικά όπλα τους, όπως επιβολή δασμών στις ξένες εισαγωγές.
Δεν είναι η πρώτη φορά που στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης επιστρέφει ο προστατευτισμός, που εξοβελίζεται συνήθως στη belle époque της παγκόσμιας άνθησης.
Ο «αναίμακτος» αυτός ανταγωνισμός περνά και στον κυβερνοχώρο, καθώς έπειτα από άγγλο-αμερικάνικες καταγγελίες για διαδικτυακές επιθέσεις σε εταιρείες εργολάβους του Πενταγώνου, όπως Lockheed Martin, το Πεκίνο παραδέχτηκε δημόσια την ύπαρξη του μπλε κυβερνοστρατού (κρατικοί χάκερς).
Στο μεταμοντέρνο αυτό ψυχροπολεμικό κλίμα, ο υπουργός άμυνας των Ήπα, διαμήνυσε μεν πως η χώρα του δεν εμποδίζει την κινεζική ανάπτυξη, για να προσθέσει όμως πως εύχεται οι Κινέζοι να μην επαναλάβουν το σοβιετικό λάθος, επιχειρούμενοι να ανταγωνιστούν στρατιωτικά τις Ήπα.
Το που θα κλίνει το εκκρεμές που κινείται ανάμεσα στην αναγκαία συνεργασία και τον ανοικτό ανταγωνισμό, είναι κάτι που θα φανεί στο- όχι και τόσο μακρινό-μέλλον.
σχόλια