Η Φλερ Πιέρετς και η Τζούλιαν Μπουμ ήταν ζευγάρι και όταν μέτρησαν όλες τις χώρες του κόσμου όπου είναι νόμιμος ο γάμος των ομοφυλοφίλων, 22 συνολικά, αποφάσισαν να το κάνουν για να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο για την ισότητα των φύλων. Όμως δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν το σχέδιό τους. Η Τζούλιαν πέθανε. Η Φλερ όμως έμεινε για να αφηγηθεί την ιστορία τους.
«Το 2017, η σύζυγός μου, Τζούλιαν, και εγώ δειπνούσαμε με φίλους, όταν η συζήτηση έφτασε στον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
«Δεν υπάρχει πια πρόβλημα, σωστά;» είπε ένας φίλος, πεπεισμένος ότι πλέον υπήρχαν ίσα δικαιώματα για όλους στο θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Εκείνη την εποχή όμως ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών ήταν νόμιμος μόνο σε 22 χώρες. Μέχρι σήμερα, η ομοφυλοφιλία ποινικοποιείται σε 64 χώρες και επισύρει ακόμα και θανατική ποινή σε 11.
Οι φίλοι μας σοκαρίστηκαν που η γυναίκα μου και εγώ δεν μπορούσαμε να παντρευτούμε σε πάνω από 170 χώρες του κόσμου. Πήγα στην κουζίνα να ετοιμάσω γλυκό και καθώς έβαζα παγωτό σοκολάτα σε μπολ, μου ήρθε μια ιδέα. Αργότερα, όταν όλοι έφυγαν, ψιθύρισα την ιδέα μου στη Τζούλιαν: «Τι θα γινόταν αν παντρευόμασταν σε κάθε χώρα όπου είναι νόμιμος ο γάμος ομοφυλοφίλων; Δεν είναι ο γάμος και η αγάπη μια τέλεια αφετηρία για την ευαισθητοποίηση του κοινού;»
«Ωραία ιδέα, αγάπη μου», είπε και ξανακοιμήθηκε.
Όταν ξύπνησα το επόμενο πρωί, η Τζούλιαν ήδη είχε ξεκινήσει τους υπολογισμούς. Δεν είχαμε πολλά χρήματα, αλλά σκεφτήκαμε ότι, αν πουλούσαμε τα πάντα, θα μπορούσαμε να κάνουμε πέντε γάμους. Έτσι, καταλήξαμε με μια βαλίτσα η καθεμία.
Είχαμε παντρευτεί το 2015, αλλά δεσμευτήκαμε να ευαισθητοποιήσουμε το κοινό για τις χώρες που δεν θα επέτρεπαν τους γάμους ομόφυλων ζευγαριών. Ως καλλιτέχνιδες, είχαμε συνηθίσει να βάζουνε τη ζωή μας στη δουλειά μας. Ήμασταν γενναίες και ενθουσιώδεις και πολύ ερωτευμένες, οπότε τίποτα άλλο δεν είχε σημασία.
Εκείνον τον Σεπτέμβριο, ξεκινήσαμε επίσημα το «22: The Project» από τη Νέα Υόρκη. Η Τζούλιαν κι εγώ παντρευτήκαμε στο Άμστερνταμ, την Αμβέρσα και το Παρίσι. Μετά τον τέταρτο γάμο μας, άρχισε να αισθάνεται μία ξαφνική ζάλη. Διαγνώστηκε με πολλαπλούς όγκους στον εγκέφαλο και πέθανε έξι εβδομάδες αργότερα.
Ήμουν συντετριμμένη. Μόλις «έφυγε», ένιωσα εντελώς αβοήθητη. Κοίταζα τον τοίχο, μπαινόβγαινα στο δωμάτιο που πέθανε. Για αυτές τις λίγες εβδομάδες της ασθένειάς της, ήμουν σε επαγρύπνηση. Δεν είχε μείνει τίποτα πια. Η απώλεια της Τζούλιαν με είχε τσακίσει. Το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να συρθώ στο κρεβάτι και να μην σηκωθώ ποτέ.
Όταν πέθανε, έμεινα με δύο βαλίτσες και 125 ευρώ στον τραπεζικό μου λογαριασμό. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να συνεχίσω να δουλεύω. «Έγραψα ένα βιβλίο, Τζούλιαν, για την κοινή μας ζωή». Λίγο αργότερα, ένας εκδότης με ρώτησε αν με ενδιέφερε να γράψω ένα παιδικό βιβλίο για δύο γυναίκες, τη Φλερ και την Τζούλιαν, που παντρεύονται σε όλες τις χώρες όπου επιτρέπεται ο γάμος ομοφυλοφίλων. Στα βιβλία που ακολούθησαν, τα Love Around the World και Love Is Love, η Τζούλιαν δεν πεθαίνει. Μου έδωσαν την ευκαιρία να τελειώσω το project μας, έστω και στο χαρτί.
Όταν ξεκινήσαμε το project του γάμου μας, υπήρχαν 22 χώρες στις οποίες μπορούσαμε να παντρευτούμε. Τον Ιανουάριο, αυτός ο αριθμός θα ανέλθει στους 35. Εξακολουθώ να δυσκολεύομαι να σκέφτομαι το παρελθόν, γιατί το project μας, μου θυμίζει τις πιο ευτυχισμένες εποχές. Και μου λείπει η Τζούλια σαν τρελή. Αλλά ξέρω επίσης ότι ξεκινήσαμε πολλές σημαντικές συζητήσεις στις χώρες που επισκεφτήκαμε. Το project μας ήταν επιτυχημένο. Ακόμα κι αν δεν μπορέσαμε να το ολοκληρώσουμε, Τζούλιαν.
Έχουν περάσει πεντέμισι χρόνια από τον θάνατο της Τζούλιαν. Έχω ακόμη αμείωτο πάθος για την υπεράσπιση της ισότητας και δεσμεύομαι ότι θα κάνω κάτι γι' αυτό. Ποιος ξέρει, ίσως κάποια μέρα, πάνω από ένα άλλο παγωτό σοκολάτα, μια νέα τρελή ιδέα για την ευαισθητοποίηση σχετικά με τον γάμο των ομοφυλοφίλων θα μπορούσε να μου έρθει στο μυαλό.
Με πληροφορίες του Guardian
