Καθώς η πτήση της ετοιμαζόταν για προσγείωση στις Σεϋχέλλες, στις 6 Οκτωβρίου του 2019, η Τζέσικα Ναμπόνγκο ετοιμαζόταν για ένα ρεκόρ που ελάχιστοι απολαμβάνουν στη ζωή.
Η influencer ταξιδιών Αμερικανή από την Ουγκάντα δεν μπήκε μόνο στο κλαμπ των λίγων που έχουν ταξιδέψει σε όλες τις χώρες του κόσμου, αλλά και έγινε και η πρώτη μαύρη γυναίκα που κατόρθωσε κάτι τέτοιο.
Στο ταξίδι που ολοκλήρωνε αυτή την εντυπωσιακή εμπειρία ζωής τη συνόδεψαν 28 φίλοι και μέλη της οικογένειάς της.
Ταξίδεψε πάνω από ένα εκατομμύριο μίλια, σε τουλάχιστον 450 πτήσεις για να καταφέρει να επισκεφτεί και τις 195 αναγνωρισμένες από τα Ηνωμένα Έθνη χώρες του πλανήτη.
Η εμπειρία, αξιοζήλευτη, αν όχι όνειρο ζωής για πολλούς, δεν ήταν εύκολη. Τουναντίον. Στην κοπιώδη αυτή εμπειρία η Ναμπόνγκο χρειάστηκε να πάρει 170 πτήσεις σε ένα χρόνο -κοινώς σχεδόν μία ανά δύο ημέρες- και δεν ήταν λίγες οι φορές που έφτασε στα όριά της σκεπτόμενη να τα παρατήσει.
«Υπήρξαν αρκετές φορές που κυριάρχησε ο πανικός και ήμουν στη φάση 'θεέ μου, θα καταλήξει όλο αυτό σε δημόσια αποτυχία;'» εξομολογείται στο CNN.
Η ίδια αυτοχαρακτηρίζεται «σπασικλάκι της γεωγραφίας» και περιγράφει τις ταξιδιωτικές της περιπέτειες από τη μία χώρα στην άλλη αρχικά σε ένα μπλογκ και στη συνέχεια στο ομώνυμο βιβλίο "The Catch Me If You Can".
«Το 2017, πήρα μιαν απόφαση για το τι ήθελα να κάνω στα 35α γενέθλιά μου» λέει η ίδια για το πώς ξεκίνησε η όλη πρόκληση.
Όπως διευκρινίζει η 40χρονη που γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ, ένας από τους βασικούς λόγους που αποφάσισε να γράψει το βιβλιο αυτό, ήταν το γεγονός πως στη μικρή λίστα των 400 ανθρώπων που είχαν κάνει το γύρο του κόσμου, ελάχιστοι ήταν μαύροι. Η ίδια θέλησε να παρουσιάσει τη δική της οπτική, το πώς βλέπει εκείνη τον κόσμο και την ανθρωπότητα.
«Είμαστε συνηθισμένοι να βλέπουμε τον κόσμο μέσω από τα μάτια λευκών ανδρών» λέει η Ναμπόνγκο που εμπλουτίζει με φωτογραφίες της την έκδοση που κυκλοφόρησε στις 14 Ιουνίου.
«Έχει να κάνει με την κανονικοποίηση της ύπαρξής μας διότι, ναι, ακόμη και εν έτει 2022, είμαι συχνά το μόνο μαύρο άτομο σε ένα αεροπλάνο με 300 επιβάτες» γράφει η ίδια.
«Μπορώ να ταξιδεύω για μέρες και να μη δω ποτέ κάποιο στον ίδιο χρωματικό φάσμα. Η αποστολή μου είναι να δημιουργήσω χώρο. Να ταρακουνήσω τα πράγματα. Να πω, είμαστε εδώ και ανήκουμε».
Η ίδια ένιωσε βαθιά την ευθύνη να παρουσιάσει προορισμούς όχι απαραιτήτως τουριστικούς, με τρόπο όσο τον δυνατό πιο ευαίσθητο ώστε να αμφισβητήσει τις προκαταλήψεις και τις παγιωμένες ιδεοληψίες.
«Αυτό είναι σημαντικό για'μένα. Να πω ιστορίες για μέρη που ο περισσότερος κόσμος δε θα ταξίδευε ποτέ και να χρησιμοποήσω την πλατφόρμα μου για να φωτίσω αυτές τις χώρες» λέει.
«Είδα πολλή ομορφιά σε πολλά μέρη που οι άνθρωποι δεν θα περίμεναν» παραδέχεται.
Όπως το Αφγανιστάν, όπου κεραυνοβολήθηκε από την ομορφιά του Ναού του Χαζράτ Αλί ή Μπλε Τζαμιού, στην πόλη Μαζάρ-ι-Σαρίφ. Το Πακιστάν όπου δε χόρταινε το στριτ φουντ. Ή το Ιράν όπου επισκέφτηκε την αρχαία πόλη της Γιαζντ.
Η πρώην υπάλληλος του ΟΗΕ ήταν εξαιρετικά προσεκτική με το περιεχόμενο που μοιραζόταν, αναγνωρίζοντας την επίδραση των social mediaυ δεν είναι ακριβώς θετική σε περιπτώσεις περιοχών που βαρύνονται με συγκεκριμένες προκαταλήψεις ή της ζημιάς που θα μπορούσε να προκαλέσει η υπερπροβολή σε ευπαθή οικοσυστήματα.
«Όταν ήμουν στο Μάουι (Χαβάη), βρέθηκα σε ένα πραγματικά υπέροχο δάσος. Εκεί δεν τάγκαρα την περιοχή γιατί ξέρω τι θα μπορούσε να έχει κάνει αυτό στο δάσος. Το να είσαι influencer ή κάποιος με επίδραση, πρέπει να είσαι εξαιρετικά προσεκτικός με όσα μοιράζεσαι. Για μένα, αυτό είναι πραγματικά σημαντικό για να διασφαλίσω την προστασία των περιοχών που επισκέφτομαι» εξηγεί.
Η 40χρονη προσπαθεί με το βιβλίο της όχι μόνο να περιγράψει την εμπειρία της, αλλά κυρίως να δώσει σε τόπους και λαούς «φωνή», ιδίως όταν βρίσκονται στο φάσμα της προκατάληψης.
«Όταν πήγα στο Μάτσου Πίτσου, σκέφτηκα 'ω, είναι όπως στις φωτογραφίας. Για μένα ήταν απογοητευτικό. Σκέφτεσαι μέρη όπως το Μπαλί και το Μαρόκο που όλοι πηγαίνουν στα ίδια μέρη και κάνουν τα ίδια πράγματα. Κάτι που δε με ενδιαφέρει καθόλου. Όμως, μετά υπάρχει η Υεμένη, το Αφγανιστάν και το νότιο Σουδάν. Υπάρχουν τόσα μέρη που ο κόσμος δε θεωρεί σημαντικά από άποψη τουριστική, όπου πέρασα απίθανα» περιγράφει.
«Πραγματικά ελπίζω πως μέσα από τη διήγησή μου θα υπάρξει μια υποχώρηση της προκατάληψης ιδίως για τις μαύρες και 'μελαμψές' χώρες» προσθέτει.
Άλλη μια προκατάληψη που κατάφερε να «σπάσει», είναι εκείνη με το μεγάλης αποδοχής αμερικανική διαβατήριο.
«Το να έχω διαβατήριο και Ουγκάντας και ΗΠΑ πραγματικά λειτούργησε υπέρ μου. Γιατί είναι εξαιρετικά δύσκολο για τους Αμερικανούς να πάνε στο Ιράν. Επίσης, η αμερικανική κυβέρνηση απαγορεύει στους Αμερικανούς να πάνε στη Βόρεια Κορέα. Οπότε το διαβατήριο Ουγκάντας ήταν το μυστικό μου όπλο. Αν είχα μόνο αμερικανικό διαβατήριο, πιθανότατα δεν θα είχα ολοκληρώσει το γύρο του κόσμου όταν το έκανα», λέει.
Με πληροφορίες από CNN
