Το θέμα της σεξεργασίας προβληματίζει την Ευρώπη. «Οι πλούσιοι άντρες – που έχουν επιπλέον χρήματα να ξοδέψουν για να κάνουν σεξ – συναντούν φτωχές γυναίκες που πρέπει να κάνουν σεξ για να επιβιώσουν» υποστηρίζει η ευρωβουλευτής Maria Noichl.
Η Noichl, Γερμανίδα ευρωβουλευτής από την ομάδα των Σοσιαλδημοκρατών, είναι αυτοαποκαλούμενη μαχήτρια των σεξεργατών, που δεν κατέληξαν οικειοθελώς στη βιομηχανία αυτή, σχολιάζει το Politico. Πιέζει για έναν κανονισμό σε ολόκληρη την ΕΕ, ο οποίος προκαλεί διαφωνίες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σχετικά με τη σεξεργασία, καθώς θεωρεί ότι «η Ευρώπη λειτουργεί σαν μαγνήτης για τον σεξοτουρισμό». Η θέση της είναι ξεκάθαρη: Το να πουλάς σεξ δεν είναι δουλειά, είναι βία με βάση το φύλο και θα πρέπει να είναι παράνομο να πληρώνεις για το σεξ ή να είσαι μαστροπός».
Οι άνθρωποι που εργάζονται στη βιομηχανία του σεξ –κυρίως γυναίκες, αλλά και άνδρες, μετανάστες και τρανς άτομα– δεν πληρώνονται για να «ζήσουν τη σεξουαλικότητά τους, αλλά οι γυναίκες πληρώνονται για να μένουν ακίνητες, για να παραμένουν σιωπηλές και για να μην ουρλιάζουν», είπε στο Politico. Ωστόσο, υπάρχει διαφωνία σχετικά με τη στάση της, με ορισμένους να προειδοποιούν ότι η πρόταση της Noichl μπορεί να επιδεινώσει τις συνθήκες εργασίας των σεξεργατών.
Οι αντιδράσεις για τη σεξεργασία
O Luca Stevenson, διευθυντής προγραμμάτων στην Ευρωπαϊκή Συμμαχία για τα Δικαιώματα των Εργαζομένων στη βιομηχανία του σεξ (ESWA) και πρώην σεξεργάτης, βρίσκει τη θέση της ασεβή. «Όταν λέτε ότι η πορνεία είναι βία με βάση το φύλο και μια μορφή βιασμού επί πληρωμή, αυτό που στην πραγματικότητα λέτε είναι ότι οι σεξεργάτες δεν μπορούν να διακρίνουν μεταξύ βιασμού και σεξεργασίας», είπε.
Ωστόσο υπάρχουν διαφωνίες και εντός ΕΕ σχετικά με τον καλύτερο τρόπο ρύθμισης της βιομηχανίας του σεξ. Ορισμένοι θέλουν πλήρη απαγόρευση - μια θέση που συνήθως υποστηρίζεται από θρησκευτικές και ακροδεξιές ομάδες. Άλλοι πάλι, πιστεύουν ότι η σεξεργασία πρέπει να είναι νόμιμη. Το σκανδιναβικό μοντέλο, που αναπτύχθηκε στη Σουηδία, είναι ένας συμβιβασμός: νομιμοποιεί την "πώληση" σεξ, ενώ αντίθετα ποινικοποιεί την "αγορά" του.
Η πρόταση της Noichl να ποινικοποιηθεί σε όλες τις χώρες της ΕΕ η πληρωμή για σεξ και να μειωθεί η εκμετάλλευση των σεξεργατών μέσω διακινητών, διαλύει τις παραδοσιακές κομματικές γραμμές στις Βρυξέλλες. Αν και η μη δεσμευτική έκθεσή της για το θέμα εγκρίθηκε τον Σεπτέμβριο με 234 ψήφους, η διαφορά στις απόψεις είναι εμφανής στις 122 αποχές και 175 ψήφους κατά.
Η μείωση της ζήτησης είναι ο απώτερος στόχος για τη Noichl, «γιατί η ζήτηση δημιουργεί μια αγορά». Το υποκείμενο σκεπτικό είναι ότι οι άνθρωποι θα σταματήσουν τελικά να πληρώνουν για το σεξ από φόβο της ποινικοποίησης, κάτι που θα μειώσει τον όγκο της σεξεργασίας.
Ωστόσο, η ευρωβουλευτής των Πρασίνων Sylwia Spurek διαφωνεί με αυτό. «Η ποινικοποίηση δεν είναι η λύση… δεν μπορούμε απλώς να την απαγορεύσουμε, γιατί αυτό αποκλείει τις σεξεργάτριες από τη δημόσια φροντίδα και προστασία», είπε. Επίσης, συχνά «οδηγεί στο να εργάζονται κρυφά και να τους στερείται η ευκαιρία να οργανωθούν και να αναλάβουν αποτελεσματική δράση κατά της εκμετάλλευσης στη βιομηχανία του σεξ», δήλωσε.
Άλλοι, όπως η Τσέχα ευρωβουλευτής του S&D Radka Maxová, αντιτίθεται στην ποινικοποίηση όσων πληρώνουν για το σεξ, αλλά συμφωνεί απόλυτα, όπως λέει «με τα στοιχεία που καλύπτουν καλύτερη κοινωνική προστασία, μεταναστευτική και εργατική νομοθεσία και προγράμματα υποστήριξης ως τα καλύτερα εργαλεία για να μπορέσουν οι γυναίκες να επιλέξουν διαφορετικούς επαγγελματικούς δρόμους» όπως λέει.
Σύμφωνα με τον Stevenson της ESWA, το παράδειγμα της Γαλλίας, η οποία υιοθέτησε ένα μοντέλο σκανδιναβικού στυλ το 2016, εγείρει επίσης ερωτήματα. Η μείωση της ζήτησης για σεξεργασία σήμαινε ότι οι σεξεργάτες είχαν λιγότερη εξουσία στο ποιον να επιλέξουν ως πελάτη τους. Αυτό οδήγησε σε «αύξηση των κρουσμάτων HIV, μεταξύ των περιθωριοποιημένων σεξεργατών », ενώ τα βίαια περιστατικά έγιναν πιο συχνά, είπε. Σε ορισμένες δυτικές χώρες, έως και το 70% των σεξεργατών είναι μετανάστες, κάτι που κατά καιρούς εμποδίζει την πρόσβασή τους σε υπηρεσίες κοινωνικής και υγειονομικής περίθαλψης, σύμφωνα με ένα έγγραφο από το Παγκόσμιο Δίκτυο Προγραμμάτων Σεξουαλικής Εργασίας.
Ο Stevenson λέει ότι το σκανδιναβικό μοντέλο είναι «εξαιρετικά αντιφεμινιστικό» και «αγνοεί τις ικανότητες των γυναικών και άλλων ανθρώπων να λαμβάνουν αποφάσεις για τη δική τους ζωή». Τεχνικά, η ΕΕ δεν αποφασίζει για τη νομοθεσία που αφορά στη σεξεργασία, αλλά η Noichl θέλει τα κράτη μέλη «να αποφασίσουν να υιοθετήσουν ευρωπαϊκούς κανόνες ή βήμα προς βήμα, η μία χώρα μετά την άλλη, να υιοθετήσει το σκανδιναβικό μοντέλο».
Ο Stevenson από την άλλη πλευρά, πιστεύει ότι οι αρμόδιοι πρέπει να δουλέψουν πάνω στην εξεύρεση μακροπρόθεσμων λύσεων στα κοινωνικά ζητήματα. «Δυστυχώς, είναι τόσο πεπεισμένοι ότι η ποινικοποίηση και ο τερματισμός της ζήτησης είναι η μόνη προσέγγιση που δεν έχουμε ουσιαστικές αποφάσεις», είπε.
Με πληροφορίες του Politico
