Η Ελισάβετ Β΄ δεν ήταν ιδιαίτερα συμπαθής στους κατοίκους της Κύπρου αφού ως μονάρχης δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει τον απαγχονισμό πολλών αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Επισκέφθηκε την Κύπρο δύο φορές. Το 1961 καθοδόν προς την Ινδία, όταν την υποδέχτηκε ο Πρόεδρος Μακάριος.
Στις 13 Οκτωβρίου του 1993 η Βασίλισσα Ελισάβετ Β’ βρέθηκε στην Κύπρο για την 29η Σύνοδο Κορυφής της Κοινοπολιτείας. Οι επίσημες αρχές της απέδωσαν τις τυπικές τιμές, για τον λαό όμως ήταν η «Αλισαβού», η επικεφαλής της εγκληματικής αποικιοκρατίας και ήταν ανεπιθύμητη. Αν όχι σε όλους, τουλάχιστον στους περισσότερους που έζησαν την σκληρή περίοδο της Αγγλικής αποικιοκρατίας αλλά και τα βασανιστήρια και τους απαγχονισμούς των Κυπρίων αγωνιστών κατά τον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου από τους Άγγλους την περίοδο 1955-59.
Κατά την παραμονή της στο νησί πραγματοποιήθηκαν πολλές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Κατά τη διάρκεια της επταήμερης επίσκεψής της, το Δημοτικό Συμβούλιο Λευκωσίας την τίμησε με το χρυσό κλειδί της ιστορικής πρωτεύουσας, που της παρέδωσε ο δήμαρχος Λέλλος Δημητριάδης. Αυτό επέβαλε το πρωτόκολλο, που δεν δέσμευε όμως τους πολίτες οι οποίοι έκαναν διαδηλώσεις. ...
Ανάμεσα στους διαδηλωτές βρισκόταν και ο γιατρός Χάρης Αριστείδου, ο οποίος δεν δίστασε να σπάσει το τζάμι της λιμουζίνας της. Ο Αριστείδης, οργισμένος από την επίσκεψη της «Δολοφόνου Βασίλισσας», όπως την χαρακτήρισε, δεν δίστασε να επιτεθεί όχι μία αλλά τρεις φορές. Πρώτα επιτέθηκε σε Άγγλο Αξιωματικό ο οποίος επέβλεπε αιμοδοσία προς τιμήν της Βασίλισσας, με μία φραστική επίθεση γύρω από τα όσα συμβόλιζε η στολή του...
The Killer Queen: η διαμαρτυρία και τα πλακάτ κατά της Ελισσάβετ
Η αιτία της αντίδρασης ήταν οι απαγχονισμοί των αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Αν και οι απόψεις διίστανται, είναι ευρέως διαδεδομένο στην Κύπρο ότι η βασίλισσα Ελισσάβετ είχε την νομική ισχύ και την ευκαιρία να δώσει «χάρη» στον 17χρονο Ευαγόρα Παλλικαρίδη και τους άλλους 8. Δεν το έκανε και ο ανήλικος Παλλικαρίδης μαζί με άλλους οχτώ αγωνιστές οδηγήθηκαν στην κρεμάλα. Ας σημειωθεί εδώ ότι για τους Κυπρίους οι απαγχονισμοί των αγωνιστών του απελευθερωτικού αγώνα 1955-59, παραμένουν μέχρι σήμερα ένα από τα πιο τραυματικά γεγονότα της ιστορίας του νησιού τους.
Η αντίδραση του κόσμου ήταν δυναμική. Στην διαδρομή από το Λιμάνι της Λεμεσού μέχρι την Λευκωσία υπήρχαν διαδηλωτές κατά μ΄ξκος του δρόμου. Μεγάλη μάζα πολιτών, συγκεντρώθηκε στην πλατεία Ελευθερίας στην Λευκωσία με πλακάτ και όχι μόνο, προς «έκπληξη» όσων διοργάνωναν την εκδήλωση. Τα φέιγ βολάν με τη φωτογραφία της και τη φράση «καταζητείται για τις κάτωθι δολοφονίες και τη λίστα των εκτελεσθέντων», γέμισαν την πόλη. Τα δημοσιεύματα περιέγραφαν τις διαμαρτυρίες. «Ξεσηκώθηκε ο μαθητόκοσμος της Λεμεσού και λέει όχι στο χρυσό κλειδί», «να καταθέσει στεφάνι στα φυλακισμένα μνήματα», είναι μερικοί από τους τίτλους που περιγράφουν το κλίμα. Η επίσκεψη από φιέστα εξελίχθηκε σε φιάσκο. Ήταν μάλλον επτά διδακτικές μέρες για τη βασίλισσα που βίωσε τα ειλικρινή συναισθήματα των άλλοτε υπηκόων της. Ο τότε πρόεδρος της Κύπρου, Γλαύκος Κληρίδης προέβη σε επίσημη απολογία για τα γεγονότα.
