Ο γερμανικός τύπος κάνει λόγο για ταπεινωτική ήττα που σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της Μέρκελ, αλλά η καγκελάριος επιμένει να στηρίζει τις επιλογές της μετά τα αποτελέσματα των εκλογών στο στο Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία, όπου το κόμμα της πήρε την τρίτη θέση πίσω από το αντιμεταναστευτικό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία.
Χθες, η Άνγκελα Μέρκελ παραδέχτηκε πως είναι δυσαρεστημένη από τα αποτελέσματα των περιφερειακών εκλογών, αλλά πρόσθεσε πως η προσφυγική πολιτική της ήταν σωστή και δεσμεύθηκε να "ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη" των Γερμανών. "Όλοι οφείλουμε τώρα να σκεφτούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη και φυσικά πρώτη εγώ", δήλωσε στο περιθώριο της συνόδου κορυφής της Ομάδας των Είκοσι (G20) στην πόλη Χανγκτζόου της ανατολικής Κίνας. "Ασφαλώς και είμαι κι εγώ υπεύθυνη" για την κακή επίδοση της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU), του κόμματός της.
Η καγκελάριος επέμεινε πάντως πως η απόφασή της να υποδεχθεί μαζικά τους πρόσφυγες το 2015 ήταν "η σωστή".
"Έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμη για να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη, το ζήτημα της ενσωμάτωσης και της επαναπροώθησης των μεταναστών που δεν έχουν δικαίωμα παραμονής στη χώρα μας θα διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο", δήλωσε. Ωστόσο υπογράμμισε πως "ο αριθμός των προσφύγων που φθάνουν στη Γερμανία μειώθηκε σημαντικά" το 2016.
Όμως η κοινή γνώμη δεν δείχνει να πείθεται και στο επίκεντρο των σχολίων που κάνουν τα γερμανικά μίντια παραμένει ο εκλογικός κόλαφος για τους Χριστιανοδημοκράτες Μέρκελ με την Welt να διερωτάται: «Γιατί η Μέρκελ προσάρμοσε μέχρι στιγμής μόνον την πολιτική της και όχι και τη ρητορική της; Γιατί επιμένει στο 'θα τα καταφέρουμε' αντί να πει 'λάβαμε το μήνυμα', όπως έλεγε ο προκάτοχός της Γκέρχαρντ Σρέντερ μετά από εκλογικές ήττες; Το επιχείρημα περί ενός πολιτικού ή και προσωπικού εγωισμού είναι γελοίο. Η καγκελάριος που έχει μια μοναδική ικανότητα στο να προσαρμόζει την πολιτική της θα προσαρμόσει και τη γλώσσα που χρησιμοποιεί. Η ελπίδα των Χριστιανοδημοκρατών πως οι ψηφοφόροι θα πίστευαν ότι η προσφυγική κρίση έχει ξεπεραστεί, διαψεύστηκε στο Μεκλεμβούργο. Το εκλογικό αποτέλεσμα έχει και κάτι καλό: πριν τις ομοσπονδιακές εκλογές ενδέχεται να υπάρξει έτσι ένας ειλικρινής διάλογος».
Η Stuttgarter Zeitung σχολιάζει: «Δεν θα ήταν καλό για τους Χριστιανοδημοκράτες εάν ενέδιδαν στις πιέσεις για επίδειξη μεγαλύτερης σκληρότητας. Πρώτον, διότι πολλά από τα συμπεφωνημένα μέτρα δεν δείχνουν ακόμη αποτέλεσμα. Δεύτερον, η εμπειρία δείχνει ότι οι ψηφοφόροι προτιμούν να δίνουν την ψήφο τους στο πρωτότυπο, παρά σε εκείνον που προσπαθεί να το αντιγράψει. Και τρίτον, διότι για πολλούς επικριτές της το πρωτεύων δεν είναι η ουσία του ζητήματος, αλλά η καθαίρεση της Μέρκελ εν είδει τιμωρίας για το γεγονός ότι επέτρεψε σε τόσους πολλούς ανθρώπους να έρθουν στη Γερμανία».
Οι Γερμανοί είναι μπερδεμένοι και δυσαρεστημένοι με την καγκελάριό τους. Πρώτα δυσαρέστησε τους συντηρητικούς ψηφοφόρους της με την πολιτική της στο προσφυγικό. Κι ύστερα δυσαρέστησε τους προοδευτικούς ψηφοφόρους της με τη συμφωνία που έκλεισε με την Τουρκία. Κανείς δεν ξέρει πια τι σκέπτεται.
Το σχόλιο της Tagesspiegel: «Οι επιτυχίες της Εναλλακτικής για τη Γερμανία οφείλονται πρωτίστως στην απουσία εκπροσώπησης ανήσυχων πολιτών στα υπόλοιπα κόμματα. Σε αυτό προστίθεται μια γενικευμένη εχθρότητα απέναντι στο ισλάμ, την οποία ενισχύσει η άγνοια, η ξενοφοβία και η αρνητική στάση έναντι θρησκειών. Τα πολλά και διαφορετικά αυτά κίνητρα καθιστούν δύσκολη την αντιπαράθεση με το κόμμα. Δεν μπορεί όμως να αποφευχθεί. Ένα σαφές μήνυμα της Μέρκελ ότι πριν από έναν χρόνο ενήργησε καταρχήν υπό την πίεση των περιστάσεων, θα βοηθούσε τόσο αυτούς που στήριξαν την προσφυγική της πολιτική όσο και εκείνους που ανησυχούν».
Η γαλλική Le Monde: «Η κρίση αυτή απειλεί τις θεσμικές ισορροπίες στη Γερμανία ενόσω οι πνέοντες τα λοίσθια Σοσιαλδημοκράτες αγκομαχούν για να παρουσιάσουν μια εναλλακτική πολιτική. Η Μέρκελ παραβίασε δυο κανόνες της γερμανικής πολιτικής. Καταρχήν επέτρεψε να αναδυθεί ένα κόμμα δεξιά των Χριστιανοκοινωνιστών, των βαυαρών Χριστιανοδημοκρατών δηλαδή, οι οποίοι ήταν μέχρι πρότινος αρμόδιοι για τη διαχείριση δεξιών ρευμάτων σε τμήματα του πληθυσμού. Και επιπλέον διακυβεύει τη διάλυση της παραδοσιακής δεξιάς (...). Η Ευρώπη δεν μπορεί να αποδεχθεί το τέλος της γερμανικής εξαίρεσης. Η χώρα έχει καταφέρει να μένει σε εθνικές εκλογές αλώβητη από υπερεθνικιστικά ρεύματα. Εκεί έγκειται και η ιστορική ευθύνη της Άγκελα Μέρκελ. Ούσα στο ναδίρ της δημοτικότητάς της έχει ένα χρόνο στη διάθεσή της για να μας πείσει».
O Κονσταντίν Ρίχτερ, Γερμανός δημοσιογράφος και συγγραφέας που ζει στο Βερολίνο ερμηνεύει στο Politico την πορεία προς την πτώση της Μέρκελ. "Η σχέση ανάμεσα στην Μέρκελ και τους Γερμανούς βρίσκεται στα καλύτερά της όταν παίζει η εθνική ομάδα. Κάποιος βάζει γκολ, συνήθως ο Τόμας Μίλερ, οι Γερμανοί πανηγυρίζουν, οι κάμερες δείχνουν τη Μέρκελ να χειροκροτεί και οι Γερμανοί χειροκροτούν κι εκείνην. Αυτό το καλοκαίρι, όμως, η καγκελάριος δεν πήγε να παρακολουθήσει την ομάδα. Ίσως ήξερε ότι ο κόσμος δεν θα την χειροκροτούσε. Οι Γερμανοί είναι μπερδεμένοι και δυσαρεστημένοι με την καγκελάριό τους. Πρώτα δυσαρέστησε τους συντηρητικούς ψηφοφόρους της με την πολιτική της στο προσφυγικό. Κι ύστερα δυσαρέστησε τους προοδευτικούς ψηφοφόρους της με τη συμφωνία που έκλεισε με την Τουρκία. Κανείς δεν ξέρει πια τι σκέπτεται. Και οι δημοσκοπήσεις είναι αποκαλυπτικές." γράφει στο άρθρο του.
"Για τη Γερμανία που δείχνει η ταινία του Βόρτμαν, η Μέρκελ ήταν ο ιδανικός ηγέτης. Στον βαθμό που οι συμπατριώτες της ασχολούνταν με σπορ, κατοικίδια και αυτοκίνητα, μπορούσε να τους καθοδηγεί με ασφάλεια μέσα από μικρότερες ή μεγαλύτερες κρίσεις. Η καγκελάριος ήταν πολύ καλή στο να συναντάται αργά το βράδυ με άλλους ηγέτες και να φτάνει σε πολύπλοκους συμβιβασμούς που ικανοποιούσαν τους Γερμανούς έστω κι αν δεν καταλάβαιναν πάντα τι σημαίνουν.
Όμως η Μέρκελ έχει και πολλά ελαττώματα. Δεν μπορεί, ας πούμε, να εκφράσει τα συναισθήματά της. Και δεν μπορεί να φέρει πίσω τους ψηφοφόρους που απομακρύνθηκαν. Είναι κρίμα, γιατί η χώρα είναι πολύ πολωμένη. Από τη μια πλευρά είναι αυτοί που πιστεύουν ότι τα σύνορα της χώρας πρέπει να παραμείνουν ανοιχτά κι από την άλλη είναι η οργισμένη ακροδεξιά.
Όσο για τους καθημερινούς Γερμανούς που παίζουν στην ταινία, αυτοί είναι έξω από τούτη τη συζήτηση. Ας τους πει κάποιος ότι ήλθε η ώρα να μιλήσουν. Θα πρέπει να καταλάβουν ότι η Γερμανία στην οποία ζούσαν -μια Γερμανία φιλελεύθερη, ανεκτική και ζωντανή- δεν είναι δεδομένη και χρειάζεται την υποστήριξή τους."
Με πληροφορίες από Politico, Deutsche Welle και ΑΠΕ/ΜΠΕ
