Ίσωςείναι η εικοστή φορά που καλούμαι ναγράψω κάτι για τα Χριστούγεννα. Τα έχωαντιμετωπίσει από κάθε δυνατή γωνία-δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Ο σώζωνεαυτόν σωθήτω.
Ανεξαιρέσουμε τα άστρα, τα δέντρα, το χιόνικαι τις λοιπές αηδίες, εκείνο που μένειείναι η αργία: τα κλειστά γραφεία, ταταξίδια, τα μεθύσια. Και ο διπλός μισθός.
Υπάρχειένα μικρό σφίξιμο για όσους δεν έχουνδυνατές οικογένειες, η αίσθηση ότι είναιαταίριαστοι στο κλίμα. Λογικό. Η κοινωνίαείναι σκληρή με όσους δεν φροντίζουντην αναπαραγωγή της - τους φορτώνεικουσούρια και ποικιλώνυμες συκοφαντίες.Αυτοί να κάνουν υπομονή: Δευτέρεςυπάρχουν πενήντα, Χριστούγεννα καιΠάσχα ένα. Όλοι ζοριζόμαστε -απλώς σεδιαφορετικές ημερομηνίες.
Ομολογώότι μου είναι αηδές και το σφίξιμο τηςπόλεως να δώσει χαρά και μπρίο στηβομβαρδισμένη αγορά. Σήμερα κατέβαινατη Βουκουρεστίου και ένας χοντρόςαμούστακος Αϊ-Βασίλης με γυαλιά μυωπίαςσχεδόν μου χύμηξε με ένα κεφτεδάκι σταχέρια - επέμενε να πιω ρετσίνα Μαλαματίνα,10 η ώρα το πρωί. Η μπάντα στα αίθριο τουΖόναρς παιάνιζε κάλαντα εζιτασιόν.(«Όμως, όχι πατέρα. Η αλήθεια βρίσκεταιστους SexPistols.Γκέγκε;»)
ΗΠρωτοχρονιά παλεύεται περισσότερο.Έχει κάτι πιο ξώφτερνο - πιο bitchy.Mπορείςνα ξεμπουρλιάσεις κάπως το ζυγό τηςοικογένειας - είναι η νύχτα με τιςπερισσότερες εξωσυζυγικές απιστίες(περισσότερες κι απ' το καλοκαίρι). Σανζώα σερνόμαστε όλοι χαράματα στο Χίλτον,στο γαλατερό πρωί, συνήθως ψιχαλίζει,σε ψιλοασυνειδησίαξαγρυπνάνεκάτι άγνωστοι στο πίσω κάθισμα, κόρνες,ουρές, βγαλμένα πουκάμισα, αυτό τοονομάζουμε γιορτή.
Kαιολίγη πεζότης: στο τεύχος που κρατάτεεγκαινιάζουμε ένα ετήσιο αφιέρωμα σταΚαλύτερα της Χρονιάς που πέρασε. ΟιInfluentialsθα αποτελούν από τούδε και εις το εξήςένα ολόκληρο τεύχος του Ιανουαρίου.
Καιμια καλή είδηση: ο Νίκος Δήμου ψηφίστηκεαπό τους αναγνώστες του «Status»ως ο καλύτερος δημοσιογράφος της χρονιάςγια τη στήλη του στη LifO.
Ταλέμε ξανά στις 15 Ιανουαρίου.
σχόλια