ΣταLifoNightsείδα και επανεκτίμησα ένα πρόσωπο απότο σκληρό πυρήνα της LifΟ:τον Μ.Hulot.Oχαμός που έγινε πέριξ και μέσα στο Biosγια δυο νύχτες ήταν ο θρίαμβος μιαςεντελώς προσωπικής του μονομανίας, πουχαρη στη LifΟβγήκε στους δρόμους και έγινε δημόσια.Στις μέρες μας τα bigbangγίνονται μέσα σε δωμάτια και αφορούνπαρέες μερικών δεκάδων ατόμων - το θέμαείναι ποιος θα τα σύρει από τα μαλλιά(διότι όλοι κάνουν και τους σνομπ!) στηνπλατεία του χωριού.
Ήταντο πρώτο πρόσωπο που κάλεσα στη LifΟ,επειδή διάβαζα το μπλογκ του και μουάρεσε η σχεδόν αποστολική του προσήλωσηστην πρωτοπορία (η οποία, εννοείται,συχνά εμπεριέχει χασμουρητά καιδηθενιές). Ήρθε να με βρει με επιφυλακτικότητα,αλλά δέχτηκε να παίξει. Έφυγε από τοχωριό του στη Φθιώτιδα, παράτησε τηδουλειά του (ήταν καθηγητής αγγλικών),νοίκιασε ένα σπίτι στα Εξάρχεια καιάλλαξε ζωή. Δεν θα τον φώναζαν πια Τάσο,αλλά M.Hulot.
Αυτάπου έγραφε μού ήταν άγνωστα - όπως στουςπερισσότερους. Αλλά προτίμησα να γράφουμεγια το ακατέργαστο υλικό μιας νέαςκατάστασης, παρά για τα ληγμένα τουεμπορίου. Υπήρξε εντελώς ελεύθερος. Καιουσιαστικά «δημιούργησε» μιασκηνή, αφού ήταν ο πρώτος που την έβαλενα κοιταχτεί στον καθρέφτη. Αυτό, στηνεποχή του Ίντερνετ, είναι κατόρθωμα.Θυμάμαι ακόμα που επέμεινε να κάνουμε«Αθηναία» τη Μόνικα. Κανείς δεντην ήξερε. Δεν είχε γραφτεί πουθενά,ποτέ το όνομά της. «Ποια είναι αυτήρε Τάσο;». «Άκουσα το ντέμο της-είναι καταπληκτικό- σε τρία χρόνια όλοιθα μιλάνε γι' αυτή». «Μήπως είναιλίγο νωρίς να παρουσιάζουμε ανθρώπουςτρία χρόνια πριν γίνουν γνωστοί;».Το ίδιο έγινε με τους Drog_A_Tek,τον LaryGus,τους Φανταστικούς Ήχους, τον Ekelonκαι ένα σωρό άλλους. Ο Τάσος αργά καιμεθοδικά σκιαγράφησε μια νέα σκηνή.
Τηνύχτα που έπαιζε ο (καταπληκτικός) JohnMausείχα κάτσει στα σκοτεινά και τονπαρατηρούσα. Δούλεψε σχεδόν μόνος γιανα φτιάξει αυτές τις δυο νύχτες. Καθόταννευρικός και επέβλεπε μη κάτι δεν κάτσεικαλά. Αλλά δεν υπήρχε λόγος. Ο κόσμος τοχαιρόταν αληθινά, μερικά από τα πιοφρέσκα ονόματα της μουσικής έπαιζανστα δυο επίπεδα δωρεάν για όλους - ακόμακι εγώ που ήμουν ο πιο μεγάλος εκεί μέσαένιωθα ότι αυτή είναι μια από τις πιοδημιουργικές στιγμές της LifΟ.Αν εγώ του είχα δώσει μια ευκαιρία, αυτόςμου επέστρεφε δέκα.
Τουχρόνου, τα LifΟNightsθα είναι είναι κάτι ακόμα πιο μεγάλοκαι σημαντικό. Τώρα που μάθαμε τη δουλειά,δεν χρειαζόμαστε ούτε μεσαζόντες ουτεχάρες. Θα τα κάνουμε μόνοι μας (ακόμα κιαν χρειαστεί να βάλουμε από την τσέπημας, όπως βάλαμε φέτος), φροντίζονταςνα παραμείνουμε σταθεροί σε αυτό πουέγινε σύνθημά μας: FreePress,FreeMusic,FreeCinema.
Τάσο,σε ευχαριστώ.
σχόλια