Πολύτο χάρηκα το σημερινό μας αφιέρωμα στηντεχνολογία. Είμαι φανατικός με τιςμηχανές - είναι από τα λίγα πράγματα πουμε κάνουν ακόμα να νιώθω παιδί. Δεν είχαποτέ ιδιαίτερο κόλλημα με τα αυτοκίνητα,αν και μου αρέσει να οδηγώ σε μακρινέςαποστάσεις, μόνος. Όμως ένα καινούργιοκινητό, μια τηλεόραση υψηλής ευκρίνειας,ένα καινούργιο άγνωστο γκάτζετ, η πρώτηφορά που έστειλα e-mailαπό την έρημο, η πρώτη φορά που έκλεισατεύχος από τη Βραζιλία με το λάπτοπ μουισοδυναμούν με κανονική μέθη. Πείτε μεπεζό, αυτιστικό ή σπασίκλα -ειλικρινά, αδιαφορώ. Η τεχνολογίαείναι το παραμύθι μου. Κι ανέκαθεν, γιαμένα, το μέσον ήταν το μήνυμα.
Βέβαια,το αφιέρωμα το έγραψαν φίλοι καισυνεργάτες που ασχολούνται με το θέμαεπαγγελματικά και βλέπουν το πληροφορικότσουνάμι όχι απλώς από τη σκοπιά τουσέρφερ τουρίστα, δηλαδή όχι τη δική μουσκοπιά. Σημαντική συνεισφορά το εξαίρετορεπορτάζ των Γιώργου Αυγερόπουλου καιΜατθαίου Τσιμιτάκη για την ψηφιακήχωματερή της Γκουιγιού, μιας πόλης στηΝότια Κίνα όπου καταλήγουν τα άχρηστακομπιούτερ όλου του πλανήτη. Στο κομμάτιπου έγραψαν για τη LifΟπαρουσιάζεται η επόμενη μέρα τηςεξημμένης φανατίλας μου.
Σεαυτό το τεύχος μ' αρέσουν πολύ και οιΜέρες Αποκάλυψης του Δημήτρη (Πολιτάκη)που φαίνεται τα ‘παιξε στων συναναστροφώντην καθημερινή ανοησία και θέλει ναξεμπερδεύει με το λυρισμό του αθηναϊσμού- υπέροχο γράψιμο, όπως πάντα.
Δάκρυσα(ναι, δακρύζουν και τα τέρατα) διαβάζονταςτα λόγια του Κωνσταντίνου Βήτα στον M.Hulot. Μιλά για τους ΣτέρεοΝόβα και μια εποχή που οι ζωές μας ήτανένα πλοκάμι αξεδιάλυτο - μέρες αγνέςκαι έντονες και καθαρές, σαν άστρααυστηρά. Φαντάστηκα αυτούς τους δυοανθρώπους, που τους αγαπώ και τους εκτιμώκαι με ένα παράξενο τρόπο τους ταυτοποιώμέσα μου (έχουν κάτι κοινό στην αγνότητάτους), τους φαντάστηκα να συνομιλούν σεένα δωμάτιο και ένιωσα ότι κάτι επιζείαπό την άγρια δύναμη του «01» ακόμα,μέσα σε αυτό εδώ το έντυπο που έχει γίνειαπαραίτητο κομμάτι της ποιοτικής ζωήςτης Αθήνας - δεν νομίζετε;
Σαννα μην έφταναν αυτά, ο Σωκράτης Σωκράτουςέφερε μια σπουδαία φωτογραφία ενόςάλλου μεγάλου κομήτη της Αθήνας, τουΆρη Ρέτσου, από την παράστασή του στοBooze Cooperativa.Βάφεται με τον τρόπο που βάφτηκε ο ΖανΛουί Μπαρώ στα Παιδιά του Παραδείσου -με τον τρόπο των μεγάλων. Και ο Σωκράτηςπιάνει την αύρα που περιβάλλει αυτόντο σχεδόν θρυλικό ηθοποιό με το ένστικτοτου συγγενή, με την τρυφερότητα τουκαλλιτέχνη που είναι και ο ίδιος.
Είναιευλογία η δουλειά μας, ό,τι και να πεις.Κάθε βδομάδα κάνω το σταυρό μου πουμπορούμε και μοιράζουμε δωρεάν αυτό τοπεριοδικό, χωρίς καμιά δέσμευση, κύριοιμόνο του εαυτού μας. Όλο καινούργιαπρόσωπα μπαίνουν στην ομάδα μας, θετικάκαι άξια - είμαι ευτυχής που σε αυτό τοτεύχος αναλαμβάνει την εμπορική διεύθυνσητης LifΟ ο Τάσος Αργυρός.Ήταν ο πρώτος στο οποίο είχα προτείνειαυτή τη θέση πριν δύο χρόνια. Τώρα πουοι συγκυρίες ωρίμασαν, μπορώ να πω ότιτο team ολοκληρώθηκε.
Συνεχίζουμε.
σχόλια