Διαβάζωστο «Time» τις ετήσιεςβλακώδεις λίστες του. Αυθαιρεσία καιπαλιμπαιδισμός ενός περιοδικού πουκάποτε εκτιμούσα πολύ και μετά τονεπανασχεδιασμό του πάει από το κακό στοχειρότερο. Τουλάχιστον το ξέρουν: «Λίστεςγράφε κι ό,τι να ‘ναι. Οι ηλίθιοι θα τοδιαβάσουν». Ευτυχώς έρχεται τοπρωτοχρονιάτικο διπλό τεύχος του«Economist», που είναικαι το κορυφαίο του.
Εξαιρετικάαπογοητευτικό είναι και το καινούργιο«Monocle». Παγκόσμιοχωρίο, παγκόσμιοι χωριάτες. Όποτε έγραψεγια την Αθήνα με ύφος ξερόλα, ψαχνόμουνανα δω τι έγινε. Αμετροέπειες που προσπαθούννα ψαρώσουν τον ανίδεο αναγνώστη, στηνουσία όμως είναι χονδροειδής επαρχιωτισμός.Δεν ξέρω αν όντως δημιουργεί ένα νέοniche αναγνωστών, είμαιαπολύτως βέβαιος πια ότι ποτέ δενπρόκειται να αποκτήσει ίχνος από τοκύρος και την ιδιοφυία του «Economist».Kαι από ψιλο-γεωπολιτικόπεριοδικό που ξεκίνησε, θα καταλήξεισ' ένα πιο λοξό και αναμασημένο«Wallpaper». Η δε κυκλοφορίατου κυμαίνεται λίγο πάνω από τα 100.000τεύχη - μάλλον δυσοίωνο.
Ξαναδιαβάζωμε ενδιαφέρον πολλά ξένα περιοδικά,μετά από ένα μεσοδιάστημα που είχακολλήσει με το δίκτυο. Πολύ καλά είναικαι τα διαδραστικά ψηφιακά περιοδικά,αλλά το έντυπο είναι το καλύτεροκομπιούτερ που εφευρέθηκε ποτέ: δενμένει ποτέ από μπαταρία, δεν σου καίειτα γόνατα και είναι συμβατό με όλα. Καιστην Ελλάδα κάνουμε φιλότιμες προσπάθειες(κυρίως αισθητικές), ξεχνώντας όμως τοΑ και το Ω: περιεχόμενο! Κανένα περιοδικόδεν πρόκειται να πάει καλά εάν δεν έχειζουμερό, ενδιαφέρον, ψαγμένο καιερευνητικό περιεχόμενο. Όσο καλό layout και να 'χεις, μετά απόλίγο ο κόσμος θα αναζητήσει αλλούσυγκινήσεις, εκεί όπου αληθινοίδημοσιογράφοι έχουν απόψεις, στοιχείακαι καλό γράψιμο, ακεραιότητα και γνώση.Εκεί ήταν που την πάτησε και η Αγγελοπούλου:έφτιαξε μια καλαίσθητη ελληνικήεφημερίδα, που όμως δεν έχει αίμα στιςφλέβες της.
Όληη βιομηχανία του Τύπου από άκρη σε άκρηκαταλήγει σε αυτή την επωδό: περιεχόμενο.Γι' αυτό και χαλιέμαι από τις χαριτωμενιέςτου «Time» και του«Monocle». Γι' αυτόεκτιμώ το «New YorkReview of Books».Γι' αυτό ξανάρχισα να αγοράζω «FinancialTimes».
Θαμου πείτε, αυτά βρήκες να μας πειςχριστουγεννιάτικα; Τι να σας πω; Πάλιγια τους μοναχικούς λύκους και ταΧριστούγεννα του αλήτη; Για τα παιδιάπου βράζουν μακαρόνια και βλέπουν τηναλλαγή του χρόνου στην τηλεόραση; Δενξέρω πια αν αυτές οι εικόνες είναι έναςλάγνος μιζεραμπιλισμός ή κάτι που πρέπεινα αναφέρεται τόσο επίμονα εάν δενπροτείνει λύσεις. Κι εγώ έχω περάσειανάλογες καταστάσεις και επέζησα - μηνπω ότι μου άρεσε κιόλας, διότι ένιωθαμυθιστορηματικά!
Ούτωςή άλλως το πνεύμα της γιορτής είναιδιάχυτο στο τεύχος που κρατάτε σήμερα.Έχει άφθονη ύλη, δυο δυνατά αφιερώματα,και αρκετές ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις.Δεν ξέρω αν είναι καλύτερο από το περσινό- εμείς πάντως προσπαθήσαμε. Θα είμαστεπάλι μαζί στις 10 του Ιανουαρίου. Ως τότε,να είστε υγιείς και χαρούμενοι και ναμη θεωρείτε δεδομένη και αυτονόητη τηζωή που ζείτε.
σχόλια