Μία από τις μεγαλύτερες κατάντιες ενός καλλιτέχνη είναι να κουβεντιάζεται για οτιδήποτε άλλο εκτός από την Τέχνη του. Επειδή η Τέχνη του είναι ασήμαντη, αλλά η κακία του συναρπαστική! Θα πρέπει να είναι μεγάλο ζόρι. Να ιδρώνει π.χ. προσπαθώντας να γράψει ένα τραγούδι ή να ζωγραφίσει μια εικόνα, αλλά όλοι να τον σταματούν στον δρόμο για να τον συγχαρούν χαιρέκακα επειδή η τάδε επιφυλλίδα του στο κομματικό έντυπο «Το Χρέος» τσάκισε τα κόκαλα των εχθρών του κόμματος. Ή να πλέει στο λίπος μιας χολερικής ρητορικής εναντίον ανθρώπων, οι οποίοι φαινομενικά τον χαλάνε επειδή αυτός δονείται από ιερή δικαιοσύνη, στην ουσία όμως (αν ακολουθήσεις τις αθέατες καραμπόλες) είναι παλιάνθρωποι, επειδή του αρνούνται την αναγνώριση, το γέρας και τον έπαινο. Όσο πιο κολασμένα θέλει τη δική τους αναγνώριση, τόσο πιο αφρισμένα τους συκοφαντεί και τους αποδομεί.
Υπάρχουν δεκάδες, εκατοντάδες παραδείγματα σε αυτήν τη μακρά ιστορία ατιμίας, κάθε τέχνης και επιτηδεύματος, που ξεκίνησε από τις στήλες των εφημερίδων και κατέληξε στο παχνί των social media. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο μάτι να τους βρεις και να τους κατατάξεις. Έχουν όλοι, φοβισμένα, δειλά, αναγράψει το επιτήδευμά τους στο About.
Υπάρχουν δεκάδες, εκατοντάδες παραδείγματα σε αυτήν τη μακρά ιστορία ατιμίας, κάθε τέχνης και επιτηδεύματος, που ξεκίνησε από τις στήλες των εφημερίδων και κατέληξε στο παχνί των social media. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο μάτι να τους βρεις και να τους κατατάξεις. Έχουν όλοι, φοβισμένα, δειλά, αναγράψει το επιτήδευμά τους στο About. Παραξενεύεσαι, γιατί ποτέ δεν είχες προσέξει πριν ότι η τάδε Τιμωρός είναι (ανύπαρκτη) ζωγράφος ή ότι ο τάδε Δημόσιος Κατήγορος είναι μουσικός (ανύπαρκτος επίσης). Και κανείς άλλος, ένα γύρω, δεν δείχνει να το έχει προσέξει επίσης.
Καμιά φορά ανεβάζουν δείγματα της αναιμικής τους τέχνης στο timeline τους, παίρνοντας ισχνά like ή άτονα μπράβο από τους compagnons de misère τους – το πικράντερο φαν κλαμπ τους. Οι σύντροφοι εν όπλοις διακρίνονται από μια αξιοσημείωτη συσπείρωση στο κακορίζικο γούστο – όσο όμως κι αν το προσπαθήσουν, προδίδονται. Τα έργα των εν λόγω ανθρώπων δεν αρέσουν σε κανέναν – ούτε καν στους ίδιους. Αν τους άρεσαν, θα τους έδειχναν μεγαλύτερο σεβασμό και δεν θα άφηναν τον γάμο να πάνε για πουρνάρια. Βλέπεις, η φύση των μετρίων είναι επιλήσμων και της αρέσουν τα εύκολα. Αν βρει κλειστή την πόρτα της Τέχνης (αυτής της σκληρής Κυράς), κόβει λάσπη μέσα από τους κοπρόλακκους και βρίσκει αναγνώριση στη Δημόσια Κακία, στην έκσταση του μεθοδικού τραμπουκισμού ή σε μια γκεστ εμφάνιση στο φεστιβάλ του κόμματος.
Αξίζει, άραγε, να μιλήσουμε για το κεφάλαιο Καλλιτέχνες του κόμματος; Άλλη θλιβερή υποκατηγορία! Δημιουργοί της συμφοράς που, προσφέροντας πειθήνια τα ορνιθοσκαλίσματά τους στο Κόμμα (το κόμμα νοιάζεται για υπακοή και συστράτευση, όχι για καλλιτεχνική αξία – άλλωστε, συνήθως τα κόμματα είναι χονδροειδώς αμόρφωτα και δομικώς σκοταδιστικά), παίρνουν σε αντάλλαγμα μια σκανδαλώδη εύνοια, δουλίτσες, μαζικές παραγγελιές, συναυλίες, προβολή. Κι όταν το κόμμα φύγει, σβήνει μαζί κι η λάμψη του λαοφίλητου καλλιτέχνη. Ούτε ένα τραγούδι του Μπακαλάκου δεν θα ακουστεί ποτέ ξανά στον αιώνα τον άπαντα – πολλοί συνειρμοί.
Κι όμως. Αν ένας καλλιτέχνης έχει προσήλωση και ανταπόκριση στο έργο του, δεν έχει ανάγκη να βράζει στο κακό του. Έχει ασφαλώς κοινωνική συνείδηση και απόψεις που τις εκφράζει, επιθετικά ή όχι, αλλά δεν ζει νυχθημερόν ελεεινολογώντας ό,τι τον περιβάλλει. Όλοι καμιά φορά εκρήγνυνται για κάτι, αλλά η συστηματική, εισαγγελική ενασχόληση με τις πομπές των άλλων (που συχνά είναι πεποιημένες ή τραβηγμένες από τα μαλλιά), ειδικά αν συνοδεύεται από νανοφυείς, σερνάμενες επιδόσεις εφ' ω καθείς ετάχθη, καταδηλώνει έναν Καθεδρικό Ναό συμπλεγματικού ηθικολογικού αυνάνα, που δεν έχει στον ήλιο μοίρα ούτε σήμερα, ούτε ποτέ. Είναι ο θρίαμβος της Ματαίωσης.
Προτείνω να τον αφήσουμε εκεί που βρίσκεται – να ορθώνεται, ασάλευτος, ως μάταιος καυλός. Μέσα στη γλίτσα, όπου μόνος του αυτοεξορίστηκε, μια μέρα θα εξαχνωθεί στα εξ ων συνετέθη.
Αφού η κακία δεν γράφει, ούτε αφήνει ίχνη.
www.facebook.com/stathis.tsagar
Η/Μ/Ε/Ρ/Ο/Λ/Ο/Γ/Ι/Ο: http://www.lifo.gr/team/diary
σχόλια