»Το παιχνίδι έχει μόλις τελειώσει. Για κάποιους μόλις αρχίζει. Κυριακή βράδυ, καναπέδες, τσιγάρα, ενόχληση για την επερχόμενη ρουτίνα και επαφή με τις LCD αυτού του αθλητικού κόσμου. Η αξιολόγηση της είδησης είναι κάτι σχετικό: η Εθνική μπάσκετ, λίγη ώρα πριν έχει κατακτήσει μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ. Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έχουν κερδίσει στο πρωτάθλημα. Η ΑΕΚ όχι. Η διαιτησία επίσης. Τι θα προτάξουμε; Πατριωτικά, τους τρίτους στην Ευρώπη και (προσοχή, ακολουθεί επικίνδυνο κλισέ) «πρώτους στην καρδιά μας» παίκτες του μπάσκετ. Εμπορικά, το ποδόσφαιρο, τη διαιτητολαγνεία, την κάθοδο στο λαγούμι της υπέροχης συνωμοσιολογίας. Η επιλογή δεν θέλει σκέψη.
»Η Εθνική μπάσκετ, μια ακομπλεξάριστη ομάδα, μια παρέα γεμάτη κανονικούς ανθρώπους, σε αντίθεση με τα δυσανάλογα με την επιτυχία «εγώ» των Ελλήνων ποδοσφαιριστών, είναι μια όμορφη ανορθογραφία. Δεν της λείπουν τα προβλήματα, οι κόντρες, οι φράξιες και οι εγωισμοί. Αλλά στο σύνολό της βγάζει μια συμπάθεια από προσωπικότητες που λάμπουν, ακόμα και αν η υποσημείωση πάντα υπάρχει: «ναι, αλλά ειναι μπάσκετ». Αρα, υποδεέστερο στο συλλογικό υποσυνείδητο. Οχι ακριβώς άδικα.
»Η κόντρα ανάμεσα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ είναι μια παρωχημένη ιστορία. Οι νέες διαμάχες είναι αυτές που πουλάνε. Οπως ο έλεγχος για τη διαιτησία. Εδώ, η υπόθεση δεν είναι ποδοσφαιρική, είναι κοινωνική. Για πολλά χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο η κυριαρχία του Ολυμπιακού ήταν σαρωτική. Το νόμιμο είναι και το ηθικό, το παράνομο είναι ανήθικο, αλλά επειδή η μπάλα δεν σηκώνει ασάφειες και δικαιολογίες, όλοι ήξεραν πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Οι αντίπαλοι οργίστηκαν σαν πολίτες που παρακολουθούν τη διαπλοκή να τους κλέβει. Μέχρι να έχουν οι ίδιοι την ευκαιρία για διαπλοκή...
»Οι ισορροπίες στο ελληνικό ποδόσφαιρο αλλάζουν. Τα ηνία σιγά σιγά παιρνάνε αλλού, κάτι αναμενόμενο, σαν όλες τις καλές αυτοκρατορίες στην παγκόσμια ιστορία. Μόνο που αυτοί που έβριζαν την εύνοια του άλλου τώρα απολαμβάνουν τη δική τους προστασία. Τόσο αναμενόμενο όσο και οι εκλογές. Το ποδόσφαιρο μπορεί να σε μάθει πράγματα για τη ζωή. Όπως παρατήρησε κάποιος σωστά, αυτοί που βρίζουν τον προπονητή και ζητούν την απόλυσή του στις πρώτες αποτυχίες (όλοι), τι ακριβώς ψηφίζουν στην πραγματική τους ζωή;
σχόλια