»2004 μ.Χ. Ο ήλιος τότε έλαμπε πιο οικολογικά, ο ευαίσθητος στην παγκόσμια αποδοχή ελληνικός μεγαλοϊδεατισμός είχε χορτάσει από «πατ-πατ» στην πλάτη, ο Κώστας Καραμανλής έμοιαζε να είναι ο ιδανικός άνθρωπος για να περάσει τη χώρα στη νέα εποχή, ο Θεός δεν έβλεπε ποδόσφαιρο, απλά γελούσε με τα μελλούμενα, οι Ολυμπιακοί είχαν επιστρέψει στη χώρα της κατανυκτικής αρχαίας και κιτς σύγχρονης Ολυμπίας, η Γιουροβίζιον ετοιμαζόταν να υποκλιθεί και αυτή στο ελληνικό μεγαλείο και κάποιος μάς έκανε πλάκα γενικώς.
»Εκείνη την εποχή, κάποιοι νουνεχείς πολιτικοί, όπως ο Γιώργος Βουλγαράκης, πρότειναν «να γίνει Έλληνας ο Ρεχάγκελ διότι διαθέτει ελληνική ψυχή» (αυτολεξεί, στις 27 Ιουνίου 2004 στην κρατική τηλεόραση). Η δήλωση δεν απασχόλησε κανέναν σοβαρά τότε, η εποχή άλλωστε ήταν τόσο ψυχεδελική που ακόμα και ένας Πορτογάλος σκηνοθέτης με σπάνιο, βιτριολικό χιούμορ είχε μπερδέψει τον πρόεδρο της ΕΠΟ με τον πρωθυπουργό. Το μόνο που απέμενε ήταν να περάσει ο σοφός χρόνος και να επιστρέψει ο καθένας στην πραγματική του διάσταση.
»Όσο περνά ο καιρός, ο Ρεχάγκελ μοιάζει όλο και πιο πολύ με κάποιους παλιούς πολιτικούς. Οι ρυτίδες εξαφανίζονται από το κάδρο, τα αρνητικά γίνονται θετικά και η ηλικία τους σεβάσμια. Το πρόβλημα βρίσκεται στο επίθετο πίσω από τους πολιτικούς: «παλιοί». Ίσως και «ξεπερασμένοι».
»Οι σωστές σχέσεις δεν φαίνονται από την ποιότητα της συμβίωσης αλλά απ' αυτήν του χωρισμού. Τι να τα κάνεις τα χρόνια της κοινής ζωής, όταν σου πετάνε τα ρούχα από το μπαλκόνι την ώρα του αντίο; Ο χωρισμός με τον Ρεχάγκελ πρέπει να έρθει αναπόφευκτα, φυσικά, όπως οι γκρίζες τρίχες στο μαλλί. Ο Γερμανός έχει βαρεθεί, είναι σε μια στρυφνή ηλικία και ζει με τα καύσιμα του παρελθόντος. Ίσως και να έχει μπερδέψει τη βουλγαράκειο ρήση περί «ελληνικής ψυχής» με έναν διορισμό στο Δημόσιο. Τιμή και δόξα για το παρελθόν, αλλά ο εκνευρισμός για το παρόν είναι πιο σημαντικός από την αίγλη της ανάμνησης. Και επειδή το timing έχει τη σημασία του, καλύτερα σύντομα να γίνει μια όμορφη απόσυρση στο Έσεν. Η τιμιότητα είναι μια κάποια λύση, όταν στερεύει η όρεξη. Και μετά θα έχουμε όλο τον χρόνο να τον αγιοποιήσουμε. Από απόσταση. Ασφαλείας.
σχόλια