» Ηεικόνα είχε μια αύρα όμορφης παρακμής:Σε ένα κακοφωτισμένο σκηνικό, με τατσιμεντένια σκαλιά να δίνουν την-απαραίτητη για τη μιζέρια- εικόνακτιρίου δημοσίου, ανάμεσα σε μπλε μπουφάναστυνομικών και δανεικά κοστούμια, έναςπαίκτης αρπάζει έναν άλλο από τον λαιμό.Κυλιούνται στο έδαφος. Γδέρνονται καιμάλλον ματώνουν τα γόνατά τους. Πρόκειταιγια δυο πατεράδες άνω των 30, που πληρώνονταιέναν βασικό μισθό την ημέρα για ναπαίζουν μπάλα. Οι ηθικολόγοι το κατέκριναν.Το ίδιο και οι ίδιοι οι παίκτες, ότανσκούπισαν τα αίματα. Το πρόβλημα όμωςείναι πως αυτή ήταν η πιο εντυπωσιακήστιγμή του παιχνιδιού. Και πως μακριάαπό την κούφια αθλητική αρθρογραφία,δεν είναι κακό ενίοτε δυο παίκτες όπωςοι Νικοπολίδης και Κονσεϊσάο ναπλακώνονται σαν να είναι σε προαύλιογυμνασίου. Θυμούνται από πού ξεκίνησανκαι πόσο σοβαρό είναι αυτό για το οποίοχρυσοπληρώνονται...
» Ταπάντα όμως είναι θέμα αισθητικής. Εκτόςκι αν μιλάμε για επιχειρήσεις. Γιαπαράδειγμα, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού:Την προηγούμενη εβδομάδα, μιλώντας σεέναν σύνδεσμο φιλάθλων (κομματικήσυγκέντρωση με λιγότερες γυναίκες καιπερισσότερη ανούσια πίστη) ζήτησε«ισονομία από το κράτος στιςπροϋποθέσεις με τις οποίες όλες οιομάδες χτίζουν τα γήπεδά τους».Προφανώς υπάρχει ένας ευγενής φόβοςγια διασπάθιση των χρημάτων του ελληνικούΔημοσίου. Κακώς ανησυχεί όμως. Τα λόγιατου -πέρα από την απαραίτητη δημαγωγία-ήταν περιττά. Ισονομία θα επικρατήσει.Και στον Παναθηναϊκό, όπως και στονΟλυμπιακό, θα γίνουν οι γνωστές χαριστικέςρυθμίσεις για το καλό του (πρωτ)αθλητισμού,με σκοπό να φτιαχτούν τα απαραίτηταγήπεδα. Αν υπάρχει άλλωστε ένα τσιμεντένιοαξίωμα στην αθλητική πολιτική, είναι«ποτέ μην τα βάζεις με τη μάζα».Μπορεί να μη συμφέρει οικονομικά, αλλάαποδίδει ψηφοθηρικά.
» Όλααυτά όμως είναι μικρές, ανούσιες, ίσωςκαι φλώρικες λεπτομέρειες μπροστά στοδρόμο για το πρωτάθλημα. Αυτή την εβδομάδαθα μάθουμε πολλά. Η ΑΕΚ υποδέχεται τονΠαναθηναϊκό σε ένα παιχνίδι που θαθυμίζει μελαγχολικά το περσινό. Τότεπου στο αντίστοιχο, ο πιτσιρικάς ΣωτήρηςΝίνης έμοιαζε να είναι το ιδανικό λούστρογια το σκουριασμένο ελληνικό πρωτάθλημα.Πλέον, είναι και αυτός καθισμένος στονπάγκο, σκουριασμένος και εγκλωβισμένοςσε ανόητες λογικές της ομάδας του. Ανμεγαλώσει λίγο ακόμα μπορεί και να τοναφήσουμε να παίξει, τον θρασύτατο πουθέλει να γίνει ο Τσίπρας του ποδοσφαίρου,πριν ακόμα κάνει ρυτίδες.
σχόλια